Η Μεγάλη Παρασκευή του 1944 ήταν η “μαύρη Παρασκευή” για την Κρυοπηγή. Μοιρολόγια και θρήνοι σε κάθε γειτονιά. Οι καμπάνες χτυπούσαν πένθιμα για τους αδικοχαμένους. Η εκτέλεση, από τους Γερμανούς, 23 κατοίκων του χωριού, σημάδεψε τη μικρή κοινωνία.

Το χωριό ανταποκρίθηκε στο πρόσταγμα της ιστορίας και συμμετείχε στην Αντίσταση εναντίον των κατακτητών. Στην Κρυοπηγή υπήρχε ένοπλο τμήμα του ΕΛΑΣ που υπαγόταν σε Σύνταγμα του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ. Οι Γερμανοί το πληροφορήθηκαν και άρχισαν τις αιφνιδιαστικές εμφανίσεις στο χωριό.

Ένα πρωί του Μάρτη, οι Γερμανοί εισέβαλαν στο χωριό. Οι κάτοικοι θεώρησαν πως και αυτή τη φορά είχαν έρθει για εκφοβισμό και για να λεηλατήσουν, να κάνουν πλιάτσικο στις αποθήκες με τις προμήθειες, να αρπάξουν τρόφιμα και ζώα. Όμως, ο γερμανικός στρατός εγκαταστάθηκε στην Κρυοπηγή. Αμέσως άρχισαν τις έρευνες για να εντοπίσουν αντάρτες και πυρομαχικά”.

Σύμφωνα με μαρτυρίες ηλικιωμένων, ένα μικρό τραπέζι στο Δημοτικό Σχολείο που έγραφε ΕΑΜ τους εξόργισε. Έκαψαν δύο σπίτια και συνέλαβαν 28 άνδρες, από 18 έως 50 ετών. Τους οδήγησαν αρχικά στην Πρέβεζα, στη συνέχεια τους μετέφεραν στο Αγρίνιο, όπου ήταν το αρχηγείο των κατοχικών δυνάμεων στην Δυτική Ελλάδα.

Εκεί, τους κράτησαν φυλακισμένους για έναν μήνα. Τη Μεγάλη Παρασκευή του 1944 τους εκτέλεσαν, μαζί με άλλους 120 πατριώτες, στη θέση Αγία Τριάδα, ενώ κρέμασαν άλλους τρεις στην πλατεία του Αγρινίου. Οι πέντε από τους 28 συλληφθέντες γλίτωσαν γιατί είχαν μεταφερθεί βαριά ασθενείς σε νοσοκομείο.

Ο λόγος, ήταν το σαμποτάζ εναντίον των Γερμανών, στη σιδηροδρομική γραμμή στο Κρυονέρι – Αγρίνιο. Η εντολή που ακολούθησε ήταν, για κάθε νεκρό Γερμανό, να εκτελούνται 10 Έλληνες. Οι μνήμες των ηλικιωμένων στο χωριό παραμένουν ζωντανές. Ήταν 3 τα ξημερώματα της Μεγάλης Παρασκευής του ʼ44, όταν στο χωριό έφτασε το θλιβερό νέο. Οι 23 συγχωριανοί τους, που είχαν συλληφθεί από τον στρατό κατοχής, εκτελέστηκαν στην Αγία Μαρίνα Αγρινίου.

Τα οστά αρκετών εκ των εκτελεσθέντων μεταφέρθηκαν το 1981 στην Κρυοπηγή, από το Αγρίνιο.