Η πρόσφατη απόφαση των Ηνωμένων Πολιτειών να αποκλείσουν την Ευρωπαϊκή Ένωση από τις ειρηνευτικές συνομιλίες για την Ουκρανία αποτελεί τη σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι για την ΕΕ, η οποία βυθίζεται ολοένα και περισσότερο σε μία αθεράπευτη κρίση, αδυνατώντας να διαδραματίσει ουσιαστικό ρόλο στο παγκόσμιο ξαναμοίρασμα του κόσμου. Χαρακτηριστική ήταν η δήλωση του αντιπροέδρου του ρωσικού Συμβουλίου Εθνικής Ασφαλείας Ντμίτρι Μεντβέντεφ, ο οποίος τόνισε πως ο αποκλεισμός της ΕΕ από τις συνομιλίες «δείχνει την πραγματική θέση της στον κόσμο». Η υποταγή της ΕΕ στις αμερικανικές επιταγές και η στοίχιση πίσω από τον αμερικάνικο ιμπεριαλισμό στον πόλεμο στην Ουκρανία και σε μια σειρά ακόμη μέτωπα οδηγεί τώρα την άλλοτε ισχυρή και κραταιά Ευρωπαϊκή Ένωση να τρέχει αλαφιασμένη πίσω από τις εξελίξεις, πραγματοποιώντας κινήσεις που αποδεικνύουν τον πανικό που επικρατεί στα ευρωπαϊκά επιτελεία. Η τελευταία αυτή εξέλιξη υπογραμμίζει την κρίση στρατηγικής που αντιμετωπίζει η ΕΕ, τα οικονομικά και πολιτικά αδιέξοδα στα οποία την οδήγησε η στοίχιση πίσω από τις ΗΠΑ, αλλά και την εξευτελιστική της αντιμετώπιση από τις άλλες ιμπεριαλιστικές δυνάμεις, ιδιαίτερα από τη σημερινή ηγεσία των ΗΠΑ.

Απροκάλυπτες παρεμβάσεις αμερικάνων αξιωματούχων

Στις 17 Φεβρουαρίου, ο ειδικός απεσταλμένος του Λευκού Οίκου για τη Ρωσία και την Ουκρανία, στρατηγός Κιθ Κέλογκ, δήλωσε κατηγορηματικά ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση δε θα συμμετάσχει στις προγραμματισμένες ειρηνευτικές συνομιλίες μεταξύ ΗΠΑ, Ρωσίας και Ουκρανίας που ξεκίνησαν ήδη στη Σαουδική Αραβία. Είχαν προηγηθεί οι δηλώσεις του υπουργού Άμυνας των ΗΠΑ Πιτ Χέγκσεθ, με τις οποίες υπογράμμισε πως «δεν είναι δική του απόφαση» η παρουσία της ΕΕ στις ειρηνευτικές συνομιλίες για την Ουκρανία. Μετά τον Χέγκσεθ ακολούθησε η ομιλία του αντιπροέδρου των ΗΠΑ Βανς στη Διάσκεψη Ασφαλείας του Μονάχου, κατά την οποία άσκησε σκληρή κριτική στη «δημοκρατία» των χωρών της ΕΕ, κλείνοντας το μάτι στα κόμματα της ακροδεξιάς και του φασισμού που σηκώνουν επικίνδυνα κεφάλι και ενισχύονται ακόμη περισσότερο ύστερα από την εκλογή Τραμπ. Η παρέμβαση Βανς είχε στόχο όχι μόνο να στείλει ένα μήνυμα στην ΕΕ για την αλλαγή στάσης των ΗΠΑ, αλλά και για να φουσκώσει περαιτέρω τα πολιτικά πανιά της ευρωπαϊκής ακροδεξιάς, η οποία -θυμίζουμε πως- για πρώτη φορά μεταπολεμικά συμμετέχει ήδη σε οχτώ κυβερνητικά σχήματα στην Ευρώπη.

Αμηχανία, σοκ και νευρικότητα στα επιτελεία της ΕΕ

Ο αποκλεισμός της ΕΕ από τις συνομιλίες προκάλεσε σοκ μεταξύ των Ευρωπαίων ηγετών, οι οποίοι επιδόθηκαν σε έναν «μαραθώνιο» διαβουλεύσεων, συναντήσεων και αλληλογρονθοκοπούμενων δηλώσεων, που αναδεικνύουν και το μέγεθος της κρίσης στην οποία έχει περιέλθει η «Γηραιά Ήπειρος». Ύστερα από τη λήξη της Διάσκεψης Ασφαλείας στο Μόναχο, με πρωτοβουλία του γάλλου προέδρου Μακρόν, πραγματοποιήθηκε στο Παρίσι τη Δευτέρα 17 Φεβρουαρίου άτυπη σύνοδος χωρών της ΕΕ και της Μεγάλης Βρετανίας.

Στη σύνοδο συμμετείχαν -εκτός από το γάλλο πρόεδρο, την πρόεδρο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν, τον πρόεδρο του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου Αντόνιο Κόστα και τον γενικό γραμματέα του ΝΑΤΟ Μαρκ Ρούτε- ο γερμανός καγκελάριος Όλαφ Σολτς που δήλωσε πως «δεν μπορεί να επιβληθεί καμία συμφωνία καθ’ υπαγόρευση στην Ουκρανία», η ιταλίδα ακροδεξιά πρωθυπουργός Τζόρτζια Μελόνι που δικαιολόγησε τον αποκλεισμό της ΕΕ από τις ειρηνευτικές συνομιλίες λόγω της αδυναμίας λειτουργίας της τελευταίας με ενιαίο τρόπο, ενώ τάχθηκε υπέρ των όσων είπε ο Βανς στο Μόναχο («παρά το ύφος του»), ανταποδίδοντας τη στήριξη που απολαμβάνει από τη νέα κυβερνητική εξουσία στις ΗΠΑ. Ο πολωνός πρωθυπουργός Ντόναλντ Τουσκ δήλωσε πως «οι ευρωπαϊκές σχέσεις με τις ΗΠΑ εισέρχονται σε «νέο στάδιο» υπό τον Ντόναλντ Τραμπ», ενώ ζήτησε αύξηση των δαπανών για την άμυνα. Ο ισπανός πρωθυπουργός Πέδρο Σάντσεθ τόνισε πως η Ισπανία δεν είναι διατεθειμένη να αποστείλει στρατεύματα ως εγγύηση ασφαλείας στην Ουκρανία, κάτι που υπογραμμίστηκε και από τη δανή πρωθυπουργό Μέττε Φρεντέρικσεν, η οποία προσκλήθηκε σκόπιμα μετά τις δηλώσεις Τραμπ για τη Γροιλανδία. Ο μόνος ηγέτης που επέμεινε στην ανάγκη αποστολής στρατευμάτων στην Ουκρανία ήταν ο βρετανός πρωθυπουργός Κιρ Στάρμερ, επιχειρώντας να αποτελέσει γεφυροποιό ανάμεσα στις ΗΠΑ και την ΕΕ και τονίζοντας χαρακτηριστικά πως «πρέπει να αναγνωρίσουμε τη νέα εποχή στην οποία βρισκόμαστε, να μην κολλάμε απελπιστικά στις ανέσεις του παρελθόντος. Είναι καιρός να αναλάβουμε την ευθύνη για την ασφάλειά μας, για την ήπειρό μας».

Την κρίση της ΕΕ υπογραμμίζει και η δεύτερη συνάντηση που κάλεσε ο γάλλος πρόεδρος, δύο μέρες μετά, αυτή τη φορά με τους «φτωχούς συγγενείς» της ΕΕ, τις χώρες «δεύτερης κατηγορίας» της Ευρώπης. Εξαίρεση αποτέλεσε ο Καναδάς, ο οποίος καλέστηκε -όπως η Δανία- για λόγους πολιτικής σκοπιμότητας, μετά τις δηλώσεις Τραμπ για την προσάρτησή του στις ΗΠΑ. Οι άλλες χώρες που προσκλήθηκαν ήταν η Νορβηγία, η Λιθουανία, η Εσθονία, η Λετονία, η Τσεχία, η Ελλάδα, η Φινλανδία, η Ρουμανία, η Σουηδία και το Βέλγιο. Διασκεδάζοντας τις εντυπώσεις ο κυβερνητικός εκπρόσωπος, Παύλος Μαρινάκης, όταν ρωτήθηκε για την απουσία της Ελλάδας από την πρώτη σύνοδο, δήλωσε πως επρόκειτο «για θέμα προγραμματισμού». Στην πραγματικότητα, ο πολιτικός «προγραμματισμός» ήταν και είναι στην ΕΕ να υπάρχουν χώρες «πρώτης γραμμής» που αποφασίζουν σε κεντρικό επίπεδο και χώρες εξαρτημένες και υποτελείς στις κυρίαρχες ιμπεριαλιστικές δυνάμεις της Ευρώπης που απλώς επικυρώνουν τις αποφάσεις των πρώτων. Αυτό αποδείχτηκε περίτρανα για μια ακόμη φορά με τις συναντήσεις που κάλεσε ο Μακρόν.

Η ΕΕ πληρώνει τις συνέπειες των φιλοπόλεμων πολιτικών της
φορτώνοντας τα βάρη στους λαούς της Ευρώπης

Η περιθωριοποίηση της ΕΕ στις ειρηνευτικές συνομιλίες για την Ουκρανία αναδεικνύει τις βαθιές εσωτερικές αντιφάσεις και την εξάρτησή της από τις ΗΠΑ. Η σύνοδος που κάλεσε ο Μακρόν στο Παρίσι επιβεβαίωσε για μια ακόμη φορά τις διαφορετικές πολιτικές, τις αντιφάσεις και τα αδιέξοδα της ΕΕ. Παρά τις φιλοδοξίες για στρατηγική και γεωπολιτική αυτονομία, η ΕΕ αποδεικνύεται ανίκανη να διαμορφώσει ενιαία και ανεξάρτητη εξωτερική πολιτική. Οι διαφορές μεταξύ των κρατών-μελών, οι αντικρουόμενες εθνικές προτεραιότητες και η στοίχιση πίσω από τις ΗΠΑ στον ρωσο-ουκρανικό πόλεμο έχουν οδηγήσει τώρα την ΕΕ στον πολιτικό εξευτελισμό.

Οι λαοί της Ευρώπης πληρώνουν ακριβά τρία χρόνια τώρα τον πόλεμο στην Ουκρανία, όχι μόνο λόγω της οικονομικής και στρατιωτικής βοήθειας στο καθεστώς Ζελένσκι που κόβονται από τις κοινωνικές δαπάνες, αλλά και από το αμερικάνικο υγροποιημένο αέριο LNG που αγοράζεται τρεις και παραπάνω φορές ακριβότερα από το ρωσικό αέριο και φορτώνεται στις πλάτες των χειμαζόμενων από την πολιτική της ακρίβειας και της φτώχειας ευρωπαϊκών λαών. Αφού σύρθηκε και πλήρωσε το κόστος του πολέμου στην Ουκρανία, η ΕΕ τώρα καλείται από τις ΗΠΑ να πληρώσει και το κόστος της όποιας «ειρήνης», εξασφαλίζοντας τις απαραίτητες οικονομικές και στρατιωτικές εγγυήσεις, χωρίς την αμερικανική βοήθεια και υποστήριξη.

Μετά τις τελευταίες εξελίξεις και τον παραγκωνισμό της από τις διαπραγματεύσεις για την Ουκρανία, η ΕΕ, κάτω από την ηγεσία του γαλλογερμανικού άξονα, επιχειρεί ξανά να ενισχύσει τους στόχους για την αύξηση των στρατιωτικών της δαπανών, φορτώνοντας για μια ακόμη φορά τα βάρη της νέας κούρσας εξοπλισμών στις πλάτες των λαών της. «Καμπανάκι» για την ανάγκη αύξησης των στρατιωτικών της εξοπλισμών αποτέλεσε και το γεγονός πως το 2024 αποτέλεσε την πρώτη χρονιά μετά την κατάρρευση της ΕΣΣΔ που η Ρωσία ξεπέρασε το σύνολο των χωρών της Ευρώπης στις αμυντικές δαπάνες.

Επικίνδυνες εξελίξεις για τους ευρωπαϊκούς λαούς

«Εάν δεν είσαι στο τραπέζι του γεωπολιτικού παιχνιδιού, θα είσαι στο μενού», είχε τονίσει μετά την εκλογή Τραμπ ο τέως επικεφαλής της ευρωπαϊκής διπλωματίας Ζοσέπ Μπορέλ μετά την εκλογή Τραμπ και η δήλωσή του θεωρήθηκε από πολλούς προφητική. Η πραγματικότητα, βέβαια, είναι πως η δήλωση αυτή είναι εντελώς ετεροχρονισμένη και πίσω από τις εξελίξεις. Το ιμπεριαλιστικό, αντιδραστικό οικοδόμημα της ΕΕ, αντιμέτωπο με τις συνέπειες του πολέμου στην Ουκρανία, της ανόδου της ακροδεξιάς και των κοινωνικών κραδασμών που τροφοδοτεί η όξυνση της πολιτικής της ακρίβειας, της φτώχειας και της ανεργίας επιχειρεί για μια ακόμη φορά να φορτώσει στις πλάτες των λαών της τις πολεμοκάπηλες κούρσες στρατιωτικών εξοπλισμών για να διατηρήσει τη θέση της στον κόσμο. Αντιμέτωπο με την πιο βαθιά κρίση στην ιστορία του, το οικοδόμημα της ΕΕ κλυδωνίζεται επικίνδυνα, οι λαοί της έρχονται αντιμέτωποι με επικίνδυνες και σκοτεινές εξελίξεις και ο «ευρωμονόδρομος» παίρνει τη θέση του στα σκονισμένα ράφια της ιστορίας, αναδεικνύοντας όλη την αστάθεια, τη σήψη και την παρακμή που χαρακτηρίζει τη σάπια αυτή ιμπεριαλιστική λυκοσυμμαχία.

πηγή: Λαϊκός Δρόμος