Με μια ανείπωτη τραγωδία είναι αντιμέτωποι οι λαοί της γειτονικής Τουρκίας και της Συρίας από τις 6 Φεβρουαρίου, όταν δύο πολύ ισχυροί σεισμοί, με επίκεντρα πολύ κοντά στο Γκαζιαντέπ και το Καχρανμάνμαρας, εκδηλώθηκαν με διαφορά 9 μόλις ωρών, αφήνοντας πίσω τους ένα σκηνικό ολέθρου. Οι ανυπολόγιστες ακόμα καταστροφές στα κτήρια, τα τεχνικά έργα και το περιβάλλον, οι δεκάδες χιλιάδες νεκροί, ο αριθμός των οποίων δύο εβδομάδες μετά δεν μπορεί να προσδιοριστεί, τα εκατομμύρια των τραυματιών και των αστέγων, η απόγνωση των πεινασμένων και αβοήθητων ανθρώπων, είναι οι βασικές εικόνες που μέχρι αυτή την ώρα αποτυπώνουν τη σκληρή πραγματικότητα για τις δύο χώρες. Ακόμη και σήμερα η γη συνεχίζει να δονείται, με πολλούς από τους μετασεισμούς να έχουν μέγεθος ακόμη και πάνω από 6 ρίχτερ.
Για το σεισμό
Πρόκειται αναμφίβολα για το πιο καταστροφικό φαινόμενο που καταγράφεται στη σύγχρονη ιστορία της Μεσογείου, του ενεργού σεισμικά χώρου της ευρωπαϊκής ηπείρου. Βασικά πρόκειται για ένα από τα πιο καταστροφικά φαινόμενα στην ιστορία της ανθρωπότητας. Και έχει σημασία πριν από οποιαδήποτε πολιτική ανάλυση να γίνει καθαρό ότι μιλάμε για έναν από τους πιο καταστροφικούς σεισμούς του πλανήτη, όχι βέβαια για να δοθεί το παραμικρό άλλοθι στην ανάλγητη και αντιδραστική τούρκικη κυβερνητική πολιτική, αλλά ως αναγκαία βάση απάντησης σε μια υποκριτική και θρασύτατη προπαγάνδα που στήθηκε από την επόμενη του σεισμού στη Δύση και ειδικά στα ελληνικά μέσα ενημέρωσης. Ο πολύ ισχυρός επιφανειακός σεισμός των 7,8 ρίχτερ (όπως και ο δεύτερος) είχε επίκεντρο στην ξηρά και εξαιρετικά μικρό εστιακό βάθος.
Για να γίνει κατανοητό το πραγματικό μέγεθος του φαινομένου αρκεί να σημειωθεί ότι το ευρωμεσογειακό ινστιτούτο και άλλοι επιστημονικοί φορείς εκτιμούν την ένταση του σεισμού στο (ΧΙ) 11, της 12βάθμιας κλίμακας Μερκάλι. Πρόκειται για την κλίμακα που αποτυπώνει την καταστροφικότητα και τις επιπτώσεις του φαινομένου στο περιβάλλον και τα τεχνικά έργα. Στην ίδια κλίμακα, ο υποθαλάσσιος σεισμός των 9,1 ρίχτερ της Ιαπωνίας που δημιούργησε τσουνάμι το 2011 κατατάσσεται στο (ΙΧ) 9. Μάλιστα ο καθηγητής σεισμολογίας Παπαδόπουλος, παρουσιάζοντας στοιχεία του Αστεροσκοπείου και του πανεπιστημίου της Κωνσταντινούπολης, αναφέρει σε ανάρτησή του ότι ο σεισμός της Τουρκίας «ξεπέρασε σε ένταση το βαθμό 11» και ότι «σε ορισμένες περιπτώσεις προσέγγισε το βαθμό 12 της κλίμακας Mercalli»! Σύμφωνα με τον ίδιο στο σεισμό της Τουρκίας μετρήθηκαν οριζόντιες επιταχύνσεις μεγαλύτερες από αυτή της βαρύτητας (1g)!
Σε κάθε περίπτωση είναι σαφές ότι μιλάμε για ένα ακραία καταστροφικό φαινόμενο. Ένα σεισμό που δεν αφορά τις περισσότερες περιοχές του πλανήτη (σίγουρα την σεισμικά ανενεργή βόρεια Ευρώπη με την οποία κάποιοι δημοσιογράφοι προχωρούν σε συγκρίσεις) και που το μέγεθός του δεν αφορά ούτε την Ελλάδα, στην οποία τέτοιου μεγέθους σεισμούς θα μπορούσαν να δώσουν μόνο τα ενδιάμεσου και μεγάλου βάθους υποθαλάσσια ρήγματα. Παράγοντες καθοριστικοί για τη δημιουργία τελείως διαφορετικής κλίμακας και έντασης φαινομένων.
Για την υποκρισία της ελληνικής κυβέρνησης
Από την επομένη του σεισμού, ένα προπαγανδιστικό γαϊτανάκι για εγχώρια κατανάλωση στήθηκε στα ελληνικά ΜΜΕ. Με διάχυτη την επικριτική διάθεση για την «ανυπαρξία του τούρκικου κράτους» και με την Τουρκία να παρουσιάζεται ούτε λίγο ούτε πολύ ως τριτοκοσμική και υπανάπτυκτη χώρα, οι ανεκδιήγητοι σαλτιμπάγκοι του ελληνικού κράτους βρήκαν την ευκαιρία να μεταμορφωθούν σε «υπεύθυνους» πάνω στα ερείπια της Αντιόχειας και του Γκαζιαντέπ. Κάθε δήλωση στα ελληνικά ΜΜΕ αναδείκνυε τις εγκληματικές ευθύνες του τούρκικου κράτους και καταλόγιζε σε αυτό την ανείπωτη καταστροφή. Αυτό, με δεδομένο πάντα το μέγεθος του φαινομένου και συνυπολογίζοντας τη σημασία του, είναι πέρα για πέρα αληθινό. Αλλά ποιοι είναι αυτοί που μιλούν;
Είναι οι «υπεύθυνοι» ενός κράτους, που με λίγους πόντους χιόνι παρέλυσε πέρσι τέτοιο καιρό η πρωτεύουσά του. Που αποκλείστηκε, παγιδεύτηκε και πάγωσε κόσμος σε κεντρικούς δρόμους της Αθήνας. Που δεν μπόρεσε να κρατήσει ανοιχτή ούτε την πρόσβαση στα κεντρικά νοσοκομεία της πόλης. Ενός κράτους που όπως και «η Τουρκία του Ερντογάν» ξεζουμίζει τον ελληνικό λαό για εξωφρενικούς νατοϊκούς εξοπλισμούς και Rafale και δεν διαθέτει τα στοιχειώδη μέσα πυρόσβεσης για να αντιμετωπίσει φωτιές, όπως αυτή της Εύβοιας. Ενός κράτους, που με ένα ψιλόβροχο, το μόνο που μπορεί να κάνει είναι να στείλει μήνυμα-προειδοποίηση για «ακραία καιρικά φαινόμενα» και να κλείσει τα σχολεία. Ενός κράτους, που αν χρειαστεί ποτέ να κριθεί, θα κριθεί το ίδιο ανύπαρκτο και εγκληματικό σε ζητήματα αντισεισμικής πρόληψης, προστασίας, ελέγχου και «θωράκισης» των τεχνικών έργων και των κτηρίων. Αυτοί είναι που βρήκαν την ευκαιρία, παρουσιάζοντας με σφοδρή κριτική τις εγκληματικές ευθύνες του τούρκικου κράτους, να «ξεπλυθούν» στην πραγματικότητα για τα δικά τους εγκλήματα. Και που προβάλλοντας διαρκώς τα ερείπια προσπαθούν να πουν στον ελληνικό λαό… «υπάρχουν και χειρότεροι». Είναι τελικά αυτοί οι εγκληματικά επικίνδυνοι, που σε μια ελληνική μπόρα δίνουν διαστάσεις «θεομηνίας» και την ίδια στιγμή παρουσιάζουν έναν καταστροφικό σεισμό στην Τουρκία σαν «φθινοπωρινή βροχή».
Η ελληνική κυβέρνηση την ασήμαντη βοήθεια που πρόσφερε στη γείτονα την μετέτρεψε από την αρχή σε προπαγανδιστικό και διπλωματικό χαρτί. Το αποτελούμενο από 31 άτομα κλιμάκιο της ΕΜΑΚ, για όσες μέρες βρέθηκε στην Τουρκία, ακολουθούνταν στενά και υπερπροβάλλονταν από τα τηλεοπτικά συνεργεία. Και χωρίς να υποτιμά κανείς τις προσπάθειες των ελλήνων διασωστών, είναι βέβαιο ότι αυτές αξιοποιήθηκαν από την κυβέρνηση με κάθε τρόπο στο εσωτερικό και το εξωτερικό. Είναι χρέος και ευθύνη του ελληνικού κράτους, όπως και κάθε κράτους στην Ευρώπη και όχι μόνο, απέναντι σε μία τέτοια καταστροφή να επιδείξει τη μέγιστη δυνατή προσφορά βοήθειας. Και σίγουρα δεν είναι αυτή στην οποία «αρκέστηκε» η ελληνική κυβέρνηση. Της οποίας οι ευαισθησίες τελείωναν στα νοτιοανατολικά σύνορα του «τούρκικου αναθεωρητισμού». Αφού οι πιστοί, υποτελείς και μέχρι το μεδούλι αμερικανόδουλοι λακέδες της Ελλάδας έκλεισαν πεισματικά τα μάτια στον πολύπαθο και ρημαγμένο από νατοϊκά εγκλήματα λαό της Συρίας.
Το εφιαλτικό μέγεθος της καταστροφής στην Τουρκία…
Με τους νεκρούς να ξεπερνούν μέχρι στιγμής τις 41.000 και χωρίς κανείς ακόμα να μπορεί να μιλήσει με βεβαιότητα για τον τελικό αριθμό τους, με το 90% των κτηρίων σε πόλεις όπως η Αντιόχεια να έχουν καταρρεύσει ή κριθεί ολοσχερώς ακατάλληλα, με τους άστεγους να ανέρχονται σε εκατομμύρια και τις υποδομές και τα δίκτυα πλήρως κατεστραμμένα, ο λαός της Τουρκίας και ειδικά οι κάτοικοι των περιοχών που έπληξε ο σεισμός είναι αντιμέτωποι με μια απίστευτη εικόνα καταστροφής. Ακόμα και γιγαντιαία τεχνικά έργα, όπως το μεγάλο φράγμα Ατατούρκ στον Ευφράτη, έχουν υποστεί σοβαρές ζημιές και από την πρώτη μέρα εκδηλώθηκαν φόβοι για διάρρηξή του. Σιδηροδρομικά και οδικά δίκτυα έχουν υποστεί τεράστιες βλάβες, ενώ ο σεισμός δημιουργώντας επιφανειακά ρήγματα και χάσματα επηρεάζει ακόμα και τις αγροτικές καλλιέργειες! Πρόκειται για μια ασύλληπτης έκτασης κατεστραμμένη περιοχή, το μέγεθος της οποίας προσεγγίζει αυτό της ηπειρωτικής Ελλάδας.
Με τις ελπίδες για άλλους επιζώντες να έχουν σβήσει προ πολλού, τα εκατομμύρια των κατοίκων αυτών των περιοχών, στην πλειοψηφία τους άστεγοι, προσπαθούν να επιβιώσουν αντιμέτωποι με το κρύο, την έλλειψη τροφής και νερού. Χωρίς στοιχειώδη μέτρα υγιεινής, στοιβαγμένοι σε πρόχειρους καταυλισμούς είναι έκθετοι σε αρρώστιες και επιδημίες, ενώ το μέλλον σε πόλεις και περιοχές που έχει σταματήσει σχεδόν κάθε παραγωγική δραστηριότητα, προμηνύεται μαύρο. Στην πραγματικότητα, το στοίχημα των επόμενων ημερών είναι η προστασία αυτών των εκατομμυρίων ανθρώπων από σενάρια μιας δευτερογενούς καταστροφής. Και όλα δείχνουν ότι η εγκληματική απουσία του τούρκικου κράτους, όπως και η περιορισμένη για το μέγεθος της τραγωδίας ξένη βοήθεια δύσκολα θα αποτρέψουν τέτοιες εξελίξεις.
Οι εγκληματικές ευθύνες…
Μπορεί ο άλλοτε αλαζόνας Ερντογάν να έφτασε να κάνει λόγο «για την αδράνεια των πρώτων ημερών» αλλά είναι βέβαιο ότι καμία προπαγάνδα δεν μπορεί να θολώσει τις απίστευτες εικόνες μιας σκληρής πραγματικότητας. Οι πόλεις που έπληξε ο σεισμός, σε πολλές περιπτώσεις υποβαθμισμένες περιοχές εθνικών μειονοτήτων, εργατικών και φτωχών λαϊκών στρωμάτων, αποδείχτηκαν εντελώς ανοχύρωτες. Δεδομένου ότι η Τουρκία είναι από τις λίγες χώρες στον κόσμο που απειλείται από τόσο ισχυρούς επιφανειακούς σεισμούς, αποδείχτηκε ότι σε πολλές περιπτώσεις ακόμα και τα κτήρια που κατασκευάστηκαν με σύγχρονους αντισεισμικούς κανονισμούς, εκτός από τη σφοδρότητα του φαινομένου, είχαν και τις «αστοχίες» της ρεμούλας και της μίζας των μεγαλοκατασκευαστών. Τους οποίους υποτίθεται ότι τώρα ο Ερντογάν κυνηγάει. Επίσης για τα παλαιότερα κτήρια δεν υπήρξε, όπως επίσης αποδείχθηκε, κανένας σχετικός έλεγχος και πρόβλεψη, με αποτέλεσμα να καταρρεύσουν σε δευτερόλεπτα.
Με αυτά τα δεδομένα το αποτέλεσμα ήταν προδιαγεγραμμένο. Αλλά και μετά τη εκδήλωση του σεισμού, η «ετοιμότητα» του τούρκικου κράτους -αυτού που διαθέτει το δεύτερο στρατό στο ΝΑΤΟ- αποδείχθηκε μηδενική. Ο μικρός αριθμός των συνεργείων διάσωσης, οι καθυστερήσεις, οι τραγικές ελλείψεις στην παροχή πρώτων βοηθειών και στα νοσοκομεία, η αδυναμία παροχής ακόμη και φαγητού και νερού στους άστεγους είναι μερικές μόνο από τις τραγικές εγκληματικές ευθύνες της κυβέρνησης Ερντογάν. Τώρα ο Ερντογάν, περιφερόμενος και ασφυκτικά περιφρουρούμενος, υπόσχεται ταχείες ανοικοδομήσεις και ξενοδοχειακές υπηρεσίες στους άστεγους, προκαλώντας ακόμα μεγαλύτερη οργή στο χειμαζόμενο λαό. Σε κάθε περίπτωση, αυτό που γίνεται για μια ακόμη φορά φανερό και στην Τουρκία είναι ότι πίσω από πολυδιαφημισμένους δείκτες ανάπτυξης, οικονομικά θαύματα, ισχυρούς νατοϊκούς στρατούς και άλλες τέτοιες προπαγανδιστικές φανφάρες, μπορούν να κρύβονται οι πιο αντιδραστικές και αντιλαϊκές πολιτικές, τα οικονομικά σκάνδαλα και η έλλειψη στοιχειωδών μέτρων πραγματικής πολιτικής προστασίας. Και αυτό δεν είναι κάτι που διακρίνει την Ελλάδα από την Τουρκία, όπως βυσσοδομεί η ντόπια προπαγάνδα, αλλά ίσα ίσα αποτελεί το πιο κοινό στοιχείο των δύο κρατών.
Οι επιπτώσεις και το μέλλον …του «οικονομικού θαύματος»
Μόνο το κόστος της ανοικοδόμησης των κτηρίων, των δικτύων και των υποδομών που καταστράφηκαν από το σεισμό, υπολογίζεται ότι θα ξεπεράσει τα 80 δισ. δολάρια. Αυτό όμως είναι μόνο το πρώτο, το άμεσα ορατό κόστος της καταστροφής. Ανάλογα με το χρόνο που θα χρειαστεί αυτή η ανοικοδόμηση, υπάρχουν τεράστια οικονομικά μεγέθη που καλείται να αντιμετωπίσει η Τουρκία τα επόμενα χρόνια. Με πρώτο το τεράστιο κόστος της διαχείρισης των εκατομμυρίων αστέγων, με ό,τι αυτό συνεπάγεται, και κυρίως οι τεράστιες οικονομικές απώλειες που σηματοδοτεί η διάλυση του παραγωγικού ιστού σε μια τόσο μεγάλη περιοχή και η απώλεια εργατικού δυναμικού που αντιστοιχεί στον πληθυσμό των περίπου 10 εκατομμυρίων. Ανεξάρτητα με το πώς ακριβώς θα διαμορφωθεί τελικά αυτό το κόστος, είναι δεδομένο ότι αυτά τα μεγέθη είναι ικανά να ανατρέψουν την οικονομική πορεία της Τουρκίας για τα επόμενα χρόνια.
Είναι βέβαιο ότι αυτός ο καταστροφικός σεισμός, χωρίς να μπορεί κανείς να προσδιορίσει το χρόνο, θα επηρεάσει το οικονομικό μέλλον της Τουρκίας, οδηγώντας σε ανακατατάξεις και αναθεωρήσεις του ρόλου της. Χωρίς αυτό σε καμία περίπτωση να σημαίνει ότι «η Τουρκία του Ερνοτγάν διαλύθηκε», όπως αναφέρουν ανόητες αναλύσεις και «αναλυτές» των ελληνικών ΜΜΕ, γίνεται κάθε μέρα όλο και πιο φανερό ότι η 6η Φεβρουαρίου αποτελεί ένα σημείο καμπής που θα οδηγήσει σε πολιτικές ανακατατάξεις τόσο στις εσωτερικές, όσο και στις διεθνείς εξελίξεις. Το «οικονομικό θαύμα» και οι νεοοθωμανικές βλέψεις του Ερντογάν έχουν υποστεί ισχυρό χτύπημα από τις δονήσεις των ρίχτερ. Και είναι πολύ πιθανό τα πράγματα να εξελιχθούν ακόμη χειρότερα.
πηγή: Λαϊκός Δρόμος
e-prologos.gr
