Πίσω από τα κάγκελα των φυλακών βγαίνει η ακτινογραφία μιας ολόκληρης κοινωνίας. Ακτίνες Χ που διαπερνούν ένα σάπιο σώμα και φτάνουν ως το μεδούλι της αποσύνθεσης.
Πρώτοι ακτινοσκοπούνται και αποτυπώνονται οι σιδεροδέσμιοι. Οι φονιάδες φασίστες, οι παιδεραστές, οι καταχραστές του δημόσιου χρήματος δεν είναι πουθενά στο κάδρο.
Ελεύθεροι και ωραίοι συνεχίζουν να μαχαιρώνουν, να ασελγούν πάνω σε παιδικά κορμιά και να ρημάζουν τον μπεζαχτά.
Έπειτα οι ανθρωποφύλακες. Ποιοι είναι και πώς αντιλαμβάνονται το ρόλο τους. Αυθαιρεσία, σαδισμός, βασανισμοί, ευξετελισμός. Εκπαιδευμένοι, μ’ ένα λόγο, να παραλαμβάνουν πρεζόνια και να τα βγάζουν στην κάσα ή έτοιμους εγκληματίες.
Στο γενικό κάδρο, οι χώροι των φυλακών. Στενά, υγρά, βρώμικα κελιά, φιακαρισμένα από δεσμώτες,φόβο, απειλές, εκβιασμούς και ταπεινώσεις.
Στο βάθος του φόντου το δικαστικό κύκλωμα και ο νομικός μεααίωνας, υπεράνω και ξεβράκωτος, δείχνει χωρίς αιδώ τα οπίσθια του, όταν δικάζει, όταν νομολογεί, όταν διεκδικεί δεκάδες χιλιάδες ευρώ ως αναδρομικά,
Όλο το “σωφρονιστικό σύστημα” , μια μηχανή παλιανθρωπιάς.
Πριν δέκα χρόνια , σαν σήμερα, η Κατερίνα Γκουλιώνη βρέθηκε νεκρή στο τέλος της μεταγωγής της με πλοίο από τον Πειραιά στις φυλακές Νεάπολης Λασιθίου. Ήταν με χειροπέδες και σε διαρκή παρακολούθηση. Και όμως, το επίσημο πόρισμα επικαλέστηκε θάνατο από χρήση ηρωίνης (σιδεροδέσμια, εν πλω και με ανθρωποφύλακες-συνοδούς) κι έκλεισε αμέσως το φάκελο.
Η Κατερίνα Γκουλιώνη κατηγγειλε πολλές φορές τη φρίκη των φυλακών, συμπαραστεκόταν πάντα στις κρατούμενες και απαιτούσε εξανθρωπισμό όρων και συμπεριφορών στις φυλακές.

Νίνα Γεωργιάδου