του Άρη Χατζηστεφάνου (από το info-war.gr)

Ίσως λόγω μιας επαγγελματικής διαστροφής πίστευα ότι δεν υπάρχουν πλέον ειδήσεις από την ελληνική πραγματικότητα που να μπορούν να μου προκαλέσουν τόσο έντονα συναισθήματα αηδίας, οργής, και ένα σφίξιμο στο στομάχι. Η πληροφορία όμως που μεταδίδουν ΜΜΕ ότι η ελληνική αστυνομία πετάει μπλε μπογιά σε πρόσφυγες και μετανάστες στα σύνορα προκειμένου να μπορεί στη συνέχεια να τους εντοπίζει (και προφανώς να τους επαναπροωθεί κατά παράβαση του διεθνούς δικαίου) ξεπέρασε κάθε προηγούμενο. Όταν μετέφερα την πληροφορία σε δυο άτομα μου απάντησαν με τον ίδιο ακριβώς τρόπο: «Στους Εβραίους έβαζαν ένα κίτρινο αστέρι».

Ακόμη πιο τραγική είναι η «αντικειμενικότητα» και η ψυχραιμία με την οποία παρουσιάζουν την πληροφορία τα μεγάλα μέσα ενημέρωσης. Σαν να είναι το πιο φυσιολογικό πράγμα να βάφεις μπλε τους απεγνωσμένους ανθρώπους που ζητούν καταφύγιο.

Το δίδυμο Μητσοτάκη – Χρυσοχοϊδη δεν πραγματοποιεί απλώς μια ακραία στροφή προς την άκρα δεξιά. Διαβάζει απευθείας από τα εγχειρίδια των ναζιστών. Το κάνει για να καλύψει τα νώτα του από την επερχόμενη οικονομική κρίση και για ικανοποιήσει μια κοινωνία η οποία εκφασίζεται συστηματικά μέσω συντονισμένων ενεργειών των κυρίαρχων ΜΜΕ δηλαδή με εντολή της οικονομικής ελίτ.

Οι πολεμικές ιαχές περί «εισβολής» που χρησιμοποιούν αρκετοί δημοσιογράφοι (όπως τους ζητούν τα αφεντικά τους) και οι φωτογραφίες που δημοσιεύει ο Δένδιας για τον υπερήφανο ελληνικό στρατό που προστατεύει τα σύνορα, είναι μόνο δυο εκφάνσεις αυτού του σχεδίου.

Οι επίσης πολεμικές ιαχές του πρωθυπουργού, ο οποίος παρουσιάζει τον εαυτό του σαν προστάτη της Ευρώπης από την εισβολή των βαρβάρων, είναι μια ακόμη πτυχή ενός πολύ καλά οργανωμένου επικοινωνιακού σχεδιασμού.

Πριν από μερικά χρόνια αντιδρούσαμε με σοκ όταν πληροφορούμαστε την πρόταση της κυβέρνησης της Δανίας να παίρνει τα πολύτιμα αντικείμενα των προσφύγων στα σύνορα. Νοιώθαμε αηδία όταν βλέπαμε δημοσιογράφους στις χώρες της ανατολικής Ευρώπης να βάζουν κυριολεκτικά τρικλοποδιά σε πρόσφυγες που έτρεχαν αγκαλιά με τα παιδιά τους.

Όπως φαίνεται, όμως, τίποτα δεν μπορεί να συγκριθεί με την σκατοψυχιά του Έλληνα. Του Έλληνα πολιτικού. Του Έλληνα δημοσιογράφου. Του Έλληνα αστυνομικού. Του Έλληνα νοικοκυραιου.

Τηρουμένων των αναλογιών ο μηχανισμός εκφασισμού της ελληνικής κοινωνίας δεν διαφέρει από το κλίμα που επικρατούσε στην Γερμανία στα τελευταία χρόνια της δημοκρατίας της Βαϊμάρης. Ένας λαός ταπεινωμένος και καταχρεωμένος έπεφτε θύμα ενός οργανωμένου σχεδίου δημιουργίας αποδιοπομπαίων τράγων.

Η αριστερά κοιτούσε αμήχανα (με ορισμένα τμήματα να έχουν προδώσει τις αρχές και τον κόσμο τους) και οι φιλελεύθεροι της εποχής έστρωναν το χαλί στην άνοδο του ναζισμού – ακριβώς όπως κάνουν και σήμερα.

Αυτό που δεν καταλαβαίνουν οι Χρυσοχοϊδηδες και οι Μητσοτάκηδες είναι ότι θα αποτελέσουν τα πρώτα θύματα του πολιτικού φιδιού που εκτρέφουν. Η τύχη τους βέβαια μας αφήνει παντελώς αδιάφορους και ούτως η άλλως η (πολιτική) τιμωρία τους θα πρέπει να είναι παραδειγματική.

Εμάς μας ενδιαφέρει η τύχη της ελληνικής κοινωνίας. Και το γεγονός ότι κατανοούμε τις συνθήκες που οδήγησαν ένα τμήμα της στο βούρκο δεν σημαίνει ότι μπορούμε το συγχωρήσουμε .

Ή με τους φασίστες ή με τους ανθρώπους.

Πηγή: info-war.gr