ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΕΣ ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΙΣ ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΕΙΣ ΚΙΝΗΣΕΙΣ ΔΕ

Εν μέσω της υγειονομικής κρίσης, να μην κατατεθεί το πολυνομοσχέδιο για την Παιδεία! Να σταματήσει η πανδημία αντιλαϊκών πολιτικών!

Την Πέμπτη 16 Απρίλη τα εκπαιδευτικά σωματεία καλούν παραστάσεις διαμαρτυρίας σε ΥΠΑΙΘ στην Αττική και ΠΔΕ, ΔΔΕ σε όλη τη χώρα!

Η πολιτική ηγεσία του ΥΠΑΙΘ, ως γνήσιος εκπρόσωπος του νεοσυντηρητικού «ορθού λόγου» και του νεοφιλελεύθερου οικονομικού δόγματος, επέλεξε τις σημερινές συνθήκες για να καταθέσει το νομοσχέδιο για την Παιδεία. Εν μέσω της πανδημίας του κορωνοϊού, με κλειστά τα σχολεία και χωρίς δυνατότητα Γενικών Συνελεύσεων του κλάδου. Με την επιβολή καθεστώτος έκτακτης ανάγκης, με τα εργασιακά και συνδικαλιστικά δικαιώματα σε γύψο, με τις λαϊκές ελευθερίες σε περιορισμό. Με απαγόρευση κυκλοφορίας και συναθροίσεων, με ήδη 100 νεκρούς και 73 διασωληνωμένους, με τον πληθυσμό φοβισμένο και τρομαγμένο. Την ίδια ώρα, η κοινή λογική δύσκολα μπορεί να ταυτίσει το δόγμα της όποιας «κανονικότητας» με την πάγια αδυναμία του ΕΣΥ να αντέξει τέτοια κρίση χωρίς γενναία κρατική ενίσχυση και θωράκιση. Με τους τουλάχιστον 110.000 απολυμένους ή με «αναστολή σύμβασης», να αυξάνονται.

Οι προτεραιότητες της νεοφιλελεύθερης κυβέρνησης της ΝΔ παραμένουν, στο ακέραιο, στις ίδιες κατευθύνσεις των ΟΟΣΑ, Ε.Ε. και ΔΝΤ, για τη Δημόσια Παιδεία και Υγεία. Εξ ανάγκης ανακάλυψε τώρα την αξία της Δημόσιας υγείας, ενώ ο υφυπουργός υγείας χαρακτηρίζει ιδεοληψία τον διορισμό μονίμων γιατρών και νοσηλευτών. Συρρίκνωση, περικοπές, υποχρηματοδότηση, υπολειτουργία είναι το καταστροφικό τοπίο των περιοριστικών πολιτικών και συμφώνων σταθερότητας που έχουν επιφέρει δεκάδες χιλιάδες νεκρούς, ειδικά στην Ευρώπη, με τη διαλυμένη δημόσια υγεία.

Η κυβέρνηση της ΝΔ, με την υποστήριξη όλου του σάπιου καθεστωτικού πολιτικού προσωπικού, αφού προσπάθησε συστηματικά να ξεγελάσει, εν μέσω πανδημίας, ολόκληρη την κοινωνία για συνέχιση της εκπαιδευτικής «κανονικότητας», αφού πίεσε και εκβίασε τους δασκάλους και τους καθηγητές, με τη λεγόμενη «εξ αποστάσεως εκπαίδευση», με επικοινωνιακά τρικ, προσπάθησε να πάρει τα εχέγγυα του επίσημου συνδικαλιστικού κινήματος και σε ένα βαθμό το πέτυχε.

Χρηματοδότηση πανεπιστημίων μέσω αξιολόγησης: Η λωρίδα ταχείας κυκλοφορίας της ιδιωτικοποίησης

Σε ένα Δημόσιο πλαίσιο εκπαίδευσης με καταρρέοντα κτίρια και εργαστήρια, με μηδαμινές άλλες υλικοτεχνικές υποδομές, με όξυνση της ταξικής διαφοροποίησης, με σχολικά και οικογενειακά περιβάλλοντα τουλάχιστον προβληματικά λόγω της πανδημίας, της ανεργίας και της φτώχειας. Εξάλλου την έβγαλαν με μηδενικούς μόνιμους διορισμούς τα δέκα τελευταία χρόνια, με τάξεις που λειτουργούσαν με 27 και πάνω μαθητές και με δεκάδες χιλιάδες αναπληρωτές για κάλυψη κενών. Φέτος κενά υπήρχαν μέχρι και που έκλεισαν τα σχολεία στις 11 Μάρτη. Αυτή ακριβώς τη στιγμή το ΥΠΑΙΘ επέλεξε να επιτεθεί. Με άμεση σύνδεση των επικοινωνιακών πολιτικών του με την αντιλαϊκή πολιτική και στόχευση.

Το πολυνομοσχέδιο περιλαμβάνει, σύμφωνα με διαρροές: Διορθωτικές αλλαγές στο σύστημα εισαγωγής στα ΑΕΙ “Γαβρόγλου”(βλέπε μείωση εισακτέων, βάση του 10 κ.ά.), επαναφορά της Τράπεζας Θεμάτων, αξιολόγηση σχολικών μονάδων και εκπαιδευτικών- Επιμόρφωση, πλαίσιο λειτουργίας και ίδρυση νέων Πειραματικών και Πρότυπων Σχολείων, νέες Θεματικές Ενότητες στο Νηπιαγωγείο, Δημοτικό και Γυμνάσιο, ρυθμίσεις για τη διευκόλυνση σύμπραξης των ελληνικών με ξένα Πανεπιστήμια (βλέπε κολλέγια), ρυθμίσεις για τη διαδικασία Πρυτανικών εκλογών, ρυθμίσεις για μη απαιτητή αναγνώριση από ΔΟΑΤΑΠ πτυχίων, για υποψήφιους φοιτητές πολίτες εκτός ευρωπαϊκής Ένωσης που επιθυμούν να εγγραφούν στα ξενόγλωσσα τμήματα των ελληνικών Πανεπιστημίων.

Είναι ένα ακόμα σοβαρό βήμα στην αλυσίδα των μνημονιακών αντιεκπαιδευτικών αναδιαρθρώσεων, με καταβαράθρωση των μορφωτικών δικαιωμάτων σε ένα πιο ταξικό σχολείο, ένα Λύκειο εξεταστικό Γολγοθά, με περιορισμένη τη στρόφιγγα εισαγωγής στα ΑΕΙ και με ενίσχυση της πιο εκτεταμένης και βαθιάς ιδιωτικοποίησης. Με στόχο την αξιολόγηση σχολικών μονάδων και εκπαιδευτικών, που πριν λίγες μέρες «εθελοντικά» πρόσδενε στο άρμα της «εξ αποστάσεως εκπαίδευσης» που δε συνδεόταν, υποτίθεται, με την αξιολόγηση και τα άλλα κομμάτια του νομοσχεδίου, όπως τα «εργαστήρια δεξιοτήτων» της προωθημένης τεχνολογίας και την επιμόρφωση.

Για τον λόγο αυτό προχώρησαν και στην «προαιρετική» καταπάτηση των εργασιακών δικαιωμάτων μέσα στις διακοπές του Πάσχα. Ο λαός και ο κόσμος της εκπαίδευσης ποτέ δεν είχε να επιλέξει, με «ατομική ευθύνη» κιόλας, ανάμεσα στον αναπνευστήρα και τις ΜΕΘ που δεν έχει το ΕΣΥ και σε άλλες απαραίτητες υλικοτεχνικές υποδομές. Γιατί σίγουρα θα επέλεγε το πρώτο. Για τουλάχιστον 11 χρόνια και για όσες δημόσιες δομές δεν έκλεισαν, καμία υλικοτεχνική υποδομή δεν έχει εξελιχθεί και υποστηριχτεί, ως συνέπεια των εγκληματικών πολιτικών όλων των κυβερνήσεων. Αλλά ο λαός μπορεί μόνο να αποφασίσει την πλατιά, μαζική διεκδίκηση και κατάκτηση όλων των απαραίτητων, σύγχρονων, δημόσιων δομών και υποδομών, με επάρκεια μόνιμου επιστημονικού προσωπικού και υλικών προϋποθέσεων, για την απρόσκοπτη λειτουργία και τη διασφάλιση των κοινωνικών αγαθών της Παιδείας, της Υγείας, της κοινωνικής πρόνοιας για τους εργαζόμενους και αυτούς που τις έχουν ανάγκη.

Οι εκπαιδευτικοί αντιμέτωποι με τις σαθρές ηλεκτρονικές υποδομές, τις ελλείψεις σε εξοπλισμό και τους αποκλεισμούς μαθητών

Όλα αυτά είναι πρωταρχική υποχρέωση του κράτους για ένα Δημόσιο και δωρεάν σύστημα Παιδείας και Υγείας, χωρίς παρεκκλίσεις, αέναη λιτότητα και δυσβάσταχτες περικοπές. Ο λαός και οι εργαζόμενοι έχουν μόνο να επιλέξουν το δρόμο του συνεχούς και μακροχρόνιου αγώνα για τις κατακτήσεις και τα δικαιώματα του πληθυσμού που δεν πρέπει να αναιρεθούν, πριν, κατά την διάρκεια και μετά την παρούσα πανδημία και τις συνθήκες έκτακτης ανάγκης, που είναι η μεγαλύτερη κρίση που έχει περάσει η χώρα μετά τον Β΄ Παγκόσμιο πόλεμο.

Στην κρίσιμη αυτή φάση για την κοινωνία και την εκπαίδευση, ως Αγωνιστικές Παρεμβάσεις, με ξεκάθαρο και ανυποχώρητο λόγο και πράξη είπαμε, χωρίς περιστροφές, τα πράγματα με το όνομά τους, αμφισβητώντας την επίπλαστη ομοψυχία των αστικών κομμάτων και θέτοντας εμπόδια στον ταξικό αποπροσανατολισμό του κυβερνητικού συνδικαλισμού και όλων όσων επέλεξαν να διεκδικήσουν μια άλλη «κανονικότητα».

Και τώρα λέμε ότι αυτό το νομοσχέδιο για την Παιδεία δεν πρέπει να κατατεθεί, γιατί θα δυσχεράνει ακόμα περισσότερο τη θέση του κόσμου της εκπαίδευσης από κάθε πλευρά (δικαιώματα, μισθοί κλπ), αλλά και θα πετάξει έξω από το δημόσιο σχολείο μεγάλο κομμάτι μαθητών, που δε θα μπορέσει να ακολουθήσει και θα οδηγηθεί στην ανειδίκευτη και φτηνή εργασία. Αλλά και ευρύτερα, θα πρέπει να πρωτοστατήσουμε για να απαγορευτούν οι απολύσεις, να σταματήσει η διάλυση των εργασιακών δικαιωμάτων του λαού.

Να αντισταθούμε μέσω των σωματείων μας στην κλιμάκωση της αντεργατικής επίθεσης από κυβέρνηση και εργοδοσία με αφορμή την επιδημία του κορωνοϊού (απολύσεις, καταπάτηση ΣΣΕ, επέκταση ελαστικών εργασιακών σχέσεων, μειώσεις μισθών και ημερομισθίων, στέρηση συνδικαλιστικών και δημοκρατικών ελευθεριών). Άμεσα, να ενισχυθεί και να θωρακιστεί το ΕΣΥ με το απαραίτητο μόνιμο προσωπικό, τις υλικοτεχνικές υποδομές, τις ΜΕΘ, τα μαζικά τεστ για την υγεία του πληθυσμού. Να σταματήσουν οι συμπράξεις και τα δώρα στον ιδιωτικό τομέα, να επιταχθούν όλες οι δομές των ιδιωτών χωρίς αποζημίωση.

Για να αποφευχθούν τα χειρότερα πρέπει η κυβέρνηση και το κράτος να αναλάβουν τις ευθύνες τους απέναντι στον πληθυσμό και να αφήσουν τα επικοινωνιακά παιχνίδια και τη χειραγώγηση του μέσω των ΜΜΕ. Οι συνδικαλιστικές παρατάξεις, στο πλαίσιο αυτό, θα πρέπει να σταματήσουν να στηρίζουν το κράτος και την εργοδοσία και να αποδέχονται στο όνομα των εργαζομένων μέτρα και πολιτικές «κατά συνθήκη» σήμερα και με κάθε συνθήκη αύριο.

Οι πλειοψηφίες ΟΛΜΕ/ΔΟΕ, συνεπικουρούμενες από το ΠΑΜΕ, ξεκίνησαν εδώ και ένα μήνα μια νέα οπισθοχώρηση του κλάδου απέναντι στην κυβερνητική πολιτική, στην οποία έδωσαν και τόνο «ομοψυχίας» απέναντι στη δύσκολη συνθήκη της πανδημίας για το λαό. Αυτή η οπισθοχώρηση οδήγησε στην «προαιρετική εργασία» στις διακοπές του Πάσχα και, κύρια, και στην κατάθεση του αντιεκπαιδευτικού νομοσχεδίου τις μέρες αυτές, τακτική που ακολούθησε και πέρυσι ο ΣΥΡΙΖΑ, με τον ν. Γαβρόγλου.

Καλούμε την ΟΛΜΕ να πάρει σαφή θέση διαχωρισμού από τις προθέσεις του ΥΠΑΙΘ και όχι μόνο στο διαδικαστικό και σαφώς αντιδημοκρατικό κομμάτι. Να δώσει το έναυσμα στον κλάδο να δώσει μια αξιοπρεπή μάχη για να την κερδίσει, με ανοιχτά σχολεία και με μαζικό συνδικαλιστικό αγώνα.

Τώρα ως πρώτο βήμα να καλέσει τις ΕΛΜΕ σε παραστάσεις και δράσεις διαμαρτυρίας, για:  Να μην κατατεθεί και να μην ψηφιστεί το πολυνομοσχέδιο για την Παιδεία.  Όχι στην αξιολόγηση σχολικών μονάδων και εκπαιδευτικών.  Τερματισμό διδακτέας ύλης για όλα τα σχολεία στις 10 Μάρτη, με ειδική μέριμνα για τους 3 νομούς, όπου τα σχολεία είχαν κλείσει πιο νωρίς.  Ακύρωση όλων των προαγωγικών και απολυτήριων εξετάσεων σε όλες τις τάξεις και άρση της υποχρεωτικότητας των διαγωνισμάτων του β΄ τετραμήνου, για το σχολικό έτος 2019/2020.  Nα μην περάσουν οι fast track ρυθμίσεις κατάργησης εργασιακών δικαιωμάτων. Σεβασμός της υπάρχουσας νομοθεσίας (ΠΔ 104/79). Κανείς να μην εργαστεί στις διακοπές του Πάσχα! Καμία συμπλήρωση της ύλης από «απόσταση» ή με εντατικά μαθήματα αν ανοίξουν τα σχολεία.  Να συγκεντρώσουν οι ΕΛΜΕ στοιχεία για τα πανελλαδικώς εξεταζόμενα μαθήματα. Αν η ορισθείσα ύλη των πανελλαδικών εξετάσεων δεν αντιστοιχεί στη διδαχθείσα ως τις 10 Μάρτη, να γίνει νέα περικοπή εξεταστέας ύλης, σύμφωνα με την ελάχιστη ύλη πανελλαδικά.  Να οριστεί έγκαιρα η ημερομηνία των Πανελλαδικών.  Αύξηση του αριθμού των εισακτέων στα ΑΕΙ που να ανταποκρίνεται στο μέγεθος και το βάθος της κρίσης που διέρχεται η χώρα. Μεγάλη αύξηση των μεταγραφών φοιτητών.  Να προχωρήσει κανονικά η διαδικασία των μεταθέσεων εκπαιδευτικών.  Να γίνουν οι μαζικοί μόνιμοι διορισμοί εκπαιδευτικών που είναι απαραίτητοι για να λειτουργήσουν τα σχολεία απρόσκοπτα τον Σεπτέμβρη.  Να παρέχει το κράτος και το Υπουργείο Παιδείας δημόσια, δωρεάν εκπαίδευση που να είναι καθολική για όλους, με όλα τα απαραίτητα, υλικοτεχνικά μέσα και υποδομές.

Η Πέμπτη 16 Απρίλη, ημέρα που τα εκπαιδευτικά σωματεία καλούν παραστάσεις διαμαρτυρίας ΥΠΑΙΘ στην Αττική και ΠΔΕ, ΔΔΕ σε όλη τη χώρα, να γίνει η αρχή μιας αγωνιστικής κινητοποίησης ενάντια στο πολυνομοσχέδιο.