Η αντιλαϊκή πολιτική που ασκούν εδώ και δεκαετίες οι εκάστοτε διεφθαρμένες κυβερνήσεις -“κοινοβουλευτικοί εκπρόσωποι” της πολιτικοθρησκευτικής ελίτ του Λιβάνου, διευρύνει και αναπαράγει τις κοινωνικές ανισότητες. Είναι χαρακτηριστικό πως περισσότερο από το 25% του πληθυσμού (περίπου 1,7 εκατομμύρια) ζει κάτω από το όριο της φτώχειας, σύμφωνα με στοιχεία της Παγκόσμιας Τράπεζας.
Η ακρίβεια, η ανεργία αλλά και οι σοβαρές ανεπάρκειες σε βασικά αγαθά, όπως το νερό, ο ηλεκτρισμός, η υγεία, η εκπαίδευση και οι τηλεπικοινωνίες, αποτέλεσαν το εύφλεκτο υπόστρωμα που πυροδότησε τις μαζικές αγωνιστικές κινητοποιήσεις, οδηγώντας σε πολιτική κρίση και στην “παραίτηση”- απόσυρση από το προσκήνιο του Σ. Χαρίρι από την ηγεσία της εννιακομματικής οικουμενικής κυβέρνησης τον περασμένο Οκτώβρη.
Η σιιτική Χεσμπολάχ, που αποτελεί βασικό παράγοντα διαμόρφωσης του πολιτικού σκηνικού στο Λίβανο, αναγνώρισε “το δίκιο των διαδηλωτών”, καταγγέλλοντας παράλληλα “υποκίνηση και χρηματοδότηση από ξένες δυνάμεις”.
Από την πλευρά τους τόσο οι ΗΠΑ (που έχουν αποδυναμωθεί πολιτικοστρατιωτικά σε Συρία, Αφγανιστάν και Ιράκ και βάζουν στο στόχαστρο το Ιράν), όσο και οι εκπρόσωποι των ισχυρών ιμπεριαλιστικών χωρών της ΕΕ, Γαλλία και Γερμανία (που επιδιώκουν να ενισχύσουν τα οικονομικοπολιτικά ερείσματά τους στη Μ. Ανατολή) φαίνεται πως δεν επιχειρούν στη συγκυρία να ανοίξουν και νέο μέτωπο -τουλάχιστον φανερά- στην πολύπαθη περιοχή.
Εξαρχής λοιπόν παρά τις αιχμές τους σε βάρος της Χεσμπολάχ και τον αρχηγό της Νασράλα, κράτησαν χαμηλούς τους τόνους εμφανιζόμενοι υπέρ της “πολιτικής σταθερότητας ” της χώρας.
Στα πλαίσια αυτά και αφού επί δίμηνο συνεχίζονταν οι παρασκηνιακές διαβουλεύσεις των πολιτικοθρησκευτικών φατριών για το σχηματισμό νέας κυβέρνησης, με το Νασράλα να παίζει μέχρι τέλους το χαρτί του “δοκιμασμένου ” Χαρίρι, η εν λόγω οπερέτα έληξε προς το παρόν με την ανάδειξη στην πρωθυπουργία του Χ. Ντιάμπ στις 22 Γενάρη.
Ωστόσο, η πολιτική κρίση ανατροφοδότησε την οικονομική κρίση στον (ουσιαστικά χρεοκοπημένο) Λίβανο. Έτσι στις 8 Μάρτη, ο Ντιάμπ ανακοίνωσε πως η χώρα του δεν είναι σε θέση να αποπληρώσει οφειλή 1,2 δισ. του χρέους.
Παρά τις πομφόλυγες ότι “θα αναδιαρθρώσει το χρέος (πάνω από 86 δισ. και 150% του ΑΕΠ) σύμφωνα με το εθνικό συμφέρον”, ο πρωθυπουργός, πριν αλέκτορα φωνήσαι, ανακοίνωσε “την έναρξη ενός μεγάλου προγράμματος αναγκαίων μεταρρυθμίσεων, συμπεριλαμβανομένης και της μείωσης των δημόσιων δαπανών”.
Δεσμεύτηκε πως θα εφαρμόσει τα επώδυνα μέτρα που είχε αποδεχτεί ο προκάτοχός του Χαρίρι το 2018 στο Παρίσι στη σύνοδο Διεθνών Δανειστών Λιβάνου, με αντάλλαγμα … υποσχέσεις για δυτικοευρωπαϊκά δάνεια (κυρίως γαλλικά) ύψους 10,2 δισ. και επιχορηγήσεις 860 εκ ευρώ. Ο Ντιάμπ δέχεται παράλληλα πιέσεις από τη Χεσμπολάχ να απορρίψει την εμπλοκή του ΔΝΤ για ευνόητους λόγους.

πηγή: Λαϊκός Δρόμος