«Ανάδοχοι Εκπαιδευτικοί»-Οι δάσκαλοι που ανοίγουν μια αγκαλιά γνώσης

«Φανταστείτε ένα προσφυγόπουλο να κάθεται επτά ώρες σε ένα θρανίο και να μην καταλαβαίνει ούτε λέξη. Τι κάνει λοιπόν; Παρατάει το σχολείο ακόμη κι αν δεν το θέλει» περιγράφει η ανάδοχη εκπαιδευτικός Όλγα Καλομενίδου, υπογραμμίζοντας ότι το πρόβλημα της «σχολικής διαρροής» των ασυνόδευτων ανήλικων προσφυγόπουλων είναι μία πραγματικότητα, που η πολιτεία οφείλει να λάβει σοβαρά υπόψη της.  

Με γνώμονα την αντιμετώπιση της πρόωρης σχολικής φυγής, μια ομάδα εν ενεργεία και μη εκπαιδευτικών εθελοντών, μαζί τους και η Όλγα, αποφάσισαν το καλοκαίρι του 2018 να προετοιμάσουν προσφυγόπουλα μαθητές που έμεναν στη δομή φιλοξενίας στους Ταγαράδες, κάνοντάς τους καθημερινά μαθήματα, ώστε όταν έρθει η έναρξη της σχολικής χρονιάς να είναι ήδη προετοιμασμένα με τις απαραίτητες γνώσεις.

«Στη συνέχεια και μετά την εγγραφή των μαθητών στα σχολεία τον Σεπτέμβριο, μπορέσαμε και εγκαινιάσαμε το θεσμό της εκπαιδευτικής αναδοχής» συμπληρώνει.

Ο «ανάδοχος εκπαιδευτικός»  

Όπως ακριβώς ο ανάδοχος γονέας αναλαμβάνει τη φροντίδα και την ανατροφή ενός παιδιού, έτσι και ο ανάδοχος εκπαιδευτικός αναλαμβάνει, από την πλευρά του, την ενίσχυση της καθημερινής του φοίτησης στο σχολείο.

«Κάθε ανάδοχος εκπαιδευτικός αναλαμβάνει τη στήριξη τριών – τεσσάρων μαθητών και φροντίζει για τη σχολική τους ένταξη. Αφιερώνει ένα ή δύο απογευματινά δίωρα την εβδομάδα, για να συναντά τους μαθητές του, τους εξηγεί το μάθημα της προηγούμενης ή της επόμενης μέρας και αφουγκράζεται τις ανάγκες τους» εξηγεί ο ανάδοχος εκπαιδευτικός Βασίλης Μπάνος.

«Υποχρέωση» του ανάδοχου είναι σε τακτά χρονικά διαστήματα να συναντά και να ενημερώνεται από τους διδάσκοντες για τις αδυναμίες αλλά και τις ιδιαιτερότητες των μαθητών του.

«Η βασική ανάγκη των παιδιών είναι να πάνε σχολείο. Αυτό είναι το φυσιολογικό. Θέλουν να πάνε σχολείο όπως ακριβώς και όλα τα υπόλοιπα παιδιά. Θέλουν να είναι ίδια με τα άλλα παιδιά. Γι αυτόν ακριβώς το λόγο θεωρούμε ότι μέσα από τη σχολική ένταξη πετυχαίνουμε και την κοινωνική ένταξη. Η αναγκαιότητα της ένταξης δεν είναι μόνο για τα παιδιά. Εάν δεν πάνε σχολείο, κάπου αλλού θα πάνε, κάτι άλλο θα κάνουν που δεν πρέπει να κάνουν. Θα βλάψουν τον εαυτό τους, θα διακινδυνέψουν τα ίδια και όλη η κοινωνία. Το σχολείο τα προστατεύει από το περιθώριο» καταλήγει με νόημα.

Oκτώ στα δέκα προσφυγόπουλα εγκαταλείπουν το σχολείο  

Σύμφωνα με στοιχεία, όπως προέκυψαν από την πανελλαδική έρευνα που διεξήχθη το καλοκαίρι του 2019 από τους ανάδοχους εκπαιδευτικούς, με στόχο κυρίως την ποσοτική και εν μέρει την ποιοτική διερεύνηση των μεγεθών για τη φοίτηση ασυνόδευτων ανηλίκων στα δημόσια σχολεία της Ελλάδας, συνολικά λιγότεροι από τρεις στους δέκα μαθητές που εγγράφονται στα σχολεία φτάνουν μέχρι το τέλος της σχολικής χρονιάς, ενώ το υψηλότερο ποσοστό σχολικής διαρροής εμφανίζεται σε μεγαλύτερες ηλικίες: Οκτώ στους δέκα μαθητές που έχουν εγγραφεί σε ΓΕΛ ή ΕΠΑΛ εγκαταλείπουν πρόωρα το σχολείο. Αντίστοιχα, λίγο περισσότεροι από τους μισούς μαθητές εγκαταλείπουν τα δημοτικά ή τα γυμνάσια όπου εγγράφονται.

«Πολλά παιδιά, κυρίως μεγαλύτερης ηλικίας, εγκαταλείπουν το σχολείο κρυφά, γιατί θέλουν να πάνε σε άλλες χώρες της Ευρώπης μέσω διακινητών. Έχουν αυτόν το στόχο εξαρχής. Υπάρχουν επίσης παιδιά που φεύγουν για να συναντήσουν τις οικογένειές τους και παιδιά που για λόγους συμπεριφοράς τα απομακρύνει ο ίδιος ο ξενώνας με εντολή εισαγγελέα και πηγαίνουν στην προστατευτική φύλαξη» επισημαίνει η ανάδοχη εκπαιδευτικός.

Πολλά σχολεία χωρίς τάξεις υποδοχής  

Οι πρώτες τάξεις υποδοχής δημιουργήθηκαν στην Ελλάδα το 1980 για παλιννοστούντες έλληνες μαθητές, που φοιτούσαν σε σχολεία δημοτικής και μέσης εκπαίδευσης. Ο θεσμός των τάξεων υποδοχής εξελίχθηκε ως ένας τρόπος ισότιμης ένταξης όλων των μαθητών στο εκπαιδευτικό σύστημα μέσω της λειτουργίας υποστηρικτικών δράσεων για τη βελτίωση της μαθησιακής επίδοσης. Έτσι, όσα δημόσια σχολεία δέχονται μεγάλο αριθμό προσφυγόπουλων, έχουν τη δυνατότητα να λειτουργούν τάξεις υποδοχής, στις οποίες -ανάλογα με τις ανάγκες των μαθητών- ακολουθείται εντατικό πρόγραμμα εκμάθησης της ελληνικής γλώσσας, ενώ τα παιδιά μπορούν να παρακολουθούν μερικά από τα μαθήματά τους -αυτά χωρίς ιδιαίτερες γλωσσικές απαιτήσεις- στην κανονική τους τάξη, όπως φυσική αγωγή, εικαστικά, μουσική αγωγή και κάποια ξένη γλώσσα.

«Η ένταξη γίνεται με την ύπαρξη κατάλληλων υποδομών στα σχολεία. Αυτές σήμερα δεν υπάρχουν, αλλά ακόμη κι αυτές που υπάρχουν αδυνατούν να ανταποκριθούν στις απαιτήσεις. Δυστυχώς, τάξεις υποδοχής δεν υπάρχουν σε όλα τα σχολεία. Ή κι όταν υπάρχουν, δημιουργούνται πολύ αργά, τον Ιανουάριο ή τον Φεβρουάριο, με αποτέλεσμα η μισή σχολική χρονιά να έχει ήδη περάσει» υπογραμμίζει ο Βασίλης Μπάνος.

«Λείπουν πόροι και δικτύωση. Χρειάζεται μία αναμόρφωση του θεσμικού πλαισίου με νομοθετικές πρωτοβουλίες» προσθέτει η εκπαιδευτικός.

«Μαμά»  

Ρώτησα την Όλγα Καλομενίδου εάν τα παιδιά, μπροστά σε όλη τη «σύγχυση» που βιώνουν, αντιμετωπίζουν τους εκπαιδευτικούς σαν τους… γονείς τους. «Υπάρχει διακριτός ρόλος ανάμεσά μας» μου απάντησε, συμπληρώνοντας με δισταγμό: «Έχουμε περιπτώσεις που παιδιά αποκαλούν “μαμά” την ανάδοχη εκπαιδευτικό. Ένα παιδί μου είχε πει μια φορά: Κυρία, αν μου έδινες και ένα χέρι ξύλο, πόσο πολύ θα μου θύμιζες τη μαμά μου;. Το παιδί αυτό ήταν 16 χρονών. Μια μέρα μπήκα στο δωμάτιο του ξενώνα που έμενε μαζί με άλλα παιδιά και με έκπληξη είδα στον τοίχο ζωγραφισμένη μία μεγάλη καρδιά και στη μέση τη λέξη μαμά. Δεν μπορείτε να φανταστείτε πόσο ανάγκη έχουν αυτά τα παιδιά την οικογένειά τους» περιγράφει συγκινημένη.

Οι Ανάδοχοι Εκπαιδευτικοί υποστηρίζουν τους ξενώνες των Ταγαράδων, της Περιστεράς, της Πυλαίας και του Ωραιοκάστρου με προοπτική επέκτασης και στους άλλους ξενώνες του νομού Θεσσαλονίκης.

Καλούν όσους εκπαιδευτικούς θέλουν να συνδράμουν στο δύσκολο αυτό έργο να γίνουν εθελοντές, μπαίνοντας στην ιστοσελίδα refugeducare.blogspot.com και συμπληρώνοντας τη φόρμα επικοινωνίας. «Προσπαθούμε να γίνουμε περισσότεροι. Είναι ένα άτυπο χρέος μας ως εκπαιδευτικοί να βοηθήσουμε να εντάσσονται όλα τα παιδιά στο σχολείο» καταλήγουν.  

Πηγή: makthes.gr