Η πρόσφατη ανακοίνωση της διοίκησης Τραμπ για αποχώρηση των αμερικανικών στρατευμάτων από τη Συρία, όχι μόνο δεν πρέπει να δημιουργήσει ίχνος εφησυχασμού, αλλά –αντίθετα– οφείλει να βάλει τους λαούς της περιοχής και όλου του κόσμου σε εγρήγορση. Κι αυτό γιατί –με τον έναν ή τον άλλο τρόπο– συνιστά στοιχείο επιτάχυνσης των εξελίξεων σε ό,τι αφορά τον ανταγωνισμό των ΗΠΑ με τους άλλους ιμπεριαλιστές και κυρίως με τη Ρωσία, και φυσικά την κλιμάκωση της επεμβατικής τους πολιτικής στην περιοχή.
Ας μην ξεχνάμε πως η προηγούμενη φορά που ανακοινώθηκε αποχώρηση των ΗΠΑ συνοδεύτηκε από την εκτόξευση Τόμαχοκ εναντίον της Συρίας και μεγαλύτερης εμπλοκής των ΗΠΑ, πράγμα που, ακόμα και αν αυτή τη φορά συγκεντρώνει λιγότερες πιθανότητες, δεν μπορεί να αποκλειστεί!
Είναι ενδεικτικό, επίσης, ότι η δήλωση αυτή συνοδεύεται (για να μην δημιουργηθούν «παρανοήσεις» από εχθρούς και συμμάχους) από την ταυτόχρονη υπογράμμιση της δυνατότητας των ΗΠΑ –μέσω των στρατευμάτων και των οπλικών συστημάτων που διατηρούν στο Ιράκ– να αντιμετωπίσουν άμεσα και αποφασιστικά οποιαδήποτε «απειλή» προκύψει.

Ακόμη και το χρονοδιάγραμμα αποχώρησης που ανακοίνωσαν δίνει τη δυνατότητα στις ΗΠΑ να μετρήσουν τα αποτελέσματα αλλά και τις αντιδράσεις στην ανακοίνωσή τους, οπότε και να σχεδιάσουν καλύτερα τα επόμενα βήματά τους.
Η διοίκηση Τραμπ στέλνει, καταρχήν, μήνυμα ότι συνεχίζει και με αποφασιστικό τρόπο την πολιτική επαναπροσέγγισης με την Τουρκία. Άλλωστε, από αμερικανό αξιωματούχο έχει ήδη δηλωθεί πως η ανακοίνωση ήταν αποτέλεσμα συμφωνίας Τραμπ-Ερντογάν. Επίσης, στην ίδια κατεύθυνση, το Στέητ Ντηπάρτμεντ ανακοίνωνε την έγκριση από μέρους του της αποστολής του αντιπυραυλικού συστήματος «Πάτριοτ» στην Τουρκία, πιέζοντας παράλληλα με έμμεσο τρόπο την τούρκικη ηγεσία ώστε αυτή να ακυρώσει την αγορά των ρώσικων S-400.
Έτσι, η επικείμενη αποχώρηση των αμερικανικών στρατευμάτων από τις βορειοανατολικές περιοχές της Συρίας, εάν τελικά προχωρήσει, αποτελεί μια τακτική κίνηση απεμπλοκής των ΗΠΑ από τη δύσκολη θέση του «ενδιάμεσου» μεταξύ Τουρκίας και Κούρδων της Συρίας, αφήνοντας –έστω δυνητικά– τη δυνατότητα στην Τουρκία να προχωρήσει στις αντικουρδικές κινήσεις της. Λέμε δυνητικά, γιατί ήδη τα υπόλοιπα μέλη του «Διεθνούς Συνασπισμού ενάντια στον ΙΣΙΣ» δήλωσαν την καταρχήν πρόθεσή τους να παραμείνουν στις βορειοανατολικές περιοχές της Συρίας, αλλά και γιατί δεν μπορεί να θεωρείται δεδομένη η ανοχή της Ρωσίας ή του καθεστώτος Άσαντ σε μια ακόμη (τρίτη στη σειρά) κίνηση εισβολής της Τουρκίας στις περιοχές Ανατολικά του Ευφράτη.

Ακριβώς γι’ αυτό θεωρούμε πως με αυτή τους την κίνηση οι ΗΠΑ προσπαθούν να φορτώσουν το όλο πρόβλημα στη Ρωσία, το Ιράν αλλά και στο καθεστώς Άσαντ, που μέχρι πρότινος χρησιμοποιούσαν (με πρώτη τη Ρωσία) την αντίθεση της Τουρκίας στη «στήριξη» των Κούρδων του YPG από τις ΗΠΑ, ώστε να οικοδομούν οι ίδιοι την τακτική τους συμμαχία με το τούρκικο καθεστώς μέσω και της διαδικασίας της Αστάνα. Άρα, η ανακοίνωση της «απόσυρσης» των ΗΠΑ, εάν κατορθώσει να ρυμουλκήσει την Τουρκία στα αμερικανονατοϊκά νερά, θα βάλει σε ισχυρή δοκιμασία τη διαδικασία της Αστάνα, δημιουργώντας προϋποθέσεις απομόνωσης της Ρωσίας και του Ιράν.
Παράλληλα, όμως πιέζονται και οι ευρωπαίοι ιμπεριαλιστές, Αγγλία και Γαλλία, καθώς καλούνται να επανακαθορίσουν τη στάση τους σε ένα πεδίο ιδιαίτερα δύσκολο, αλλά και να αποδείξουν εάν είναι ικανοί να διαχειριστούν τη νέα κατάσταση χωρίς την παρουσία των ΗΠΑ και με δεδομένη τη συνεχιζόμενη πίεση που δέχονται μέσω ΙΣΙΣ.

Τέλος, αλλά όχι με μικρότερη σημασία, διαφαίνεται πως η ρυμούλκηση της Τουρκίας θα συνέβαλλε τα μέγιστα και άμεσα στο ξεπέρασμα των προβλημάτων που παρουσίαζε η συγκρότηση και η ανάπτυξη του αντι-ιρανικού μετώπου, ως ιδιαίτερη και κρίσιμη πλευρά του στόχου των ΗΠΑ για περιορισμό της Ρωσίας και για αναίρεση της αναβάθμισης της επιρροής της στην περιοχή της Μέσης Ανατολής. Η ψύχραιμη και συνάμα αποφασιστική στάση του Ισραήλ, δηλώνει πως το κράτος-μαντρόσκυλο-των-Αμερικανών έχει λάβει διαβεβαιώσεις αλλά και εξηγήσεις για τους σκοπούς αυτής της κίνησης, στις συζητήσεις ΗΠΑ- Ισραήλ που ο Νετανιάχου ομολόγησε ότι προηγήθηκαν της ανακοίνωσης.
Παρά το γεγονός πως δεν έχουν διαφανεί όλες οι πλευρές της κίνησης αυτής, η επιτάχυνση των εξελίξεων προς την κατεύθυνση να μπει για τα καλά στο στόχαστρο του αμερικανικού ιμπεριαλισμού το Ιράν (και μέσω αυτού η Ρωσία), με σκοπό την κατάχτηση της κυριαρχίας και του ελέγχου της Μέσης Ανατολής, συγκεντρώνει σ’ αυτή τη φάση τις μεγαλύτερες πιθανότητες, χωρίς να μπορούν να αποκλειστούν κάποιες άλλες – όπως η χρησιμοποίηση αυτής της κίνησης για το παραπέρα ξεδίπλωμα των επιθετικής τους κίνησης στα Βαλκάνια ή την Ουκρανία.
Οι έως τώρα δηλώσεις της Ρωσίας γίνονται μάλλον με γνώμονα το κέρδισμα χρόνου για ένα καλύτερο μέτρημα των επόμενων κινήσεων των ΗΠΑ.

Οι αντιδράσεις των Βρετανών, όπως και από το εσωτερικό των ΗΠΑ (ακόμα και των Ρεπουμπλικάνων), θέτουν τον υπαρκτό κίνδυνο να «διαβαστεί» το μήνυμα της αποχώρησης ως παραδοχή νίκης της Ρωσίας, του Ιράν και του καθεστώτος Άσαντ στην εφτάχρονη διαπάλη στο συριακό έδαφος. Ωστόσο, και ειδικά από το εσωτερικό των ΗΠΑ, οι αντιδράσεις αφενός θέτουν τη διάσταση του «ξεπουλήματος» των Κούρδων που θα δυσχεράνει την εξεύρεση αυριανών πρόθυμων «εργαλείων» παρέμβασης στην περιοχή και αφετέρου την –εξίσου σημαντική– διάσταση του πόσο οι ΗΠΑ μπορούν να υπολογίζουν στον Ερντογάν και την σημερινή πολιτική ηγεσία της Τουρκίας για την ευόδωση των σχεδιασμών τους. Ερώτημα που το έχει και η άλλη πλευρά (η τουρκική ηγεσία) που δύο χρόνια πριν ήρθε αντιμέτωπη με το ρόλο των ΗΠΑ στο –αποτυχημένο τελικά– πραξικόπημα αλλά και από τότε που με τους σχεδιασμούς των ΗΠΑ στην Ανατολική Μεσόγειο, στη Μέση Ανατολή και στο συριακό της έθεταν έως και υπαρξιακά ζητήματα.
Εν κατακλείδι, η ανακοίνωση της αποχώρησης των ΗΠΑ από τη Συρία μπλέκει ακόμα περισσότερο το κουβάρι των αντιθέσεων. Αποτελεί προετοιμασία για κλιμάκωση της επεμβατικής τους πολιτικής στη Μέση Ανατολή και την Ανατολική Μεσόγειο. Ιδιαίτερα ανησυχητικά είναι τα στοιχεία που συγκλίνουν προς την κατεύθυνση επιτάχυνσης της αντιιρανικής εκστρατείας.

Και δεν είναι καθόλου τυχαία η απέλαση του ιρανού πρέσβη και ενός ιρανού διπλωμάτη από τα Τίρανα σε άμεση συνεννόηση της Αλβανίας με τις ΗΠΑ.
Όλα αυτά πρέπει να σημάνουν συναγερμό για τους λαούς της περιοχής που οφείλουν να κάνουν μεγάλα και αποφασιστικά βήματα στη συγκρότηση αντιπολεμικού-αντιιμπεριαλιστικού κινήματος για την αποτροπή της σφαγής των λαών και το διώξιμο των ιμπεριαλιστών και των ντόπιων ενεργούμενών τους από την περιοχή. Μερίδιο στην πάλη αυτή έχει και ο δικός μας λαός που βρίσκεται αντιμέτωπος με την αναβάθμιση της χρησιμοποίησης της χώρας από τους αμερικανονατοϊκούς φονιάδες, αλλά και με τον διαρκή αντιδραστικό ανταγωνισμό μεταξύ ελληνικής και τουρκικής αστικής τάξης και την επικίνδυνη εθνικιστική ρητορεία που τον συνοδεύει.

ΚΚΕ (μ-λ)