Εκείνοι και εκείνοι

Μικρές διδακτικές ιστορίες

Εκείνοι είχαν πρόβλημα συνεννόησης· παρ’ όλα αυτά κατάφερναν να μιλούν την ίδια γλώσσα, όταν η περίσταση το απαιτούσε.

εκείνοι μιλούσαν την ίδια γλώσσα, παρ’ όλα αυτά είχαν πρόβλημα συνεννόησης.

Οι πρώτοι, «για να υπερασπιστούν το παρελθόν τους ήσαν ικανοί ν’ αλλάξουν την ιστορία», ενώ «τις κραυγαλέες βλακείες τους μετά από καιρό τις αποκήρυξαν σιωπηλά».

Ήσαν φορές που «τα έβαλαν ακόμα και με τη φύση, όταν αυτή δεν ανταποκρινόταν στις αισθητικές τους απόψεις» και «διεκήρυσσαν πως κάθε τροχοπέδη είναι σωτήρια».

Οι δεύτεροι «αρνήθηκαν τα θαύματα στα περασμένα, αλλά περίμεναν θαύματα στα μελλούμενα» και πολλές φορές στεκόνταν σαν τον Αβραάμ με το μαχαίρι στο χέρι και περίμεναν «άνωθεν εντολές». Δούλευαν, όχι με το χέρι, μα με το κεφάλι, αλλά πολλές φορές πριν αρχίσουν να δουλεύουν συνήθιζαν να το φτύνουν. Παρ’ όλα αυτά, είχαν σε μεγάλη υπόληψη τη δουλειά τους και την κοινωνική ανόδό τους, ξεχνώντας πως ανηφορίζοντας έπρεπε να χαιρετούν τον καθένα, γιατί αύριο θα κατηφόριζαν· ξεχνώντας ακόμα, πως οι μάχες δεν κερδίζονται με λόγια, αρχίζουν μονάχα.

Εκείνοι μισούσαν εκείνους μα δεν τόδειχναν· εκείνοι έδειχναν Εκείνους χωρίς να τους μισούν.

Οι πρώτοι έλεγαν «τίποτα δεν έγινε, εμείς τόχαμε προβλέψει», ενώ εκείνοι «κάτι έγινε μα δεν το προβλέψαμε».

Εκείνοι έριχναν λάσπη και μπογιά σ’ εκείνους και ύστερα φώναζαν «κοιτάχτε τί βρώμικοι που είναι».

εκείνοι ήθελαν να χτυπήσουν, ν’ αμυνθούν, ένας όμως τότε έκανε πίσω και φώναζε «χτυπάτε εσείς, εγώ δείχνω μονάχα». Λησμόνησε φαίνεται πως «ο κόσμος δε συγχωρεί αυτούς που δε φταίξανε ποτέ».

εκείνοι, λοιπόν τρώγονταν σ’ όλη τη ζωή τους για να μη γίνουν κανίβαλοι, ενώ Εκείνοι είχαν ήδη γίνει.

Οι δεύτεροι έλυναν ανοιχτά θέματα πίσω από κλειστές πόρτες και θεωρούσαν πως «με το πνεύμα της εποχής μας, προκόβεις και χωρίς πνεύμα», συμφωνούσαν ακόμα πως ο καθένας πρέπει να δουλεύει σύμφωνα με τις πεποιθήσεις, τις γνώσεις και τις ικανότητές του, γι’ αυτό άλλωστε αυτοί δε δούλευαν καθόλου. Φρόντιζαν να γκρεμίζουν τοίχους με ξένα κεφάλια, και ταυτόχρονα να χτίζουν τοίχους στα ξένα κεφάλια, συνήθισαν την κρεμάλα αφού έγιναν δήμιοι και στήριζαν τη φιλοσοφία τους στην άποψη «πως καλύτερα νάχεις δικό σου αυτοκίνητο, παρά δικές σου απόψεις». Δεν έκαναν όμως λάθη, γι’αυτό και εκείνοι υποστήριζαν «πως το να λαθεύεις είναι ανθρώπινο, γι’ αυτό οι τύραννοι είναι αλάνθαστοι».

Στην κοινωνία των Εκείνων και εκείνων, αγοράζονταν και πουλιόνταν τα πάντα. Εκείνοι είχαν πολύ συνείδηση, γι’ αυτό πούλαγαν μπόλικη σ’ εκείνους, ενώ αγοράζονταν  αράδα Μάσκες. Ναι, Μάσκες! Γιατί αυτό είναι το μόνο ίσως πρόσωπο που κανείς το διαλέγει μόνος του…

Στην κοινωνία των Εκείνων κι εκείνων, οι περισσότεροι ζητούσαν λιγότερη αξία για τον εαυτό τους, για να μην κινδυνεύσουν ποτέ να υποτιμηθούν.

Δε μάθαμε ακριβώς την αληθινή κατάληξη αυτής της Ιστορίας.

« Άλλωστε αλήθεια δεν υπάρχει», λέει καμμιά φορά η αλήθεια. Από φρονιμάδα.

(ανάπτυξη βασισμένη πάνω σε μία ιδέα του Α.Β. , χρησιμοποιώντας το βιβλιαράκι «Η δύναμη της Άνοιξης», από το περιοδικό PLAMEN)

αντιτετράδια, τ. 9-10