Αγαπητοί αναγνώστες καταφεύγουμε σήμερα στα ηθικοπλαστικά διδάγματα του παραμυθιού, που αιώνες τώρα, από τον Αίσωπο έως τον Νεστραντίν και τα ανώνυμα ή δημώδη παραμύθια, συμπυκνώνουν αλήθειες και αξίες διαχρονικές που θα έλεγαν και οι λόγιοι.

Τώρα εδώ που τα λέμε, οι λαοί, αφού συμπυκνώσουν αλήθειες και αξίες, συχνά τις γράφουν στα παλιά τους τα παπούτσια και καταπίνουν αμάσητες προπαγάνδες και ψευτιές που τους σερβίρουν οι επικυρίαρχοι. Έτσι εξηγείται γιατί οι Έλληνες έχουν πρωθυπουργό τον Τσίπρα, οι Αμερικάνοι πρόεδρο τον Τραμπ και οι Άγγλοι βασίλισσα την Ελισάβετ.

Ας μας επιτραπεί να παρουσιάσουμε γνωστό παραμύθι σε ελεύθερη απόδοση. Τι μόνο τον Αριστοφάνη θα ξεσκίζουν, σε ελεύθερη απόδοση, κάθε καλοκαίρι, ακόμα και στην Επίδαυρο γνωστοί θίασοι;

Αρχή του παραμυθού καλησπέρα σας.

Μια φορά κι έναν καιρό, στα πολύ παλιά τα χρόνια, ήταν δυο χώρες γειτονικές. Ας τις ονομάσουμε χάριν συντομίας και ροής του παραμυθιού, Γατικιστάν 1 και  Γατικιστάν 2. Είχαν και οι δυο, γάτες πρωθυπουργούς. Έτσι τουλάχιστον νόμιζαν οι ίδιοι για τους εαυτούς τους. Την ίδια βεβαιότητα είχαν και οι λαοί τους. Πως ήταν δηλαδή γάτες.

Για ύποπτους λόγους, στην ευρύτερη περιοχή, έπεσε ένα κυλινδρικό κεφάλι μυζήθρα. Στις δυο πλατιές επιφάνειες, του κεφαλιού της μυζήθρας, ήταν χαραγμένη η ασπίδα του Μεγαλέξανδρου! Όχι δεν είχε τον κατηραμμένο όφι, επάνω. Η παράσταση πάνω στην ασπίδα έδειχνε τον Αχιλλέα να σκοτώνει τη Βασίλισσα των Αμαζόνων, Πενθεσίλεια. Αναμφισβήτητα ήταν η  ασπίδα του Μεγαλέξανδρου, καθώς το ψώνιο, ο  Μεγαλέξανδρος, πίστευε πως ήταν απόγονος του Αχιλλέα…

Αμέσως οι αρχαιολόγοι και στις δυο χώρες, ισχυρίστηκαν πως η μυζήθρα ήταν δικιά τους. Τον ισχυρισμό υιοθέτησαν οι πολιτικάντηδες, οι στρατιωτικοί, οι παπάδες, τα αντίστοιχα λόμπι σε Αμερική και Ευρώπη. Κάτω από αυτές τις συνθήκες, ο γατοπληθυσμός και στις δυο χώρες, ακολούθησε. Στο Γατικιστάν 1, άρχισαν να χτυπούν πένθιμα οι καμπάνες των εκκλησιών στην Αιγιάλεια και τα Καλάβρυτα κατ’ εντολήν Αμβρόσιου. Στο Γατικιστάν 2, σήκωσαν αγάλματα του Μεγαλέξανδρου. Χωρίς τη Γοργόνα.

Τα πράγματα θα έφταναν σε αδιέξοδο, αν τα αντίστοιχα λόμπι σε Αμερική και Ευρώπη, δεν υποδείκνυαν την προσφυγή στο δικαστή. Έτσι οι δυο γάτες πρωθυπουργοί, βρέθηκαν μπροστά στην πασίγνωστη αλεπού, Κυρα Μάρω, το γένος Νίμιτς, που έπαιζε το ρόλο του δικαστή. Σκοπός τους ήταν όπως είπαν και οι δυο, να μην πιστέψουν τα λόμπι ότι δεν κάνουν προσπάθειες για να βρουν μια λύση και τους μαλώσουν. Ο δικαστής αποφάσισε, αφού άκουσε τους προσφεύγοντες, να μοιράσει τη μυζήθρα ακριβώς στη μέση. Τόσο δίκαιος! Έκοψε το κεφάλι της μυζήθρας στα δυο και το έβαλε πάνω στην πασίγνωστη ζυγαριά που διαθέτει κάθε δικαστήριο. Έλα όμως που η ζυγαριά έγειρε προς τη μια πλευρά! Τότε η αλεπού πήρε το βαρύτερο κομμάτι και του τράβηξε μια γερή δαγκωνιά, για να ισιώσει τάχα την αδικία. Το έβαλε πάλι πάνω στη ζυγαριά, που τώρα έγειρε από την άλλη μεριά. Η κίνηση συνεχίστηκε για αρκετές φορές, ώσπου πάνω στη ζυγαριά απόμειναν δυο μικρότατα, άνισα κομμάτια μυζήθρας. Αυτά είπε η αλεπού είναι για τα έξοδα της δίκης και τα καταβρόχθισε αμέσως.

Τέλος του παραμυθιού, Καληνύχτα σας.

Ποιο είναι το ηθικοπλαστικό δίδαγμα; Πρώτον: μη τσιμπάτε στα τυράκια που σας ρίχνουνε στο δρόμο σας. Δεύτερον: όταν οι πολιτικάντηδες, οι στρατιωτικοί, οι παπάδες, τα αντίστοιχα λόμπι σε Αμερική και Ευρώπη, μπιζάρουν ένα θέμα, είναι για το κακό σας. Τρίτον: αν αναθέτετε την οποιαδήποτε υπόθεσή σας, σε θεσμούς, λόμπι και δεν συμμαζεύεται, να είστε σίγουροι πως θα μείνετε χωρίς φαΐ.

★★★

Μπορεί να συμβαίνουν διάφορα κουλά στον κόσμο, αλλά η δήλωση Τραμπ στους G7 που αιφνιδίως απέμειναν G6, με τη συμφωνία στο χέρι, ότι: «όλοι βλέπουν τις ΗΠΑ σαν έναν μεγάλο κουμπαρά και τις εκμεταλλεύονται», σπάει τζάμια. Έλεος βρε παιδιά! Λυπηθείτε την κακόμοιρη- καλόψυχη αμερικανική υπερδύναμη! Μη της ρουφάτε το αίμα. Αφήστε την να ρουφάει, αυτή, το δικό σας.

Δείτε και αυτό: