Ανεώχθησαν αι πύλαι της κολάσεως, όπως θα έλεγαν και οι θρησκευτικοί μελετητές. Διότι το απόστημα της “κιβωτού”, που έσπασε, αναδεικνύει δεκάδες παραμέτρους που σχετίζονται με την εκκλησία αλλά και την πολιτική. Ο υπεράνω πάσης υποψίας κληρικός Αντώνιος, ο οποίος έγινε αγαπημένη περσόνα εκπομπών, εφημερίδων, έγκριτων δημοσιογράφων, μετά πολλών επαίνων, αποδείχνεται ένας κοινός δεσμοφύλακας παιδιών και εφήβων.

Τα προφανή λοιπόν είναι προφανή. Η δικαιοσύνη στέλνει στη “δομή” εκατοντάδες παιδιά. Το κράτος κάνει τα “στραβά μάτια” στις δοσοληψίες της κιβωτού. Το ΔΣ της δομής είναι οικογενειακή υπόθεση. Οι φιλεύσπλαχνοι δωρίζουν τον παρά τους για να κερδίσουν τη βασιλεία των ουρανών. Η βία και ο τρόμος αντικατέστησαν τις παιδαγωγικές μεθόδους. Οι δεσμοφύλακες με το αγγελικό πρόσωπο εκβιάζουν, διαχωρίζουν, παρενοχλούν, και δίνουν 0,10 σεντς την ώρα στους τροφίμους όταν εργάζονται. Στις αυλές στήνονται σιδερένια κλουβιά αλά Γκουαντανάμο. Εκατόν πενήντα χρόνια από την εποχή του Καρόλου Ντίκενς και ο νέος συγγραφέας ετοιμάζεται να ξαναγράψει τις μέρες και νύχτες των τροφίμων της κιβωτού.

Όμως το ερώτημα παραμένει. Γιατί συμβαίνουν όλα αυτά; Γιατί χιλιάδες παιδιά βρίσκονται στα καταναγκαστικά πεδία της θρησκευτικής κατήχησης και του φιλεύσπλαχνου σαδισμού; Γιατί η υποχρέωση της πολιτείας αντικαθίσταται από τον “καλό Σαμαρείτη” και τα σχολεία δεν έχουν ψυχολόγους και κοινωνικούς λειτουργούς; Γιατί οι σύγχρονοι Πόντιοι Πιλάτοι -όπου και να βρίσκονται- νίπτουν τας χείρας τους; Διότι να καταγράφεις τα γεγονότα είναι καλό, να τα ερμηνεύεις είναι καλύτερο.

Το παιδομάζωμα στα χέρια των ΜΚΟ αποδείχνει όχι μόνο την αδυναμία του στρεβλού και ισχνού καπιταλισμού της χώρας μας αλλά και την συγκυριακή κυριαρχία του νεοφιλελεύθερου καπιταλισμού. Ο τελευταίος αναγόρευσε την ιδιωτικοποίηση σε “αγία γραφή” και τον κρατισμό σε ανάθεμα. Έτσι, μέσα στο συρφετό των νεοφιλελεύθερων καθαρμάτων συνωστίζονται από ληστές μέχρι Λιγνάδηδες (ο Λιγνάδης βρίσκεται στο σπίτι του!!). Στις λεγόμενες δομές υπάρχει ελάχιστος έως μηδενικός έλεγχος για να μπορούν ελεύθερα να ανθίζουν όλα τα άνθη του κακού και ο πολίτης να δίνει τον οβολό του χωρίς να γνωρίζει πού ακριβώς πηγαίνει.

Οι εκκλησιαστικές και παραεκκλησιαστικές οργανώσεις δεν αποτελούν μόνο φυτώρια εμμονικών και προβληματικών ανθρώπων, παραφυάδες του εθνικισμού και της ακροδεξιάς. Αυτές οι σέχτες καλλιεργούν το φόβο και την υποταγή, την εθελοντική δουλεία και τον έλεγχο της σκέψης. Είναι τα απομεινάρια της Ιεράς Εξέτασης που έκαιγε “μάγισσες” και επιστήμονες ερμηνεύοντας το λόγο και τη θέληση του Θεού. Αυτή εξόντωνε ολόκληρους πληθυσμούς και υποδαύλιζε φανατισμό και έριδες με πρόσχημα την ερμηνεία του Ευαγγελίου και έναν ανούσιο μακαρονισμό, δηλαδή μία σχολαστικότητα γύρω από το τίποτα. Είναι σχετικά εύκολο στους απόκληρους του περιθωρίου να τάξεις ένα καλύτερο αύριο και έναν παράδεισο στα επουράνια. Να τους αποσπάσεις από τα χθόνια, τα γήινα, τα καθημερινά, για να ξεχάσουν το κοινωνικό σύστημα που τους κατάντησε “μηδενικά”.

Ακόμα να δεχτούμε ότι η αποϊδρυματοποίηση είναι ένα ανακουφιστικό μέτρο στο οποίο συγκλίνουν πολλοί. Στο τέλος θα φανεί ότι η μήτρα που γεννάει τη φτώχεια, την ορφάνια, τον αποκλεισμό είναι γόνιμη, άρα θα έχουμε φαύλους κύκλους. Εκεί μέσα στις δομές θα έχουμε τιμωρίες και επιβραβεύσεις, δάκρυα εφήβων και απογοητεύσεις, σύμφωνα πάντα με το λόγο του Θεού που αποδείχνεται απλόχερος στους πλούσιους και μπόσικος στους φτωχούς.

Να ανοίξουν λοιπόν τα στόματα! Να ακουστούν μυριόστομες ιαχές για το σύστημα που στέλνει τα φτωχόπαιδα κρέας στα κανόνια τους, που γεννάει φυλακές των ΜΚΟ, που έχει πρόσφυγες και υπόσχεται ουράνιους παραδείσους, ενώ θεμελιώνει επίγειες κολάσεις. Που παίρνει τις προσφορές των ανυποψίαστων και των αθώων και μετέτρεψε τις πρωτοχριστιανικές κοινοβιακές αγάπες σε μαρτύριο για τα παιδιά των φτωχών. Έτσι το χουντικής έμπνευσης σύνθημα “πατρίς, θρησκεία, οικογένεια” μετατρέπεται σε πατρίδα πουλημένη στους ξένους, θρησκεία όπλο των ισχυρών και οικογένεια διαλυμένη από τη νεοφιλελεύθερη καταιγίδα.

Είναι απόλυτα εξηγήσιμο για τους μαρξιστές και τους τίμιους αναλυτές. Το κοινωνικό σύστημα που σαπίζει και παρακμάζει μολύνει όλους τους αρμούς της κοινωνίας, εισχωρεί στα μυαλά των ανθρώπων και τους μετατρέπει σε θηρία. Κατ’ εικόνα και ομοίωσή του. Γι’ αυτό θα δανειστούμε, σχώρα μας αναγνώστη, μία παράσταση από την εκκλησιαστική αρχιτεκτονική που φέρνει τις εικόνες στο ύψος των ανθρώπων. Που σημαίνει στα δικά μας πράγματα, Παιδεία, Υγεία, Πρόνοια δωρεάν και δημόσια, δηλαδή ίσες με τις ανάγκες του λαού. Για να λιγοστέψουμε το φόβο και τρόμο μπροστά στα τέρατα. Γι’ αυτό σημαδεύουμε το μέλλον, αλλά αγωνιζόμαστε για το παρόν.

Θανάσης Τσιριγώτης

πηγή: Λαϊκός Δρόμος