«Σε όλη την πανίδα, το αρσενικό είναι πιο επιθετικό γιατί στη φύση αυτό είναι που κυνηγάει την τροφή και αναλαμβάνει την επιθετική διεκδίκηση. Το θηλυκό είναι για άλλες δουλειές. Για να τίκτει. Είτε είναι στην αγέλη, είτε στη δυαδική μορφή που έχουμε στο homo sapiens. Είναι η φύση των πραγμάτων και με αυτή την έννοια η γυναικοκτονία έχει μια βιολογική βάση».

Ο υφυπουργός Υγείας Δ. Βαρτζόπουλος, ψυχίατρος στο επάγγελμα, έδωσε σε τηλεοπτική εκπομπή την παραπάνω εξήγηση, ως απάντηση στο ερώτημα για το φαινόμενο των γυναικοκτονιών στη χώρα. Η αγωνία του υφυπουργού να απομακρύνει κάθε ενδεχόμενη ευθύνη της κυβέρνησης για το πολυσυζητημένο φαινόμενο, τον οδήγησε σε μια σειρά από ασυναρτησίες και βλακώδεις διατυπώσεις, αλλά και άκρως αιρετικές για το σινάφι του.

Το θεμελιώδες έργο του Δαρβίνου, πολλές φορές «ξεδοντιασμένο», διδάσκεται στα σχολεία πολλών Χωρών. Σε μερικές Πολιτείες των ΗΠΑ η διδασκαλία του απαγορεύεται, διότι δεν «συνάδει» με τη Δημιουργία, ιδιαίτερα του πιο τέλειου ομοιώματος του Δημιουργού.

Σχετικά με την ουσία των δηλώσεων του κ. Υφυπουργού, θα κάνουμε κάποιες σύντομες παρατηρήσεις.

Στη μεγάλη περίοδο της «αγέλης», η γυναίκα κατείχε κυρίαρχη θέση, καθώς ήταν η ίδια -και μόνο αυτή- που συνέβαλε στην αναπαραγωγή του είδους. Κυνηγούσε και συνέλεγε καρπούς πάντα μαζί με τον άνδρα. Η εξέλιξη του ανθρώπινου είδους, πριν από εκατό χιλιάδες χρόνια περίπου, έφτασε στο στάδιο του homo sapiens, αλλά η δομή της οικογένειας, όπως τη γνωρίζουμε σήμερα, άρχισε να σχηματίζεται πολύ αργότερα. Πριν από 10 έως 15 χιλιάδες χρόνια, όταν οι ανθρώπινες ομάδες άρχισαν να εγκαθίστανται, να καλλιεργούν και να εξημερώνουν ζώα και φυτά. Ασκούσαν συμπληρωματικά τόσο το κυνήγι όσο και τη συλλογή καρπών και ριζών, δράσεις που συνεχίζονται μέχρι σήμερα. Η εγκατάσταση έφερε την ιδιοκτησία, και αυτήν ακολούθησαν οι δραματικές αλλαγές στις σχέσεις των δύο φύλων, κυρίως η έκπτωση της γυναίκας από την κυρίαρχη θέση της.

Στην εξέλιξη του ανθρώπινου πολιτισμού, τόσο η «εσωστρέφεια» της γυναίκας, όσο και η «εξωστρέφεια» του άνδρα, συνέβαλαν ισότιμα στη διαμόρφωσή του.

Οι απόψεις που εξέφρασε ο κ. Υφυπουργός μοιάζουν να προέρχονται από το μεγάλο έργο των Λαμάρκ και Δαρβίνου. Μοιάζουν να εκφράζουν τον λεγόμενο «Κοινωνικό Δαρβινισμό». Τίποτε από αυτά! Ο ιδεολογικός εκχυδαϊσμός της μεγαλοαστικής τάξης και του πολιτικού προσωπικού της δεν έχει όρια. Η συσκότιση που απαιτείται, για να συγκαλυφθεί ο βασικός θεσμός της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο, αναγκάζει τον κ. Υφυπουργό να «βαράει μια στο καρφί και μια στο πέταλο». Ο κυβερνητικός εκπρόσωπος «επέπληξε» τον κ. Υφυπουργό: «Είναι καλό να προσέχουμε με τις δημόσιες δηλώσεις μας». Αλλοίμονο! Όταν οι ρεβιζιονιστές το 1968 διαφώνησαν για «το χαρακτήρα της επανάστασης», η κραυγή του Κολιγιάννη έγραψε ιστορία. «Αυτά τα πράγματα δε λέγονται εδώ μέσα».

Μια φαιδρή πλευρά αυτού του επεισοδίου με τον κ. Υφυπουργό φάνηκε την επομένη, όταν ολόκληρη σχεδόν η κοινοβουλευτική αντιπολίτευση στηλίτευσε τις δηλώσεις και κάλεσε τον Πρωθυπουργό «να στείλει σπίτι του τον κ. Υφυπουργό». Ο εφεδρικός ρόλος τους στο έργο της κυβέρνησης Μητσοτάκη έδειξε μια άλλη πλευρά του. Ο ίδιος ο Πρωθυπουργός, όταν ήταν ακόμη αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης το 2017, στην ομιλία του στη Διεθνή Έκθεση Θεσσαλονίκης, αναφερόμενος στις «ανισότητες οι οποίες αποτελούν μια τεράστια πληγή στην κοινωνία», δήλωνε συμπερασματικά: «Βέβαια, δεν τρέφω αυταπάτες για μια κοινωνία χωρίς ανισότητες. Κάτι τέτοιο είναι αντίθετο στην ανθρώπινη φύση».

Ίσως, κάποια πράγματα δεν πρέπει να λέγονται…

Χ.Π.