Γιώργος Κ. Καββαδίας*

Δημοσιεύτηκε στο ΦΕΚ η απόφαση για την εσωτερική και εξωτερική αξιολόγηση των σχολείων, την οποία υπέγραψε η υφυπουργός Παιδείας κ. Ζέττα Μακρή.

Η Υπουργός Παιδείας κ. Νίκη Κεραμέως, αναφέρει σε δημοσίευσή της στην προσωπική της σελίδα στο facabook ότι η εσωτερική και εξωτερική αξιολόγηση θα οδηγήσει και στη βελτίωση της ποιότητας του μαθήματος.

Η δημοσίευση της Υπουργού Παιδείας: «Καλύτερα σχολεία, περισσότερη αυτονομία και διαφάνεια. Μέσω της εσωτερικής κι εξωτερικής αξιολόγησης του εκπαιδευτικού έργου, μεριμνούμε για τη βελτίωση της ποιότητας του μαθήματος, την ενίσχυση της αυτονομίας του σχολείου και της διοίκησης της σχολικής μονάδας.

Παράλληλα, δίνουμε περισσότερες ευκαιρίες για επαγγελματική ώθηση των εκπαιδευτικών, για εξωστρέφεια και συνέργειες, για στοχοθεσία και αναπροσδιορισμό προτεραιοτήτων.

Η ανάρτηση της Ν. Κεραμέως:Niki Kerameus

 Καλύτερα σχολεία, περισσότερη αυτονομία και διαφάνεια. Μέσω της εσωτερικής κι εξωτερικής αξιολόγησης του εκπαιδευτικού έργου, μεριμνούμε για τη βελτίωση της ποιότητας του μαθήματος, την ενίσχυση της αυτονομίας του σχολείου και της διοίκησης της σχολικής μονάδας. Παράλληλα, δίνουμε περισσότερες ευκαιρίες για επαγγελματική ώθηση των εκπαιδευτικών, για εξωστρέφεια και συνέργειες, για στοχοθεσία και αναπροσδιορισμό προτεραιοτήτων. Για να έχουν τα παιδιά μας την καλύτερη δυνατή μαθησιακή εμπειρία. #proxorameΖέττα Μ. ΜακρήSissy Anastasia Gikahttps://bit.ly/3o0XAAm

Πέρα από τον «θαυματουργό» ρόλο της αξιολόγησης, η ζοφερή πραγματικότητα

Όποιες διακηρύξεις, όποιων κυβερνήσεων και να διαβάσει κανείς για την αξιολόγηση θα διαπιστώσει ότι προβάλλεται σαν το μαγικό ραβδί «δια πάσαν νόσον» που θεραπεύει με αυτόματο τρόπο όλα τα προβλήματα της εκπαίδευσης. Η αξιολόγηση, όχι μόνο δεν είναι «αθώα», αλλά όπου και αν εφαρμόστηκε και παρά την επένδυση με χίλιες δυο «αθώες» έννοιες συνδέθηκε με ένα ασφυκτικό σύστημα αξιολόγησης που αποτελεί κεντρικό μηχανισμό ανατροπής εργασιακών σχέσεων, ιδεολογικής χειραγώγησης και κατηγοριοποίησης σχολείων εκπαιδευτικών και μαθητών, εργαλείο βαθμολογικής- μισθολογικής καθήλωσης και απολύσεων.

Η Νταϊάν Ράβιτς, διακεκριμένη Αμερικανίδα καθηγήτρια με ειδίκευση στην εκπαιδευτική πολιτική, εξηγεί γιατί, μετά την εμπειρία της ως υφυπουργός Παιδείας επί Τζορτζ Μπους πατρός, έπαψε να υπερασπίζεται την αξιολόγηση: «Σήμερα δεν πιστεύω πια πως η αξιολόγηση ή η επιλογή σχολείου μπορούν να βελτιώσουν την ποιότητα της εκπαίδευσης, όπως είχαμε ελπίσει. … Με άλλα λόγια, η αξιολόγηση μετατράπηκε σε εφιάλτη για τα αμερικανικά σχολεία…. Η τρέχουσα έμφαση στην αξιολόγηση έχει δημιουργήσει στα σχολεία μια τιμωρητική ατμόσφαιρα. … Η εκπαιδευτική πολιτική που ακολουθούμε αναστατώνει τις κοινότητες, κατεδαφίζει σχολεία, εξαπατά τους μαθητές..»

Η διεθνής εμπειρία έχει αποδείξει ότι η εφαρμογή της αξιολόγησης οδήγησε παντού σε κατηγοριοποίηση και κλείσιμο σχολείων, στη λειτουργία των σχολικών μονάδων με όρους ανταγωνισμού και επιχειρηματικότητας. Κατέστρεψε το δημόσιο σχολείο και τα μορφωτικά και εργασιακά δικαιώματα, άνοιξε τον δρόμο για την είσοδο γονέων και δήμων σε αυτό, με ρόλο επόπτη του εκπαιδευτικού έργου.

Η λεγόμενη αυτονομία της σχολικής μονάδας, η διαφοροποίηση στο ίδιο το περιεχόμενο του σχολείου, η μετατροπή των σχολείων σε οικονομικές μονάδες που θα προσπαθούν να εξασφαλίσουν το «ψωμί» τους μόνες τους (προφανώς από τους γονείς ή από κάποιους χορηγούς), η λεγόμενη «ελεύθερη επιλογή» του διδακτικού προσωπικού (που σημαίνει εδραίωση μηχανισμών ρουσφετιού), μαζί με την ενίσχυση του ρόλου της γονεϊκής επιλογής, της δυνατότητας δηλαδή των γονιών να επιλέξουν σχολείο, αποτελούν τη «χημεία» της αποδόμησης του δημόσιου χαρακτήρα του εκπαιδευτικού συστήματος.

Αποτέλεσμα της αξιολόγησης των σχολείων με βάση τις επιδόσεις των μαθητών, είναι και η διαφοροποίηση των προγραμμάτων τους. Χαρακτηριστικό το παράδειγμα της Μ. Βρετανίας, όπου τα «καλά» σχολεία, διαφοροποιούνται από το αναλυτικό πρόγραμμα που ισχύει σε εθνική κλίμακα (national curriculum), ώστε να επιλέγουν οι μαθητές να κάνουν τις επιλογές μαθημάτων. Στις ΗΠΑ κυριαρχεί η λογική της περικοπής «δευτερευόντων μαθημάτων», όπως θεωρούν την αισθητική και τη φυσική αγωγή, προκειμένου να βρεθεί χρόνος για τη βελτίωση των επιδόσεων των μαθητών στα «προτυποποιημένα» τεστ γλωσσικών μαθημάτων. Σε όλες τις χώρες, η αξιολόγηση συνδέεται με τη δημιουργία σχολείων πολλών ταχυτήτων, όπου τελικά είναι η ταξική προέλευση και οι οικονομικές δυνατότητες των μαθητών καθορίζουν τις επιδόσεις και τη σχολική τους πορεία.

*O Γιώργος Κ. Καββαδίας είναι μέλος του Εκπαιδευτικού Ομίλου – Αντιτετράδια της Εκπαίδευσης