Βασίλης Λιόσης

Η έννοια και η περίοδος της Μεταπολίτευσης έχουν δεχτεί πυρά ομαδόν από το συστημικό μπλοκ. Ο στόχος είναι διπλός: να χτυπηθεί η όποια πολιτική αναδιανομής εκείνης της εποχής υπέρ των ασθενέστερων (προϊόν της κεϊνσιανής διαχείρισης και των νικών του κινήματος) και να στηλιτευτεί η άνοδος του λαϊκού κινήματος με τον εκρηκτικό πολλαπλασιασμό των εργατικών σωματείων, την κυριαρχία των αριστερών οργανώσεων νεολαίας και τη διευρυμένη επιρροή των αντιιμπεριαλιστικών και σοσιαλιστικών ιδεών. Αρκεί κάποιος να δει τα σχετικά αφιερώματα και τις σχετικές δηλώσεις και τα άρθρα της «Καθημερινής», της «Απογευματινής», του Διονύση Σαββόπουλου, του Ευάγγελου Βενιζέλου, του Τάκη Θεοδωρόπουλου κ.ά.

Η διαστροφή των εννοιών, οι κατηγορίες για «λαϊκισμό», «τα συνδικάτα που έδιωξαν τις επιχειρήσεις», το «υπερδιογκωμένο» Δημόσιο, «οι Έλληνες που κατανάλωναν πάνω από αυτό που παρήγαν», η ατομική ευθύνη κ.ά. δεν είναι ιδεολογήματα που έκαναν την εμφάνισή τους τώρα, πενήντα χρόνια μετά την αποκατάσταση της αστικής δημοκρατίας. Δουλεύονται μεθοδευμένα, συστηματικά και εντατικά εδώ και δεκαετίες. Αναμφισβήτητα η ιδεολογική αυτή δουλειά είχε κι έχει τα αποτελέσματά της. Άλλωστε ας μην ξεχνάμε ότι η κυρίαρχη ιδεολογία είναι ακριβώς ό,τι λέει η λέξη: κυρίαρχη. Κι όμως! Οι δημοσκοπήσεις που πραγματοποιήθηκαν σχετικά με τη Μεταπολίτευση έκρυβαν πολλές εκπλήξεις.

Στην πρώτη και τρίτη ηλικιακή κατηγορία οι θετικές γνώμες για τη Μεταπολίτευση είναι πλειοψηφικές, ενώ στη δεύτερη πολύ ψηλά. Είναι ιδιαίτερα εντυπωσιακό ότι το μεγαλύτερο ποσοστό θετικών γνωμών για τη Μεταπολίτευση συγκεντρώνει η πιο νεανική ηλικιακή κατηγορία. Η μεταφορά της ιστορικής εμπειρίας από τους γονείς στα παιδιά φαίνεται ότι είναι αυτή που παίζει τον ρόλο της.

Μάλιστα, η θετική γνώμη για τη Μεταπολίτευση πλειοψηφεί σε όλες τις ιδεολογικές κατηγορίες: αριστερούς, κεντροαριστερούς, κεντρώους, δεξιούς και κεντροδεξιούς.

Επίσης, περίπου το 1/3 των ερωτώμενων απαντά ότι η Ε.Ε. δεν συνεισέφερε στην εξέλιξη της χώρας και το 44% θεωρεί αρνητική την είσοδο της Ελλάδας στην ΕΟΚ. Και αυτό παρά την αδιάλειπτη προπαγάνδα για τα «πακέτα» που τάχα συμβάλλουν στην ανάπτυξη της Ελλάδας, για τη δήθεν σταθερότητα που προσφέρει το ευρώ και παρά την κινδυνολογία με βάση την οποία εκτός Ε.Ε. «δεν θα είχαμε ούτε χαρτί υγείας» και «θα ήμαστε απομονωμένοι». Κι όλα αυτά από τη στιγμή που νωρίς νωρίς το ΠΑΣΟΚ εγκατέλειψε τις αντιιμπεριαλιστικές του θέσεις, ο ΣΥΡΙΖΑ αντέστρεψε ανερυθρίαστα το μήνυμα του δημοψηφίσματος και το ΚΚΕ θεώρησε ότι η έξοδος από το ευρώ θα ήταν καταστροφική (θέση που εξήρε ο Προκόπης Παυλόπουλος στο συνέδριο της «Καθημερινής» για τη Μεταπολίτευση).

Ασφαλώς, τα δημοσκοπικά ευρήματα φέρνουν στην επιφάνεια και αντιφατικά στοιχεία. Ωστόσο, η αντιφατικότητα στις συνειδήσεις μόνο καινούργιο στοιχείο δεν είναι. Δηλώνει πάντα παρούσα. Το αισιόδοξο, όμως, μήνυμα είναι ότι σε αυτόν εδώ τον τόπο υπάρχει ιστορική μνήμη. Και δεν υποκρύπτουμε με αυτό το σχόλιο μια πρόθεση εξωραϊσμού της περιόδου 1974-1985.

Επρόκειτο για περίοδο με αστικές κυβερνήσεις και οι κοινωνικές παροχές, η αποκατάσταση των αστικοδημοκρατικών θεσμών και ο όποιος νομικός θεσμός που στοιχειωδώς προστάτευε τα λαϊκά δικαιώματα, ήταν αποτέλεσμα της δράσης του λαϊκού παράγοντα ή/και ανάγκη του συστήματος και όχι προϊόν φιλεύσπλαχνης πολιτικής των Καραμανλή-Παπανδρέου.

Η αισιοδοξία πηγάζει από το ότι ακόμη και στις νεότερες γενιές υπάρχει η αντίληψη πως υπήρξε καλύτερη ζωή για τους εργαζόμενους σε πρότερες δεκαετίες. Άρα ακόμη κι αν δεν υπάρχει εμπειρία που να βοηθά τη σύγκριση, οι περισσότεροι κατανοούν ότι η χώρα έχει υποστεί μια τεράστια καταστροφή. Κι όλα αυτά κόντρα στην πλύση εγκεφάλου προερχόμενη από ΜΜΕ-συστημικά κόμματα-αστική γραφειοκρατία. Η ζώσα πραγματικότητα είναι εν τέλει εκείνος ο παράγοντας που αδυνατίζει τις όποιες μεθόδους χειραγώγησης των συνειδήσεων.

(*) Χρησιμοποιήθηκαν τα ευρήματα από τις έρευνες των δημοσκοπικών εταιρειών Good Affairs και Metron Analysis.

πηγή: efsyn.gr