Μετά από εννιά χρόνια βάρβαρων μνημονίων, η δραματική πορεία καταβύθισης της χώρας και του λαού σε μια πρωτοφανή, για τα μεταπολεμικά δεδομένα του δυτικού καπιταλιστικού κόσμου, κατάσταση υποδούλωσης και βάρβαρης καπιταλιστικής εκμετάλλευσης συνεχίζεται.

Νέες στρατιές φτωχών και εξαθλιωμένων γεννιούνται διαρκώς. Η ανεργία παραμένει στα ύψη. Η κρίση στη χρεοκοπημένη ελληνική καπιταλιστική οικονομία εξακολουθεί να είναι βαθιά και αξεπέραστη. Το δημόσιο χρέος αυξάνεται. Η περίφημη δίκαιη ανάπτυξη, η ανάκαμψη και οι επενδύσεις, είναι στην πραγματικότητα η επέλαση των πολυεθνικών, το γενικό ξεπούλημα των κρατικών επιχειρήσεων, του πλούτου και των υποδομών της χώρας, ο απόλυτος έλεγχος της ελληνικής καπιταλιστικής οικονομίας από τους δανειστές. Επέλαση που συντελείται πάνω στη συντριβή του εργατικού μισθού και των εργατικών δικαιωμάτων, σε συνθήκες γενικευμένης εργοδοτικής αυθαιρεσίας και ασυδοσίας. Το γεγονός αυτό δεν μπορούν να το συγκαλύψουν τα «φιλεργατικά» φτιασιδώματα και οι υποκριτικές εξαγγελίες της Αχτσιόγλου.

Δεν υπάρχει κανένα «μνημόνιο με το λαό». Υπάρχουν μόνο μνημόνια με τους δανειστές -μεταξύ αυτών και το τρίτο μνημόνιο του ΣΥΡΙΖΑ- εναντίον του λαού, τα οποία παραμένουν άθικτα. 700 περίπου μνημονιακοί νόμοι με χιλιάδες εφαρμοστικές διατάξεις. Ταυτόχρονα, χιλιάδες πλειστηριασμοί λαϊκής κατοικίας γίνονται και δρομολογούνται «ρυθμίσεις» σε μια πρωτοφανή επιχείρηση καταλήστευσης της λαϊκής περιουσίας.

Πλατιά λαϊκά στρώματα διαπιστώνουν αυτή την πραγματικότητα. Η λαϊκή αντίσταση, παρά τις συντονισμένες κινήσεις λαϊκής ενσωμάτωσης στα αστικά ιδεολογήματα και πολιτική, αναπόφευκτα, θα εκδηλωθεί. Ο λαός θα διεκδικήσει το δίκιο του και τα δικαιώματά του.

Σ’ αυτές τις συνθήκες, το πραγματικό ζήτημα που προβάλλει για τους εργαζόμενους δεν είναι οι ανούσιες και κάλπικες αντιπαραθέσεις του ΣΥΡΙΖΑ και της ΝΔ, που έρχονται να συγκαλύψουν την ουσιαστική ταύτισή τους στη βάρβαρη μνημονιακή πολιτική που εφάρμοσαν διαδοχικά τα τελευταία εννιά χρόνια.

Το πραγματικό πρόβλημα είναι να χτιστεί βήμα – βήμα ένα ισχυρό, λαϊκό, αντιιμπεριαλιστικό κίνημα, ένα πλατύ μέτωπο αντίστασης, ικανό να αποκρούσει τα βάρβαρα αντεργατικά μέτρα και να προασπίσει αποτελεσματικά τα άμεσα οικονομικά και κοινωνικά συμφέροντα του εργαζόμενου λαού. Οι πλατιές λαϊκές μάζες, που καταδικάζονται να ζήσουν μέσα σ’ ένα αντιδραστικό καθεστώς φτώχειας και στερήσεων, πρέπει να βρουν τη δύναμη και το σθένος να βγουν ξανά στο δρόμο του αγώνα. Ο λαός πρέπει να ορθώσει το ανάστημά του, να δυναμώσει την πάλη του για την ανατροπή των αντεργατικών μέτρων, τη σταθερή διεκδίκηση και επανακατάκτηση των εργατικών και λαϊκών δικαιωμάτων που καταργήθηκαν, σε σύνδεση με τα γενικότερα αιτήματα για την έξοδο από την ΕΕ και το ΝΑΤΟ και το γκρέμισμα του καθεστώτος της ντόπιας πλουτοκρατικής ολιγαρχίας. Είναι ο μόνος δρόμος σωτηρίας για το λαό και οφείλουμε, με όλες μας τις δυνάμεις, να δώσουμε τη δική μας συμβολή στον αγώνα του λαού μας ενάντια στους ξένους και ντόπιους δυνάστες και εκμεταλλευτές και τα πολιτικά τους φερέφωνα.

πηγή: Λαϊκός Δρόμος