Ο Προμηθέας προσπάθησε να δώσει δωρεάν τη φωτιά στους ανθρώπους. Τότε τιμωρήθηκε ένας. Σήμερα, με τον δήθεν κίνδυνο της έλλειψης Ενέργειας, τρομοκρατούνται δισεκατομμύρια άνθρωποι από τα πλανητικά μεγαθήρια και τις κυβερνήσεις κι αυτή η τρομοκρατία έχει πάρει ανεξέλεγκτες διαστάσεις σε παγκόσμιο επίπεδο!

Οι αρχαίοι πρόγονοί μας είχαν κι αυτοί ανάλογα προβλήματα. Ο μύθος του Προμηθέα αποτυπώνει τις δυσκολίες επίλυσης του ενεργειακού τους προβλήματος, που πέρα από τον άνεμο στην ναυτιλία τους, αφορούσε και στη φωτιά. Μέχρι που ήρθαν κατά σειρά, ο άνεμος, η φωτιά, το ξύλο, το νερό, ο ατμός, το κάρβουνο, το πετρέλαιο, το φυσικό αέριο, ο ήλιος, η πυρηνική ενέργεια, το υδρογόνο, το Ήλιον, το Νικέλιο, το Κοβάλτιο, η ηλεκτροκίνηση, και θα ακολουθήσει προφανώς και άλλος ατελείωτος αριθμός πηγών Ενέργειας. Κατά συνέπεια η τρομοκρατία της κοινωνίας παραβιάζει ανοιχτές πόρτες. Η επάρκεια Ενέργειας θα υπάρχει εσαεί. Εκείνο που είναι πιθανόν να μειώσει το χρόνο εξάντλησης, αφορά στα αποθέματα των ορυκτών καυσίμων όπου με την απαισιόδοξη εκτίμηση είναι: Κάρβουνο 417 χρόνια, πετρέλαιο 43 χρόνια και φυσικό αέριο 167 χρόνια. Να προσθέσουμε, ότι το πρόβλημα των ορυκτών καυσίμων είναι το ισοδύναμο 3,5 τρισεκατομμυρίων τόνων αερίων τα οποία προκαλούν το φαινόμενο του θερμοκηπίου, που θα απελευθερωθούν στην ατμόσφαιρα, εάν τύχουν πλήρους εκμετάλλευσης και θα θέσουν υπό αμφισβήτηση τους διεθνείς στόχους για την αποτροπή της κλιματικής αλλαγής! Μοιραία, αφού εξαντληθεί και η τελευταία σταγόνα πετρελαίου, τα μονοπώλια θα εντατικοποιήσουν τα εναλλακτικά τους σχέδια για τις ΑΠΕ, την ηλεκτρική ενέργεια, το υδρογόνο, το Ήλιον, το Κοβάλτιο κλπ, κλπ. Η Ενέργεια είναι παντού και για πάντα, αρκεί να βρεθεί στα κατάλληλα χέρια. Είναι ανοησία να ισχυριστεί κανείς ότι θα βρεθούν ποτέ σε ανεπάρκεια οι πηγές της. Αυτό το γνωρίζουν πολύ καλά οι ισχυροί της Γης και το εκμεταλλεύονται καταλλήλως, σαν μέσον τρομοκρατίας.

Υπάρχει ακόμα και η πιο προσοδοφόρα, διαχρονική πηγή ενέργειας: Η ανθρώπινη εργασία. Τα δισεκατομμύρια κυνηγών, τροφοσυλλεκτών, κτηνοτρόφων, γεωργών, δούλων, δουλοπάροικων, μισθωτών εργατών, τεχνικών, επιστημόνων κλπ, κλπ, που αλέθονται εδώ και χιλιάδες χρόνια στο μύλο της εξέλιξης, για να δώσουν την ενέργεια της υπεραξίας που θα μετατραπεί σε χρυσάφι για τις κυρίαρχες τάξεις. Μία εργασία πάντα κακοπληρωμένη ή και απλήρωτη που για χιλιετίες διατέθηκε σε αφθονία από το χτίσιμο των πυραμίδων, μέχρι τα σημερινά κινέζικα εργοστάσια παραγωγής μικροτσίπ.

***

Κι εδώ ερχόμαστε στο προκείμενο που δεν είναι άλλο από τη συνάρτηση: παγκόσμια μονοπώλια και τράπεζες. Τα μεν, είτε αναπτύσσουν θηριώδεις βιομηχανίες παραγωγής Ενέργειας, οι δε χρηματοδοτούν αενάως τους πρώτους μέσα από το κοινό σφιχταγκάλιασμα του χρηματιστικού κεφαλαίου.

Τα δύο αυτά «υπεύθυνα» μέλη της παγκόσμιας κοινωνίας, με στόχο πάντα την διασφάλιση των τεράστιων συμφερόντων τους και των προνομίων τους, έχουν οργανώσει κατά καιρούς μία πληθώρα Διασκέψεων, ήδη από το 1972, όταν τα πρώτα μηνύματα της περιβαλλοντικής αλλαγής, απότοκα των ευθυνών τους, έκρουαν τον κώδωνα του κινδύνου: 1) Συνδιάσκεψη της Στοκχόλμης (1972), 2) Ίδρυση της Παγκόσμιας Επιτροπής για το Περιβάλλον και την Ανάπτυξη με έδρα τη Γενεύη (1983), 3) Παγκόσμια Συνδιάσκεψη του Ρίο-Συνάντηση Κορυφής για τη Γη (1992), 4) Διάσκεψη του Κιότο (1997) και σχετικό Πρωτόκολλο 5) Παγκόσμια Συνδιάσκεψη για την Αειφόρο Ανάπτυξη στο Γιοχάνεσμπουργκ (2002, Ρίο+10), 6) Διάσκεψη της Κοπεγχάγης (2009), 7) Διάσκεψη του Κανκούν (Μεξικό, 2010), 8) Διάσκεψη του Ντέρμπαν (2011, Νότιος Αφρική), 9) Συνδιάσκεψη του Ρίο +20 (Ιουν. 2012), 10) Διάσκεψη της Ντόχα (Δεκ. 2012, Κατάρ), 11) Διάσκεψη της Βαρσοβίας (23 Νοεμ. 2013, Βαρσοβία), 12) Διάσκεψη στο Παρίσι (30 Νοεμ.-12 Δεκ. 2015), 13) Παγκόσμια Διάσκεψη για την κλιματική αλλαγή (2016), Μαρακές, Μαρόκο, 14) Διάσκεψη του Ντουμπάι, ΗΑΕ (2023).

Αρχές, συμβάσεις, συμφωνίες, πρωτόκολλα, πλατφόρμες, διακηρύξεις, δεσμεύσεις, θεσμοί, διαφάνεια, αλληλεγγύη, εθνικά σχέδια δράσης, μειώσεις εκπομπών, αποζημιώσεις φτωχών χωρών, πράσινη οικονομία, αειφόρος ανάπτυξη, συνεισφορές σε ταμεία, αποθέματα αλιείας, βιοποικιλότητες, οδικοί χάρτες αποτέλεσαν το προπέτασμα καπνού για τους λαούς. Δε βαριέσαι… Ό,τι αποφασίστηκε από τις κυρίαρχες τάξεις του παγκόσμιου πλούτου και την παγκόσμια χρηματιστική ολιγαρχία, καταπατήθηκε από τις ίδιες, προκειμένου να αναδειχθεί ο μοναδικός θεός τους: το κέρδος!

Το σλόγκαν «κλιματική αλλαγή», έγινε η καραμέλα των κυβερνήσεων προκειμένου να αποκοιμηθούν οι λαοί. Κι ακόμα, πρόκειται καθαρά για παιγνίδια μονοπωλιακών συμφερόντων και συμφωνιών κυριάρχων κρατών απέναντι σε υποτελή, ασθενέστερα κράτη, όπως η χώρα μας. Χωρίς καμία αμφιβολία, οι ανταγωνισμοί για τις πηγές και τους δρόμους της Ενέργειας βρίσκονται σε πλήρη εξέλιξη, ενώ οξύνονται επικίνδυνα οι αντιπαραθέσεις, είτε στο εσωτερικό της ΕΕ, είτε στα διεθνή φόρα, για τον έλεγχο των τιμών του πετρελαίου και του φυσικού αερίου. Χρηματιστήρια Ενέργειας που διακινούν τα αεριτζίδικα συμφέροντα, ανεβοκατεβάζοντας τις τιμές. Παράλληλα, χιλιάδες «ειδικοί» επιστήμονες προστρέχουν στην υπηρεσία των μονοπωλίων, δίνοντας βαθυστόχαστες ερμηνείες για τη συνολική «υλοενέργεια» του σύμπαντος που συντίθεται από 5% συνήθη ύλη, 27% σκοτεινή ύλη και 68% σκοτεινή ενέργεια. Τελείως ακατανόητα πράγματα. Εκείνο που θα πρέπει να ξεκαθαριστεί είναι πως οι λαοί δεν έχουν να κερδίσουν τίποτα από τον βρόμικο πόλεμο των ιμπεριαλιστικών δυνάμεων και των αδυσώπητων ανταγωνισμών τους που σε κάθε στιγμή μπορεί να μετατραπεί σε απροσχημάτιστη πολεμική σύγκρουση.

Σήμερα, λίγο-πολύ όλοι αναρωτιόμαστε για το ποιο χρώμα λογαριασμού του ρεύματος θα διαλέξουμε, ή ακόμα για την αδυναμία να αποκρυπτογραφήσουμε τους ενεργειακούς τύπους υπολογισμού της τιμής, τις μεταπηδήσεις, τις παραλλαγές, τις ανατιμήσεις κλπ. Σε κάθε περίπτωση, το πετρέλαιο, η βενζίνη, το φυσικό αέριο, οι ΑΠΕ, η ηλεκτρική ενέργεια κλπ θα εξακολουθήσουν να έχουν τις αστρονομικές τιμές και οι λαοί θα κρυώνουν, θα πεινούν, θα καίγονται, θα πνίγονται, θα διψούν, ανάλογα με τα καπρίτσια της ντόπιας και ξένης ολιγαρχίας. Παράλληλα, κάποια κόμματα και οργανώσεις, με αριστερά ή και επαναστατικά σύμβολα, θα ονειρεύονται «νίκες κατά βαρβάρων», πάνω στο σάπιο σανίδι του κοινοβουλευτικού κρετινισμού και θα οραματίζονται «ριζοσπαστικές» ανατροπές πάνω στο εποικοδόμημα του καπιταλιστικού βάλτου, αγνοώντας σκόπιμα το γεγονός ότι κάθε πραγματικά επαναστατική αλλαγή γίνεται πάνω στο γρανιτένιο έδαφος της ταξικής πάλης.

Ιωσήφ Σταυρίδης, μέλος της ΚΕ του Μ-Λ ΚΚΕ