Ψήφο εμπιστοσύνης στην κυβλερνηση για να ολοκληρώσει τις αντιλαϊκές δεσμεύσεις που έχει αναλάβει έναντι του ΝΑΤΟ και της ΕΕ έδωσαν οι 145 βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ και μετά τα παζάρια των προηγούμενων ημερών, οι βουλευτές: Έλενα Κουντουρά και Βασίλης Κόκκαλης που προέρχονται από τους ΑΝΕΛ και είναι υπουργός Τουρισμού και υφυπουργός Αγροτικής Ανάπτυξης αντίστοιχα, οι Θανάσης Παπαχριστόπουλος και Κώστας Ζουράρις που παραμένουν βουλευτές των ΑΝΕΛ, ο Σπύρος Δανέλλης που ανεξαρτητοποιήθηκε από το Ποτάμι και η Κατερίνα Παπακώστα που προέρχεται από τη ΝΔ και είναι υφυπουργός Προστασίας του Πολίτη.

Συγκεκριμένα, από τους 299 παρόντες βουλευτές, 151 ψηφίσαν «ναι» της κυβέρνησης και 148 «όχι».

Στην κατηγορία για «συναλλαγή» και για «σικέ αποχώρηση» των ΑΝΕΛ, o Αλέξης Τσίπρας απάντησε πως «είναι ό,τι πιο αστείο» που λέγεται. Ισχυρίστηκε ότι οι μετακινήσεις βουλευτών προς την κυβερνητική πλειοψηφία σχετίζονται με ανακατατάξεις στο πολιτικό σκηνικό, ενώ για τον αν θα ψηφιστεί η Συμφωνία των Πρεσπών ανέφερε ότι αυτό θα κριθεί όταν έρθει η Συμφωνία στη Βουλή.

Αυτό που είδαμε στη Βουλή από τα δυο κόμματα στυλοβάτες των μνημονίων, ήταν από τη μια φτηνές προσωπικές επιθέσεις, τεχνητή όξυνση και πόλωση, και από την άλλη πανηγυρικές διακηρύξεις και ασύστολη δημαγωγία!

Η κυβερνητική προπαγάνδα για τη «νέα», τάχα, εποχή, για το «μνημόνιο με το λαό», είχε την τιμητική της. Ο Τσίπρας και η ηγετική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ πασχίσαν να δημιουργήσουν αυταπάτες πως ασκούν, πλέον, φιλολαϊκή πολιτική, με παροχές και στοχευμένες κοινωνικές παρεμβάσεις, πως η ελληνική οικονομία ανακάμπτει. Και κατασκεύασαν μια ψεύτικη εικόνα μεγάλων επιτυχιών, αντιστρέφοντας κατάφωρα την πραγματικότητα.

 Με ένα λαό, φτωχοποιημένο και εξαθλιωμένο, αποτέλεσμα και της δικής της αντιλαϊκής πολιτικής, η κυβέρνηση Τσίπρα αναδιανέμει τη φτώχεια. Λεηλατεί όλο το λαό με συνεχείς φοροεπιδρομές και αιματηρή λιτότητα, διευρύνει τα φτωχοποιημένα και εξαθλιωμένα εργατολαϊκά στρώματα και κατόπιν «επιστρέφει» σε κάποιες λεηλατημένες κοινωνικές ομάδες κάποια από τα κλεμμένα. Κόβει από όλους, δίνει ψίχουλα σε κάποιους.

Ποιός είναι απέναντι; Η ΝΔ, με αρχηγό τον Κυρ. Μητσοτάκη, ο οποίος δίνει εξετάσεις νομιμοφροσύνης στους ισχυρούς για να πάρει το πολυπόθητο «χρίσμα». Ένα βαθιά αντιλαϊκό κόμμα που υπήρξε, διαχρονικά, ο κύριος στυλοβάτης του καθεστώτος της ιμπεριαλιστικής εξάρτησης και της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης στη χώρα μας. Ένας πολιτικός αρχηγός, ένθερμος υποστηρικτής της μνημονιακής βαρβαρότητας, που εγγυάται την απρόσκοπτη συνέχιση των αντιδραστικών μεταρρυθμίσεων, δίνει όρκους πως θα εξασφαλίσει τη «συνέχεια του κράτους» και θα «τιμήσει την υπογραφή της χώρας».

Η πολιτική και οι εξαγγελίες του ΣΥΡΙΖΑ και της ΝΔ συγκλίνουν. Οι διαφορές τους είναι, στην πραγματικότητα, δευτερεύουσας σημασίας και γίνονται όλο και πιο δυσδιάκριτες. Η βασική πολιτική γραμμή και των δύο είναι κοινή. Ξέφρενη αντιλαϊκή επίθεση, εξαγγελίες και υποσχέσεις -προεκλογικού χαρακτήρα- πενιχρών παροχών στο λαό, προκλητικές παροχές και ρυθμίσεις για το μεγάλο κεφάλαιο, πειθήνια συμμόρφωση και υποταγή σε ΗΠΑ και ΕΕ.

Γι αυτό καταφεύγουν και τα δύο κόμματα, και οι δύο πολιτικοί αρχηγοί, σε ανούσιες κοκορομαχίες, κάλπικες διαχωριστικές γραμμές και ψευτοδιλήμματα. Ένα άθλιο σκηνικό φτηνής αντιπαράθεσης, μακριά από τα πραγματικά προβλήματα του λαού και του τόπου, στήνεται όσο πλησιάζουμε στην ημέρα των εκλογών. Οι προσπάθειες  αποπροσανατολισμού και εξαπάτησης του λαού κλιμακώνονται..

Σ’ αυτές τις συνθήκες, το πραγματικό ζήτημα που προβάλλει για τους εργαζόμενους δεν είναι οι ανούσιες και κάλπικες αντιπαραθέσεις του ΣΥΡΙΖΑ και της ΝΔ που έρχονται να συγκαλύψουν την ουσιαστική ταύτισή τους στη βάρβαρη μνημονιακή πολιτική που εφάρμοσαν διαδοχικά τα τελευταία εννιά χρόνια.

Το πραγματικό πρόβλημα είναι να χτιστεί βήμα – βήμα ένα ισχυρό, λαϊκό, αντιιμπεριαλιστικό κίνημα, ένα πλατύ μέτωπο αντίστασης, ικανό να αποκρούσει τα βάρβαρα αντεργατικά μέτρα και να προασπίσει αποτελεσματικά τα άμεσα οικονομικά και κοινωνικά συμφέροντα του εργαζόμενου λαού.

Οι πλατιές λαϊκές μάζες, που καταδικάζονται να ζήσουν μέσα σε ένα αντιδραστικό καθεστώς φτώχειας και στερήσεων, πρέπει να βρουν τη δύναμη και το σθένος να βγουν ξανά στο δρόμο του αγώνα.

Ο λαός πρέπει να ορθώσει το ανάστημά του, να δυναμώσει την πάλη του για την ανατροπή των αντεργατικών μέτρων, τη σταθερή διεκδίκηση και επανακατάκτηση των εργατικών και λαϊκών δικαιωμάτων που καταργήθηκαν, σε σύνδεση με τα γενικότερα αιτήματα για την έξοδο από την ΕΕ και το ΝΑΤΟ και το γκρέμισμα του καθεστώτος της ντόπιας πλουτοκρατικής ολιγαρχίας.Είναι ο μόνος δρόμος σωτηρίας για το λαό και οφείλουμε, με όλες μας τις δυνάμεις, να δώσουμε τη δική μας συμβολή στον αγώνα του λαού μας ενάντια στους ξένους και ντόπιους δυνάστες και εκμεταλλευτές και τα πολιτικά τους φερέφωνα.

prologos.gr