Απίστευτη επιχειρηματολογία ανώτατου συμβούλου της Βρετανικής κυβέρνησης υπέρ των …συγκριτικών πλεονεκτημάτων που παρουσιάζει ο θάνατος από COVID-19 για τους ηλικιωμένους: καλεί τους γέροντες «να δουν τη λοίμωξη του Covid-19 σαν ένα σχετικά γαλήνιο τέλος»!

Το υποκείμενο που συνέγραψε το κείμενο που θα διαβάσετε παρακάτω είναι ο συμπεριφορικός κοινωνιολόγος Robert Dingwall που συμβουλεύει τη βρετανική κυβέρνηση (ως μέλος των επιτροπών NERVTAG και MEAG) να ακολουθήσει την πολιτική της περιβόητης “ανοσίας αγέλης” ως μέσο ανάσχεσης των συνεπειών (όχι της εξάπλωσης) του κορονοϊού. Απλώς διαβάστε την, όσοι μπορείτε διαβάστε και ολόκληρο το άρθρο. Θα σας δώσει μια καλή γενική ιδέα της -mainstream στη Βρετανία- καπιταλιστικής παλιανθρωπιάς και πώς αυτή κουκουλώνεται με τον μανδύα της “ελεύθερης επιλογής”. […]

Διαβάστε το απόσπασμα:

“[…] Υπάρχει όμως και ένα ερώτημα που πρέπει να τεθεί πρώτο: ποιος λέει πως είναι επιθυμητό να αποτραπεί ο κάθε θάνατος ανεξάρτητα από το κόστος; Δική μου εντύπωση είναι πως οι ηχηρότερες φωνές προς αυτή την κατεύθυνση προέρχονται από νέους ή μέσης ηλικίας ανθρώπους που δεν έχουν ακόμη αποδεχτεί το γεγονός ότι ο θάνατος αποτελεί φυσιολογικό μέρος της ζωής. Συμβαίνει σε όλους μας όταν έρθει η ώρα μας. Βεβαίως, κάθε σώφρον άτομο θα προτιμούσε να πεθάνει αργότερα παρά νωρίτερα, όμως οι άνθρωποι αυτοί θα πρέπει επίσης να λάβουν υπόψη ότι μερικοί θάνατοι είναι ευκολότερο να τους αντέξει κανείς συγκριτικά με κάποιους άλλους. Δεν είναι τυχαίο ότι η πνευμονία περιγραφόταν παλαιότερα σαν “ο φίλος του γέρου”, τον καιρό που δεν είχαν ακόμη εφευρεθεί τα αντιβιοτικά. Αντίθετα με τον τρόπο με τον οποίο παρουσιάστηκε το θέμα από ορισμένα ΜΜΕ, κανείς δεν υποστηρίζει πως οποιοδήποτε γηραιό άτομο θα πρέπει να εγκαταλειφθεί να πεθάνει χωρίς επαγγελματική νοσηλεία. Ωστόσο, θα πρέπει να αναγνωρίσουμε ότι πολλοί αδύναμοι γέροντες θα μπορούσαν να δουν τη λοίμωξη του Covid-19 σαν ένα σχετικά γαλήνιο τέλος, σε σύγκριση, φερειπείν, με το να παραμείνουν για πολλά χρόνια σε άνοια, ή σε σύγκριση με μερικούς καρκίνους. Η πρόταση να ενθαρρύνει η κυβέρνηση τη συζήτηση επ’ αυτού του ζητήματος μέσα στις οικογένειες, δεν αποτελεί ένα σχέδιο εξόντωσης των ηλικιωμένων αλλά ένα σχέδιο σεβασμού της αυτονομίας τους και του δικαιώματός τους να είναι οι ίδιοι που θα λάβουν τέτοιες αποφάσεις και όχι κάποιοι άλλοι για λογαριασμό τους […]”

Πηγή για το πρωτότυπο άρθρο: Social Science Space

Από το προφίλ Facebook του Νίκου Ζαρταμόπουλου