Πληθαίνουν τον τελευταίο καιρό τα κρούσματα της παράλογης και αντικοινωνικής βίας. Άνθρωποι σκοτώνουν για μια χούφτα ευρώ, νέοι δολοφονούν για ασήμαντη αφορμή, άλλοι πάλι σηκώνουν το όπλο, μαχαιρώνουν και πνίγουν για έναν παραπάνω λόγο, για δύο περίσσιες κουβέντες, επειδή «έτσι έτυχε». Το παραπάνω γεγονός γιγαντώθηκε στην κρίση, ρίζωσε στις φτωχογειτονιές και τα παραγκόσπιτα των προσφύγων, προβάλλεται σαν αντίδωρο από τα ΜΜΕ, είναι τροφή στα πρωινάδικα, τα δελτία και τους ανά την επικράτεια καφενέδες. Από την άλλη πλευρά, η τρέχουσα πολιτική δε χάνει ευκαιρία να καταδικάζει τη βία από όπου κι αν προέρχεται, εστιάζοντας όμως στην πολιτική, έστω κι αν στρεβλά την καταλαβαίνει και την εφαρμόζει ο αναρχοαντιεξουσιαστικός χώρος με ακτιβισμούς, λάμψεις, κρότους και ασυναρτησίες.

Ωστόσο, το γεγονός παραμένει. Η άλογη, παράλογη και αντικοινωνική βία επεκτείνεται σαν κηλίδα στο κοινωνικό σώμα. Αυτό είναι αναμφισβήτητο. Το γεγονός όμως έχει αιτίες, δεν είναι ανεξήγητο. Είναι εντελώς αντιεπιστημονικό να βλέπουμε και να ερμηνεύουμε ένα κοινωνικό πράγμα χωρίς βαθύτερες αιτίες, σαν να πέφτει ξαφνικά από τον ουρανό. Ένας παλαιότερος κοινωνιολόγος έλεγε πως αν τα γαλλικά άλογα έπαθαν σοκ στο Βατερλό ήταν γιατί έπεφταν οι ομοβροντίες του Ναπολέοντα, του Ουέλινγκτον και του Μπλύχερ ταυτόχρονα και αν πλήθυναν ξαφνικά οι καλοκαιρινές γεννήσεις το 1952 στη Ν. Υόρκη ήταν γιατί το Γενάρη κόπηκε για τρεις μέρες… το ηλεκτρικό ρεύμα.

Είναι η κρίση που έκανε τον άνθρωπο για τον άνθρωπο λύκο και του μηδένισε ή ελαχιστοποίησε το συναίσθημα της αλληλεγγύης. Στο παραπάνω προστίθεται η φτωχοποίηση μεγάλων κοινωνικών στρωμάτων και το σπρώξιμο στον αναγκαίο βιοπορισμό ή και την ζωοποίηση. Να υπογραμμίσουμε το ρόλο των ΜΜΕ με την προβολή χιλιάδων σκηνών δολοφονιών αμερικάνικης κοπής και το διαδίκτυο όπου ένα αγαπημένο σπορ είναι η θανάτωση εικονικών αντιπάλων, δηλαδή ο εθισμός στην ανόητη βία. Η τελευταία δεν είναι καταραμένη, όπως πονηρά διαδίδει η κυρίαρχη τάξη. Αυτή δηλαδή που έχει στα χέρια της στρατό και αστυνομία, καταστολή και τρομοκρατία, αυταρχισμό και εξουθένωση των πιο αδύναμων κοινωνικών στρωμάτων.

Η βία έχει πρόσημο! Είναι άδικη και δίκαιη, αναγκαία και άχρηστη, γεννοβολά το καινούριο και τέρατα. Διότι βία ασκούσε και ο ΕΛΑΣ-ΔΣΕ, βία και οι φασίστες στα κρεματόρια. Δεν πρόκειται για το ίδιο πράγμα, ούτε οδηγεί στο ίδιο αποτέλεσμα. Από την άλλη πλευρά (τρόπος του λέγειν) ακούμε τη διαδεδομένη ανοησία πως ο άνθρωπος γεννιέται, δε γίνεται! Πως η συμπεριφορά του δηλαδή καθορίζεται από το DNA του και το γάλα της μάνας του. Φυσικά και υπάρχουν χαρακτηριστικά από τη γέννησή μας (χρώμα, στοιχεία υγείας, σωματότυπος), αλλά αν κάποιος στρέφεται σ’ αυτά για να εξηγήσει τις κοινωνικές πρακτικές με βάση τα χρωματοσώματα, τότε θα καταλήξει στο βιολογισμό, τις θεωρίες του Νίτσε για τον υπεράνθρωπο και στο ανεξήγητο.

Για ν’ αλλάξουν οι άνθρωποι τις συμπεριφορές τους, πρέπει ν’ αλλάξουν τις συνθήκες που τις γεννούν και τις εκτρέφουν. Και για να γίνει ο άνθρωπος συνάνθρωπος, αλληλέγγυος, συμπαραστάτης και βοηθός του γείτονα, πρέπει από τα γεννοφάσκια του ως το «σάβανό» του να ζει και να λειτουργεί σ’ άλλες συνθήκες. Αλλιώτικα η ζωή θα κοστίζει ελάχιστα, η άλογη βία θα εξαπλώνεται, οι δικαστές θα υψώνονται πάνω από την κοινωνία και η ανοησία θα μαστιγώνει την καθημερινότητα.

Για να αλλάξουν οι άνθρωποι τον κόσμο, πρέπει να αλλάξει ο κόσμος του ανθρώπου!

Θανάσης Τσιριγώτης

πηγή: Λαϊκός Δρόμος