Χρήστος Κάτσικας

«Κύριε καθηγητά πρέπει να δουλεύω δυο ώρες για να πληρώσω το self test που μου ζητάτε για να με δεχθείτε στο μάθημα».

Αυτά ήταν τα λόγια πολλών ενήλικων μαθητών εσπερινών γυμνασίων, χθες, πρώτη μέρα, του ανοίγματος των σχολείων.

Τι συνέβη; Σύμφωνα με τις οδηγίες οι μαθητές εσπερινών Γυμνασίων όπως όλοι οι μαθητές ενημερώθηκαν την εβδομάδα που μας πέρασε ότι έπρεπε να προμηθευτούν το self test δωρεάν από ένα φαρμακείο, χρησιμοποιώντας τον ΑΜΚΑ τους, να το κάνουν λίγες ώρες πριν τον ερχομό τους στο σχολείο αφού σημειώσουν στην πλατφόρμα το αποτέλεσμα του test. Επισημάνθηκε αρκετές φορές ότι τα self test χορηγούνται δωρεάν και ότι είναι η απαραίτητη προϋπόθεση για την προσέλευση τους στο σχολείο.

Ωστόσο οι περισσότεροι μαθητές των εσπερινών Γυμνασίων που είναι ενήλικοι όταν πήγαν στα φαρμακεία για να προμηθευτούν το self test η απάντηση ήταν ότι δεν προβλέπονταν γι αυτούς η δωρεάν χορήγηση. Έτσι αναγκάστηκαν για να μπορέσουν να έρθουν στα σχολεία τους και να παρακολουθήσουν τα μαθήματα τους να αγοράσουν τα self test.

Μα για ποιους μαθητές και για ποια σχολεία μιλάμε; Όταν μιλάμε για εσπερινά Γυμνάσια αναφερόμαστε σε σχολεία μαζικής συνάθροισης εργαζομένων που παλεύουν για το μεροκάματο. Καθημερινά το πρωί κυριολεκτικά ξεζουμίζονται μέσα στους εργασιακούς χώρους, σε συνθήκες όχι μόνο ελαστικών εργασιακών σχέσεων, αλλά και ελαστικής τήρησης των διαβόητων “πρωτοκόλλων” προστασίας από τον κορωνοϊό.

Το βράδυ καλούνται να δώσουν τη μάχη της γνώσης, με εξασθενημένο αντικειμενικά ανθρώπινο οργανισμό (λαμβάνοντας υπόψη και την ηλικία των μαθητών αυτών), σε σχολεία όπου συνήθως δεν τηρούνται ούτε οι στοιχειώδεις τεχνικές υγειονομικές προδιαγραφές που θέτουν οι ειδικοί.

Τα θρανία της ανάγκης

Είναι η πρώτη φορά που η πολιτεία συμπεριφέρεται με τέτοιο τρόπο στα εσπερινά σχολεία; Όχι βέβαια.

Την ίδια αναλγησία έχει επιδείξει και για όλες τις υπόλοιπες διαδικασίες που αφορούν τους μαθητές αυτούς. Να θυμίσουμε ότι οι μαθητές των Εσπερινών, δε δικαιούνταν να μπουν στο πρόγραμμα Ψηφιακή Μέριμνα, για την παροχή, ακόμα και αυτού του μικρού ποσού του Voucher, παρόλο που και αυτοί, είναι μαθητές και κάνουν τηλεκπαίδευση, αλλά και με δεδομένο ότι οι περισσότεροι από αυτούς ανήκουν στα φτωχά λαϊκά στρώματα και δεν έχουν τη δυνατότητα για αγορά εξοπλισμού.

Να θυμίσουμε ότι ο νέος νόμος για την Ελάχιστη Βάση Εισαγωγής και την κοινή βάση εισαγωγής στα ΑΕΙ με τα ημερήσια Λύκεια, καθιστούν την δυνατότητα εισαγωγής στα Πανεπιστήμια των μαθητών των Εσπερινών Σχολείων σχεδόν απαγορευτική.

Πριν λίγα χρόνια με βάση την υπουργική απόφαση 139101/ΓΔ4 (ΦΕΚ 3674/28-08-2018) του ΥΠΑΙΘ μπήκαν ανυπέρβλητα εμπόδια στην εγγραφή ανήλικων μαθητών στα Εσπερινά Γυμνάσια. Η συγκεκριμένη απόφαση απαιτούσε και απαιτεί από τους ανήλικους μαθητές να προσκομίσουν: α) αντίγραφο του βιβλιαρίου εργασίας (είναι απαραίτητη σύμφωνα με τον νόμο η έκδοσή του προκειμένου να εργαστεί κάποιος ανήλικος), β) εκτύπωση από το σύστημα «ΕΡΓΑΝΗ», από την οποία προκύπτει η σχέση εξαρτημένης εργασίας ιδιωτικού δικαίου.

Για να γίνουν αντιληπτές οι συνέπειες, θυμίζουμε ότι μιλάμε για υποχρεωτική εκπαίδευση, μιλάμε για ανήλικους μαθητές με συγκεκριμένη κοινωνική ταυτότητα, μιλάμε για περίπου 70 Εσπερινά Γυμνάσια και πάνω από 5.000 μαθητές!

Δεν έχει ακούσει τίποτε το υπουργείο Παιδείας για τη μεγάλη ανεργία που «ματώνει» τη χώρα μας;

Δεν γνωρίζει το υπουργείο Παιδείας ότι στην αγορά εργασίας επικρατεί κυριολεκτικά μια ζούγκλα, όπου η μαύρη και ανασφάλιστη εργασία (ιδιαίτερα ανήλικων μαθητών) είναι καθεστώς;

Δεν γνώριζε, άραγε, ότι οι έλεγχοι του Σώματος Επιθεώρησης Εργασίας (ΣΕΠΕ) είναι από ελάχιστοι έως ανύπαρκτοι, λόγω της τεράστιας υποστελέχωσής του; Δεν γνωρίζει ότι αν τολμήσει κάποιος να κάνει καταγγελία στο ΣΕΠΕ κινδυνεύει με απόλυση την ίδια μέρα;

Προφανώς όλα τα παραπάνω τα γνώριζε και τα γνωρίζει πολύ καλά το Υπουργείο Παιδείας. Ωστόσο τα «θρανία της ανάγκης» είναι έξω από το δικό του οπτικό – ταξικό πεδίο.

Σύμφωνα με τον εκπαιδευτικό Κώστα Καραβίδα, ο μαθητικός πληθυσμός των νυχτερινών σχολείων στοιχειοθετεί το προφίλ μιας μερίδας κοινωνικά άτακτων ή αταξινόμητων κοινωνικών υποκειμένων: μετανάστες, ανήλικοι με παραβατική ή επιθετική συμπεριφορά, ενήλικοι εργαζόμενοι, άνθρωποι που για διάφορους λόγους εγκατέλειψαν την εκπαίδευση σε νεαρή ηλικία και που σχεδιάζουν νέο ξεκίνημα ζωής με ζηλευτή θέληση, βιοπαλαιστές, μουντζουρωμένα χέρια και καθαρό βλέμμα, παιδιά με μαθησιακές δυσκολίες, νοητική υστέρηση, σοβαρές ασθένειες και ψυχολογικά προβλήματα, αδύναμα συμπαθητικά πλάσματα, “κακοί” μαθητές πρωινών σχολείων, η, κατά την κοινή γνώμη, “αλητεία” της γειτονιάς, παιδιά με θητεία στα ναρκωτικά ή στις μικροκλοπές, ένας κόσμος ανθρώπων ρευστός και αβέβαιος μέσα στη σύγχυση μιας ζωής που τάραξε νωρίς τις ευθείες γραμμές της κανονικότητας συνιστά το αντιφατικό και εκρηκτικό μίγμα των μαθητών που θητεύουν στα θρανία της ανάγκης. Ανθρωποι, με δυο λέξεις, που παλεύουν με τον χρόνο και τα χρόνια» και τώρα ωθούνται να ξαναγυρίσουν στον εφιάλτη από τον οποίο προσπαθούν να ξεφύγουν.