Ούτε βήμα πίσω! Το φοιτητικό κίνημα δεν τρομοκρατείται!

Η δικαστική απόφαση για εισαγγελική παρέμβαση για τις καταλήψεις στις σχολές αποτελεί επικίνδυνη όξυνση της κρατικής καταστολής ενάντια στο αγωνιζόμενο φοιτητικό κίνημα και πρόκληση για τα δημοκρατικά αισθήματα της νεολαίας και του λαού. Σύμφωνα με την τελευταία, δε θα ασκηθεί έρευνα μόνο για τους φοιτητές που συμμετέχουν στις καταλήψεις, αλλά και για τις πρυτανικές αρχές που όλο αυτό το διάστημα δεν έχουν πράξει «τα δέοντα» απέναντι σε αυτές. Μάλιστα, σύμφωνα με το ισχύον νομοθετικό πλαίσιο μετά και από την κατάργηση του πανεπιστημιακού ασύλου, η κατάληψη θεωρείται «παράνομη βία» και «παρακώλυση της λειτουργίας των ΑΕΙ» και διώκεται αυτεπάγγελτα.

Η εισαγγελική παραγγελία έρχεται ως συνέχεια και κλιμάκωση της πολιτικής του αυταρχισμού και της τρομοκρατίας απέναντι στους φοιτητές που όλο αυτό το διάστημα διεξάγουν έναν δίκαιο αγώνα ενάντια στα ιδιωτικά πανεπιστήμια και το νέο αντιεκπαιδευτικό νομοσχέδιο της κυβέρνησης. Είχαν προηγηθεί η αστυνομική επίθεση στο ΕΜΠ, οι προσαγωγές μαθητών και το σπάσιμο μαθητικών καταλήψεων στην Κέρκυρα και την Αθήνα, η προκλητική αστυνομική παρουσία και καταστολή όλων σχεδόν των πανεκπαιδευτικών κινητοποιήσεων του τελευταίου διαστήματος, καθώς και η εκτόξευση των απειλών για τις «χαμένες εξεταστικές». Σε όλα αυτά προστέθηκε και η πρόσφατη εγκύκλιος του υπουργείου Παιδείας για την πραγματοποίηση «ψηφιακής εξεταστικής», ως μέτρο τρομοκράτησης των αγώνων των φοιτητικών συλλόγων.

Στον αντιδημοκρατικό της κατήφορο «πρόθυμους» συμμάχους η κυβέρνηση δε βρήκε μόνο στα παπαγαλάκια των ΜΜΕ, που σύσσωμα και μονότονα αναπαράγουν τον «μπαμπούλα» των χαμένων εξετάσεων, ούτε μόνο σε πληθώρα πρυτανικών αρχών, κοσμητειών σχολών και διοικήσεων τμημάτων που «εν συγχορδία» τρομοκρατούν τους φοιτητές, ενώ δε διστάζουν να πάρουν και εκδικητικού χαρακτήρα μέτρα, όπως το Οικονομικό του ΕΚΠΑ, που προχώρησε σε μεταφορά της εξεταστικής τον Σεπτέμβρη. Μάλιστα, το λεγόμενο «αυτοδιοίκητο» των πανεπιστημίων, το οποίο επικαλούνται διαρκώς τόσο η κυβέρνηση (για να δικαιολογεί τη διαρκή υποχρηματοδότηση των ιδρυμάτων), όσο και οι πρυτανικές αρχές πήγε περίπατο, αφού η Σύνοδος των Πρυτάνεων στις 29/1 έγινε κατά υπουργική παραγγελία και με την παρουσία του ίδιου του υπουργού, με την κυβέρνηση να παρεμβαίνει ωμά ακόμη και στη διοίκηση των τριτοβάθμιων ιδρυμάτων.

Μακρύ χέρι της αντιεκπαιδευτικής κυβερνητικής πολιτικής και «ηχώ» της ηγεσίας του υπουργείου Παιδείας και της κυβέρνησης μέσα στις σχολές αποτελεί όλη αυτή την περίοδο η ΔΑΠ-ΝΔΦΚ. Αφού ηττήθηκε πανηγυρικά η πρότασή της για «ανοιχτές σχολές» στη συντριπτική πλειοψηφία των Γενικών Συνελεύσεων στις οποίες παραβρέθηκε, η φοιτητική παράταξη της ΝΔ προχώρησε στη διαδικτυακή συλλογή υπογραφών για να ανοίξουν οι σχολές, παρακάμπτοντας τους φοιτητικούς συλλόγους και τις δημοκρατικές συλλογικές τους διαδικασίες, ενώ στη συνέχεια προχώρησε σε επιστολή προς τον υπουργό Παιδείας με την οποία ζητά απροκάλυπτα «να εξαντλήσει κάθε πιθανότητα, ώστε α) να σταματήσουν άμεσα όλες οι παράνομες καταλήψεις και β) να μην χαθεί καμία εξεταστική, ακόμη και αν αυτό συνεπάγεται ηλεκτρονικές εξετάσεις».

Αποτελεί τεράστια υποκρισία να χύνουν κροκοδείλια δάκρυα για τα «χαμένα μαθήματα» αυτοί που φέρνουν ένα ακόμη νομοσχέδιο σε περίοδο εξεταστικής, αυτοί που έχουν κλείσει δεκάδες τμήματα και σχολές μέσω της πολιτικής των συγχωνεύσεων και καταργήσεων, αυτοί που έχουν αποκλείσει και αποκλείουν χιλιάδες παιδιά από την τριτοβάθμια εκπαίδευση με την Ελάχιστη Βάση Εισαγωγής, με τους ταξικούς φραγμούς και τα εξεταστικά εμπόδια, όπως η Τράπεζα Θεμάτων, αυτοί που αφήνουν τις σχολές μας υποστελεχωμένες να μαραζώνουν από την υποχρηματοδότηση. Από την άποψη αυτή, αυτός που πραγματικά κλείνει τις σχολές για τα παιδιά του λαού είναι η κυβέρνηση.

H κυβέρνηση δεν έχει προχωρήσει ακόμη στην κατάθεση του νομοσχεδίου που «θα αποτελούσε νόμο της κυβέρνησης μέχρι τα τέλη Γενάρη» και επιστρατεύει την καταστολή γιατί φοβάται τους πανεκπαιδευτικούς αγώνες, που μπορούν να κερδίσουν. Για την Φοιτητική Πορεία, ο μόνος ελπιδοφόρος δρόμος είναι ο δρόμος του ενιαίου, παρατεταμένου και ανυποχώρητου αγώνα, ο δρόμος της ενότητας και συσπείρωσης πάνω στα κοινά αγωνιστικά αιτήματα απέναντι στη διάσπαση και τον σεχταρισμό. Να απομονώσουμε τις μικροκομματικές λογικές των ηγεμονισμών των ΠΚΣ-ΕΑΑΚ στις διαδηλώσεις που εκθέτουν το φοιτητικό κίνημα και την αριστερά, τα ξεχωριστά συντονιστικά-«καπέλα», τους τραμπουκισμούς και τον διαχωρισμό των φοιτητών στη βάση είτε των διαφορετικών πλαισίων είτε του απαράδεκτου τσουβαλιάσματος κάθε φοιτητή που αγωνιά για την εξεταστική με τη ΔΑΠ και την ΠΑΣΠ. Χρειάζεται πραγματικός συντονισμός με εκλεγμένους και ορισμένους αντιπροσώπους στη βάση των αποφάσεων των γενικών συνελεύσεων, συμπόρευση και συνάντηση όλων των αγωνιζόμενων κλάδων της εκπαίδευσης με κοινές εκδηλώσεις, συζητήσεις και παρεμβάσεις τοπικές και κεντρικές μαθητών, φοιτητών, εκπαιδευτικών, εργαζομένων στις σχολές και πανεπιστημιακών, κάλεσμα στα σωματεία των εργαζομένων, με στόχο ο αγώνας αυτός να γίνει υπόθεση όλου του λαού.

Να τολμάμε να αγωνιζόμαστε, να τολμάμε να νικάμε!