Με νέα της ανακοίνωση η Πρωτοβουλία «Το Σπίτι των Γυναικών, για την Ενδυνάμωση & τη Χειραφέτηση», ενημερώνει για την απεργία που ξεκίνησαν 16 γυναίκες το Σάββατο 2 Νοεμβρίου στα κρατητήρια της Πέτρου Ράλλη, καθώς δεν είχαν καμία ενημέρωση για το πότε θα φύγουν από εκεί για να τελειώσουν τη διαδικασία ασύλου.

Σύμφωνα με την Πρωτοβουλία η απεργία είχε θετικό αποτέλεσμα μέχρι σήμερα για τις 15 από τις 16 απεργούς, καθώς σήμερα, μετά από τις επτά γυναίκες που ικανοποιήθηκε το αίτημά τους την περασμένη Πέμπτη, πλέον μεταφέρθηκαν στα νησιά για να τελειώσουν τις διαδικασίες ασύλου τους και οι υπόλοιπες. Παραμένει όμως μια απεργός ακόμα. Η Γιασμίν, που συνεχίζει την απεργία μόνη της.

Αναλυτικά η ανακοίνωση της Πρωτοβουλίας:

Ραγδαίες εξελίξεις από χθες ως σήμερα, σε σχέση με την απεργία πείνας των εξεγερμένων κρατούμενων γυναικών. Μια απεργία 9 ημερών, κάτω από ασφυκτικές κακοποιητικές συνθήκες, που δεν κατάφεραν να σπάσουν οι ανθρωποφύλακες, έχει αποτελέσματα. Χθες είχαν μείνει 5 γυναίκες απεργοί. Οι άλλες είχαν μεταφερθεί στα νησιά που διεκδικούσαν να επιστρέψουν, στα τρισάθλια hot spots, σ΄αυτές τις βρωμερές αποθήκες ψυχών, όχι γιατί το ήθελαν αλλά γιατί ήταν υποχρεωμένες, για να πάρουν κάποτε το άσυλο τους…

Μια από την Παλαιστίνη και τρεις από τη Συρία έφυγαν σήμερα. Μας τηλεφώνησαν πριν λίγες ώρες να μοιραστούν μαζί μας τη χαρά τους που πήραν απολυτήριο, έφυγαν από το κολαστήριο για να ταξιδέψουν με το καράβι για Κω και Λέρο. Έμεινε μία μόνο, η κοπέλα που είχε μεταφερθεί επειγόντως στο νοσοκομείο με τη Φατιμά. Η Γιασμίν. Και συνεχίζει, την απεργία πείνας μόνη της, αλλά είναι πολύ επικίνδυνα τα πράγματα γι αυτή. Οι συντρόφισσές της φοβούνται γιατί όταν έφυγαν τους είπε πως δεν αντέχει μόνη της εκεί, και πως θα σταματήσει να πίνει και νερό, και δεν τη βοηθάει κάποια από τις άλλες. Μπορείτε να το φανταστείτε αυτό; Θα πρέπει να προσέξουν πολύ οι κρατούντες όσο διαρκεί η απεργία πείνας της Γιασμίν, είναι αυτοί υπεύθυνοι για την ασφάλειά της. Θα πρέπει να τη μεταφέρουν σε νοσοκομείο πριν συμβεί κάτι ανεπανόρθωτο. Θα την αφήσουν να πεθάνει μόνη της, γιατί επειδή δεν τρώει και δεν πίνει, φέρει η ίδια την ευθύνη, όπως ξέρασε η ρατσίστρια αστυνομικός για τη Φατιμά, όταν κατέρρευσε; Θα έπρεπε να την έχουν ήδη στείλει στη Σάμο. Δεν είναι δυνατόν να παίζουν έτσι με τη ζωή των ανθρώπων. Μάθημα αξιοπρέπειας και περηφάνιας συνεχίζουν να δίνουν με την εξέγερση τους οι γυναίκες αυτές. Μάχες πολύ δύσκολες. Κάποια στιγμή ίσως αυτή η ιστορία να γραφτεί.

Ένα μεγάλο «Ευχαριστώ»

Η ζωγραφιά που λέει πολλά για τη ζωή σ΄αυτό και σε κάθε κολαστήριο, είναι έργο κρατούμενης, που στήριξε και στηρίζει τον αγώνα των απεργών πείνας και το δικό μας αγώνα. Η μόνη μη απεργός κρατούμενη, που συμπαραστάθηκε στις απεργούς με κάθε τρόπο. Έγινε το μάτι, το μυαλό και η ψυχή όλων, για να μεταφέρει την κατάσταση τους, τα αιτήματά τους, τα συναισθήματά τους και τις ανάγκες τους. Ήταν εκεί για να συνεφέρει τη λιπόθυμη Φατιμά και τη Γιασμίν, για να φωνάξει στα αστυνομικά όργανα, για να ειδοποιήσει όταν ήταν ανάγκη…

Μιλούσε Αραβικά, εκτός από Περσικά και Αγγλικά, ενώ οι γυναίκες που απεργούσαν μιλούσαν μόνο Αραβικά. Αυτή η χαρισματική κοπέλα, έχοντας ζήσει σε Hot Spot στην Κω και στη συνέχεια στο κολαστήριο της Πέτρου Ράλλη, παρόλο τον κίνδυνο που διατρέχει στην πατρίδα της, έσπασε κάποια στιγμή, γιατί δεν ήταν ελευθερία αυτό που βρήκε αλλά στεγνή κόλαση. Σε μια καταθλιπτική κρίση επάνω υπέγραψε αίτηση να επιστρέψει στη χώρα της. Απόψε, τη βάλανε σε ένα αεροπλάνο και πετάει πίσω στα μέρη που κινδυνεύει. Πετάει μαζί με άλλους πρόσφυγες και τα παιδάκια τους, με ανθρώπους που, επίσης, απελπίστηκαν, ζώντας στην Αμυγδαλέζα ή στη Χίο και στη Σάμο, στη Μόρια, την Κω τη Λέρο, την Κόρινθο και αλλού, σε στρατόπεδα εξόντωσης ανθρώπων.

Από την Παρασκευή το βράδυ τη μετέφεραν από Πέτρου Ράλλη στην Αμυγδαλέζα και δε σταμάτησε ούτε από κει να στηρίζει τις αδελφές της απεργούς πείνας. Επιστρέφει στην πατρίδα της να δώσει μάχες ενάντια στην έμφυλη βία, την ομοφοβία, το φασισμό και την πατριαρχία, να αλλάξει τον κόσμο της, εκεί όπου τις γυναίκες τις πετροβολούν και τις σκοτώνουν δημόσια στις πλατείες. Θα συνεχίσουμε να παλεύουμε μαζί, όπου κι αν πάει, κι αυτό εδώ είναι ένα μικρό ευχαριστώ, για την καταλυτική συμβολή της στον αγώνα της εξέγερσης 18, σε όλη τη χρονική του διάρκεια του, κρατούμενων γυναικών, που ξεκίνησε το Σάββατο στις 2 του Νοέμβρη και συνεχίζεται. Ο Νοέμβρης γεννάει εξεγέρσεις.

Το Πάθος για τη Λευτεριά είναι δυνατότερο απ΄ όλα τα κελιά!

Στους δρόμους, στις πλατείες και στις φυλακές,

γυναίκες μετανάστριες δεν είστε μοναχές!

Η Αλληλεγγύη και η αυτοοργάνωση είναι τα όπλα μας!

Πρωτοβουλία: Το Σπίτι των Γυναικών, για την Ενδυνάμωση & τη Χειραφέτηση

email: spititongynaikon@riseup.net