Για πολλούς μήνες μέσα στο 2000 η εικόνα της Βιέννης σημαδεύονταν από τις αποκαλούμενες “Διαδηλώσεις της Πέμπτης”, τις συγκεντρώσεις διαμαρτυρίας που διοργανώνονταν στην αυστριακή πρωτεύουσα κάθε Πέμπτη εναντίον της τότε κυβέρνησης συνασπισμού ανάμεσα στο συντηρητικό Λαϊκό Κόμμα και το ακροδεξιό εθνικιστικό Κόμμα των Ελευθέρων, που, μετά την ορκωμοσία της στις 4 Φεβρουαρίου 2000 παρέμεινε στην εξουσία μέχρι τον Δεκέμβριο 2006.

Παρόμοιες “Διαδηλώσεις της Πέμπτης” επιστρέφουν τώρα πάλι και στρέφονται, σύμφωνα με τους διοργανωτές τους, εναντίον της “νέας, δεύτερης έκδοσης του συνασπισμού του 2000”, ανάμεσα στο Λαϊκό Κόμμα του καγκελάριου Σεμπάστιαν Κουρτς και στο Κόμμα των Ελευθέρων του αντικαγκελάριου Χάιντς-Κρίστιαν Στράχε. Συνασπισμού που κυβερνά εκ νέου στην Αυστρία από τις 18 Δεκεμβρίου 2017.

Η “πρεμιέρα” των νέων “Διαδηλώσεων της Πέμπτης”,με σύνθημα “Είναι και πάλι Πέμπτη”, θα είναι αύριο το απόγευμα στην πλατεία μπροστά στο κτίριο της καγκελαρίας στη Βιέννη, με μία σειρά οργανώσεων και γνωστών εκπροσώπων των Γραμμάτων και Τεχνών, ανάμεσά τους η βραβευμένη με το Βραβείο Νόμπελ Λογοτεχνίας Ελφρίντε Γέλινεκ, να έχουν καλέσει σε συμμετοχή τους πολίτες.

Οι αντικυβερνητικές οργανώσεις, σε σχετικές ανακοινώσεις οι οποίες κυκλοφορούν, μεταξύ άλλων, στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, αναφέρουν μεταξύ άλλων:”θέλουμε να δείξουμε ότι απαξιώνουμε πλήρως την πολιτική της κυβέρνησης”.

Αναφέρουν επίσης ότι πρόθεση τους είναι οι διαδηλώσεις διαμαρτυρίας, που θα συνοδεύονται από ομιλίες, αναγνώσεις και μουσική, να διοργανώνονται κάθε Πέμπτη σε διαφορετικά σημεία στην Βιέννη.

Η 4η Φεβρουαρίου του 2000 – που έδωσε και το έναυσμα για τις “Διαδηλώσεις της Πέμπτης” – έμελλε να σημαδέψει για αρκετά χρόνια την πολιτική ζωή της Αυστρίας, καθώς την ημέρα εκείνη, μέσα σε ένα κλίμα εσωτερικής αναταραχής και διεθνούς κατακραυγής, ορκιζόταν η πλέον αμφιλεγόμενη μεταπολεμικά κυβέρνηση της χώρας.

Και αυτό γιατί, για πρώτη φορά στην ιστορία της Αυστρίας συμμετείχε σε κυβέρνησή της ένα ακροδεξιάς και εθνικιστικής ιδεολογίας κόμμα, το Κόμμα των Ελευθέρων, κάτι που αποτελούσε τότε και “καινοτομία” στην Ευρώπη μια και ήταν, σε πανευρωπαϊκό επίπεδο, το πρώτο κόμμα με τέτοια πολιτική που ανέβαινε σε κυβέρνηση.

Το γεγονός αυτό έφερε την Αυστρία επανειλημμένα στο επίκεντρο του διεθνούς ενδιαφέροντος αλλά και εντονότατης κριτικής που συνοδεύτηκε τότε από πολύμηνης διάρκειας μέτρα πολιτικής και διπλωματικής απομόνωσης από τις υπόλοιπες χώρες-μέλη της ΕΕ.

Η ορκωμοσία της 4 ης Φεβρουαρίου 2000 συνοδευόταν από πρωτοφανείς σε έκταση και δυναμικότητα διαδηλώσεις πολλών χιλιάδων Αυστριακών πολιτών, μπροστά στα κτίρια της Προεδρίας της Δημοκρατίας και της Καγκελαρίας.

Αυτή η αντίθεση μεγάλης μερίδας του πληθυσμού κορυφώθηκε με το τεράστιο “Συλλαλητήριο της Αντίστασης” που πραγματοποιήθηκε στις 19 Φεβρουαρίου 2000 στην Πλατεία των Ηρώων με την πρωτοφανή, για αυστριακά δεδομένα, συμμετοχή 250.000 και πλέον ατόμων, ανάμεσά τους δεκάδες διεθνείς προσωπικότητες της πολιτικής, των γραμμάτων και των τεχνών.

Στα δύο πρώτα χρόνια από την 4η Φεβρουαρίου του 2000, η χώρα, η οποία μέχρι τότε ίσχυε ως πρότυπο στην Ευρώπη σε πολλούς τομείς, δέχθηκε πλήγματα στην αίγλη και στο κύρος που διέθετε τις προηγούμενες δεκαετίες στο εξωτερικό.

Στο ίδιο το εσωτερικό της, η χώρα γνώρισε ίσως τις εντονότερες πολιτικές αντιπαραθέσεις μετά το 1945, τις απόπειρες εγκατάστασης ενός αυταρχικού κράτους, την αμφισβήτηση της ελεύθερης έκφρασης της γνώμης, την απειλή της ανεξαρτησίας της Δικαιοσύνης και των Μέσων Ενημέρωσης, αλλά συγχρόνως και την επαναπολιτικοποίηση των πολιτών της.

πηγή ΑΠΕ ΜΠΕ