Στους τελευταίους λογαριασμούς ρεύματος αποτυπώνονται καθαρά οι πρώτες επιπτώσεις της πολιτικής της «απελευθέρωσης της ενέργειας». Της πολιτικής που υπήρξε σταθερό «όραμα» του νεοφιλελευθερισμού και βασικός άξονας των κατευθύνσεων και επιταγών της ΕΕ. Της πολιτικής που υπηρέτησαν πιστά όλες οι κυβερνήσεις των τελευταίων δεκαετιών, προσηλωμένες στον ευρωπαϊκό μονόδρομο και στην εξυπηρέτηση των αδίστακτων ξένων και ντόπιων συμφερόντων.

Αυτή η πολιτική που κάτω από εύηχους τίτλους για απελευθερώσεις και πράσινες μεταβάσεις και με απίστευτες πολλές φορές θεσμικές «ρυθμίσεις», επιβλήθηκε με σκοπό την εκποίηση του δημόσιου πλούτου και βασικά της πιο μεγάλης -και κρίσιμης για τον τόπο- δημόσιας επιχείρησης. Τώρα οι ίδιοι οι εισηγητές και θιασώτες της πολιτικής της πλήρους ιδιωτικοποίησης της ενέργειας παρουσιάζουν τα ολέθρια αποτελέσματά της σαν αποτέλεσμα άλλων παραγόντων. Και σε κάθε περίπτωση παριστάνουν τους αθώους για τα ολέθρια αποτελέσματα των πολιτικών τους.

Λογαριασμοί που γονατίζουν νοικοκυριά – «Δεν ενημερώθηκαν οι πολίτες για το κόστος της πράσινης μετάβασης» λέει τώρα ο Μυτιληναίος…

Οι αυξήσεις στα τιμολόγια του ρεύματος πραγματικά αποτελούν πρόκληση για κάθε άνθρωπο της βιοπάλης και είναι βέβαιο ότι, μαζί με το κύμα ακρίβειας σε όλα τα βασικά καταναλωτικά αγαθά, θα μπορούσαν να τροφοδοτήσουν επεισόδια κοινωνικής αναστάτωσης. Και σίγουρα αν δεν συνέβαιναν όλα αυτά, στις συνθήκες της πανδημίας και στο αντιδραστικό καθεστώς που επιβλήθηκε τα τελευταία δύο χρόνια με πρόσχημα αυτή, με το λαϊκό κίνημα να βρίσκεται σε διαρκή υπονόμευση από τις πολιτικές της «εθνικής ομοψυχίας» από τη μια και του «θα λογαριαστούμε μετά» από την άλλη, τα πράγματα θα ήταν πολύ διαφορετικά.

Όμως η επιφανειακή, σίγουρα, κοινωνική ηρεμία δίνει το δικαίωμα στους ίδιους τους θύτες να προχωρούν σε δηλώσεις μάλλον αποκαλυπτικές για το περιεχόμενο της πολιτικής τους. Από τις πιο χαρακτηριστικές είναι οι δηλώσεις του Μυτιληναίου, του μεγάλου ευεργετημένου, από τη διαρκή αφαίμαξη της Δημόσιας Επιχείρησης Ηλεκτρισμού και της ιδιωτικοποίησής της. Σε άρθρο του με τον αποκαλυπτικό τίτλο «Πρέπει να εξηγηθεί στους πολίτες το κόστος της πράσινης μετάβασης» αναφέρει χαρακτηριστικά: «Το ερώτημα που τέθηκε ήταν “μισό”. Ρωτήθηκε αν είναι υπέρ ή εναντίον, δεν ρωτήθηκε αν είναι υπέρ της πράσινης μετάβασης με μεγάλο κόστος. Αυτό το ερώτημα δεν τέθηκε ποτέ!».

Με αυτό τον τρόπο η κυρίαρχη προπαγάνδα, μέσω των καθ’ ύλην αρμόδιων, επιχειρεί να παρουσιάσει τώρα ως λογική παραδοχή, ως αναμενόμενο αποτέλεσμα την έκρηξη των τιμών στο ρεύμα. Και κυρίως να το παρουσιάσει ως επιλογή των πολιτών! Όλο και περισσότερες είναι οι φωνές των κυβερνητικών στελεχών, αποθρασυμένων ή μη, που ρίχνουν ουσιαστικά την ευθύνη στο λαό… που ήθελε πράσινη ενέργεια. Για να σώσει το κλίμα και τον πλανήτη. Η πολιτική επιλογή των ιμπεριαλιστικών δυνάμεων της ΕΕ, που προσπαθούν να καλύψουν την υστέρηση στον έλεγχο των ορυκτών καυσίμων του πλανήτη με πωλήσεις ανεμογεννητριών, παρουσιάζεται ύπουλα ως επιλογή της κοινής γνώμης.

Και με αυτό τον τρόπο, ο Μυτιληναίος -υπέρμαχος της πράσινης μετάβασης- καταλήγει με φανερή την αγωνία του να μην εμποδιστεί αυτή η μετάβαση: «Το κόστος της πράσινης μετάβασης πρέπει να εξηγηθεί, πρέπει να συμφωνήσουν οι πολίτες, διότι χωρίς αυτούς, η μετάβαση δεν θα συμβεί, όσες αποφάσεις υπερεθνικών και εθνικών οργάνων κι αν υπάρξουν».

Ασφυκτική εξάρτηση της χώρας από ξένες πηγές και ιδιωτικά κεφάλαια

Τον Μυτιληναίο τον ενδιαφέρει η πράσινη μετάβαση. Γιατί σε αυτή τη μετάβαση που γίνεται με φυσικό αέριο, με ένα διαφορετικό δηλαδή ορυκτό καύσιμο(!) από τον λιγνίτη, είναι ο μεγάλος κερδισμένος. Αφού φροντίζει να κάνει καθαρό για μία ακόμη φορά ότι «…οι ανανεώσιμες πηγές έχουν «στοχαστικότητα», δεν είναι δηλαδή σε θέση να προσφέρουν συνεχή ομαλή λειτουργία, εξαρτώνται από τις καιρικές συνθήκες, είτε πρόκειται για φωτοβολταϊκά είτε για αιολικά…Το πρόβλημα αυτό, θα λυθεί όταν αναπτυχθεί η τεχνολογία συσσωρευτών μεγάλης χωρητικότητας για αποθήκευση της ενέργειας. Δυστυχώς, απέχουμε ακόμη αρκετά χρόνια από αυτές τις τεχνολογίες…».

Μέχρι τότε λοιπόν, «μέχρι να έρθει το πράσινο μέλλον», η Ελλάδα έχοντας κλείσει τα λιγνιτωρυχεία, με τις επιθυμίες και του Μυτιληναίου, θα πορεύεται με την αγορά εισαγόμενου φυσικού αερίου. Που αυτή τη στιγμή έχει φτάσει να είναι πιο ακριβό ακόμη και από την βενζίνη σε κόστος ανά kwh παραγόμενης ενέργειας! Και τα τιμολόγια του ρεύματος θα καθορίζονται από αστάθμητους παράγοντες με βάση τις εξελίξεις στην αγορά και τους γεωπολιτικούς ανταγωνισμούς. Σύμφωνα πάντα με τις δηλώσεις του ίδιου του μεγαλοπαραγωγού από τις μονάδες φυσικού αερίου!

Αυτή λοιπόν είναι η αλήθεια για την απολιγνιτοποίηση. Αυτό που μπορούν να υποσχεθούν σήμερα οι «οικολογικά ευαίσθητοι» νεοφιλελεύθεροι θιασώτες της πράσινης ιδιωτικοποίησης της ΔΕΗ είναι η απώλεια κάθε ελέγχου τιμολογιακής πολιτικής στο ρεύμα και η ασφυκτική εξάρτηση από εισαγόμενα ορυκτά καύσιμα! Σε μία περίοδο μάλιστα που η τεχνολογία επιτρέπει την παραγωγή ρεύματος από λιγνιτικές μονάδες με πολύ μικρότερες επιπτώσεις για το περιβάλλον.

Στο ίδιο κείμενο ο Μυτιληναίος δεν παραλείπει να παρουσιάσει και τις «λύσεις» για το πρόβλημα προμήθειας και επάρκειας φυσικού αερίου. Αυτός, που δεκαετίες τώρα έμαθε να πλουτίζει σε βάρος του ελληνικού λαού και του κράτους, ζητάει ουσιαστικά να του φτιάξουν και άλλες υποδομές από το ταμείο ανάκαμψης. Και αυτό που ζητάει είναι -κυρίως- υποδομές αποθήκευσης φυσικού αερίου. Όπως αναφέρει για τους νέους πακτωλούς δισεκατομμυρίων που διεκδικεί για να φορτωθούν και αυτοί στο χρέος του ελληνικού λαού… «Η ευθύνη του πολιτικού προσωπικού ως προς τον αναπροσανατολισμό του οικονομικού μας μοντέλου είναι μεγάλη. Αντιλαμβάνομαι ότι το βραχυπρόθεσμο καταναλωτικό μοντέλο είναι πολιτικά πιο… εύπεπτο και το μακροπρόθεσμο πιο δύσπεπτο. Όμως, τώρα είναι η ώρα να το επιτύχουμε και η ευκαιρία δεν πρέπει να χαθεί!».

Διακοπές ρεύματος, η νέα κανονικότητα – Ανοίγουν νέο λιγνιτωρυχείο για να καλύψουν τις ενεργειακές ανάγκες του χειμώνα!

Εκτός από τις τεράστιες αυξήσεις στα τιμολόγια του ρεύματος, σε καιρούς απολιγνιτοποιήσης ο ελληνικός λαός είναι αντιμέτωπος και με τις τακτικές πλέον διακοπές. Οι διακοπές του ρεύματος, που ειδικά την περίοδο του καύσωνα θύμισαν δεκαετίες ’60-’70, αναμένονται και για την περίπτωση που θα υπάρξει ψύχος!

Μπροστά λοιπόν στον επερχόμενο χειμώνα και με δεδομένη την κατάσταση που έχει διαμορφωθεί στην αγορά του φυσικού αερίου, το Υπουργείο Ενέργειας μετά από σύσκεψη με την ΡΑΕ αποφάσισε την επαναλειτουργία λιγνιτωρυχείου στην Αχλάδα Φλώρινας. Το λιγνιτωρυχείο διαθέτει υψηλής ποιότητας λιγνίτη και έχει δυνατότητα παραγωγής 1.500.000 μετρικών τόνων ετησίως. Σύμφωνα με την ανακοίνωση της ΡΑΕ, η επαναλειτουργία του κρίνεται απαραίτητη στα πλαίσια της επιστράτευσης λιγνιτικών μονάδων για την κάλυψη των αυξημένων αναγκών ενόψει του χειμώνα!

Πρόκειται για την πιο κυνική ομολογία μιας αποτυχημένης και ολέθριας για το λαό και τον τόπο πολιτικής. Μιας πολιτικής που στο καίριο ζήτημα της ενεργειακής επάρκειας της χώρας κατέληξε να αντιμετωπίζει ακόμη και το χειμώνα ως έκτακτη συνθήκη! Ο ίδιος ο ΑΔΜΗΕ ξεκαθαρίζει ότι σε περίπτωση ισχυρού ψύχους με τις σημερινές δυνατότητες ενεργειακής κάλυψης δεν αποκλείεται να υπάρξουν περιοδικές διακοπές ηλεκτροδότησης.

Έτσι λοιπόν, αυτοί που -ως οι πιο πιστοί υπηρέτες των ξένων συμφερόντων- βιάστηκαν να κηρύξουν την απολιγνιτοποίηση, ανοίγουν τώρα ξανά τα λιγνιτωρυχεία για να γλιτώσουν τον απόλυτο διασυρμό!

Αυτά είναι τα πρώτα, ορατά και -ίσως τα λιγότερο επικίνδυνα- απτά αποτελέσματα της πολιτικής τους. Μιας πολιτικής που απώλεσε κάθε παραγωγική δυνατότητα από τα ελεγχόμενα εθνικά της καύσιμα και κατέληξε να εξαρτάται πλήρως από τις αγορές και τις πάσης φύσεως γεωπολιτικές εξελίξεις.

Πολύ ενδιαφέρον, ειδικά για αυτούς που έθρεψαν «μακεδονομάχους», αποτελεί το ενδεχόμενο αγοράς ελληνικού λιγνίτη από τη Βόρεια Μακεδονία. Η οποία εδώ και καιρό προσπαθεί να κλείσει συμβόλαια αγοράς λιγνίτη από τη Φλώρινα, σε ποσότητες που φθάνουν τους 1.500.000 μ.τ. ετησίως. Διαβλέποντας τις ανάγκες σε ενέργεια επιδιώκει να παραγάγει ενέργεια στους λιγνιτικούς σταθμούς που βρίσκονται στη συνοριακή γραμμή με τη Φλώρινα, ώστε να μπορεί, στη συνέχεια, να κάνει διασυνοριακό εμπόριο. Με δεδομένο ότι η Ελλάδα έχει μετατραπεί σε ενεργειακό πελάτη της Βόρειας Μακεδονίας, έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον αν αυτή η ενέργεια που θα εισάγει η χώρα, θα παράγεται από το λιγνίτη που θα εξάγει λίγα χιλιόμετρα από τα σύνορα της!

Το έχουμε γράψει πολλές φορές. Το ζήτημα της ενεργειακής αυτάρκειας μια χώρας είναι πολύ σοβαρό για να χωρέσει σε ερωτηματολόγια και αφελή ερωτήματα, για το «ποιο είδος ενέργειας προτιμάτε;». Ερωτηματολόγια που συμπυκνώνουν πολιτικές αυταπάτες ρεφορμιστικών κομμάτων και ρευμάτων και που έστρωσαν το έδαφος για την επιβολή ολέθριων πολιτικών.

πηγή: Λαϊκός Δρόμος