Μια σημαντική εκδοτική προσπάθεια, η Πυξίδα (Αριστερή εφημερίδα της Ικαρίας), προχωράει στην επανέκδοσή της μετά από ένα διάστημα απουσίας της έντυπης έκφρασής της. 

Πρόκειται για μια ιδιαίτερα αξιόλογη τοπική προσπάθεια, με άρθρα, συνεντεύξεις και ανταποκρίσεις, για όλα τα κοινωνικά, πολιτικά και πολιτιστικά τεκταινόμενα του νησιού, αλλά και με θέσεις και σημαντικά κείμενα για τις κεντρικές πολιτικές και διεθνείς εξελίξεις. Το αποτύπωμα που άφησε η πρώτη περίοδος έκδοσής της, ήταν πολύ θετικό και αν πέρασαν τέσσερα χρόνια από το τελευταίο τεύχος της, οι αναγνώστες της δεν έπαψαν να ρωτούν με ενδιαφέρον για αυτήν. 

Οι συντάκτες της, όλοι τους γνωστοί από την συμμετοχή τους στους αγώνες του νησιού, δεν έπαψαν ούτε στιγμή όλα αυτά τα χρόνια να παρεμβαίνουν για όλα τα μικρά και μεγάλα προβλήματα του τόπου. Άλλωστε, ο κοινός τους βηματισμός στους δρόμους του αγώνα και η αγωνία τους για την καθημερινότητα του νησιού, ήταν αυτά που οδήγησαν το 2010 στην απόφαση για την εκδοτική αυτή προσπάθεια.

Ήδη από το καλοκαίρι, στις συζητήσεις που πραγματοποίησε η παλιά συντακτική ομάδα μαζί με ένα νέο δυναμικό, αποτυπώθηκε η ανάγκη επανέκδοσης του εντύπου. Επιβεβαιώθηκε η δυνατότητα να υπάρξει ξανά η Πυξίδα, ως «εργαλείο» συσπείρωσης και συντονισμού, ως μια ουσιαστική και σημαντική για τα τοπικά δεδομένα φωνή, που όπως σημείωναν όλο αυτό το διάστημα οι αναγνώστες της… έλειψε από το νησί.

Ο «Πρόλογος», φύσει και θέσει φίλος αυτής της προσπάθειας, δεν έχει παρά να ευχηθεί να είναι καλό και μακρινό και αυτό το ταξίδι. Είναι βέβαιο ότι στον Πρόλογο θα βρουν την πιο θερμή φιλοξενία, τα κείμενα, οι ανταποκρίσεις και ο… προσανατολισμός της ικαριώτικης Πυξίδας  

Αναδημοσιεύουμε το πρώτο από τα εισαγωγικά κείμενα του 10^ου τεύχους

Η πυξίδα είναι εδώ!!

Μετά από αρκετά χρόνια απουσίας της έντυπης έκφρασης  κρατάτε στα χέρια σας το φύλλο της νέας εκδοτικής περιόδου της πυξίδας. 

Στο πρώτο τεύχος, το φθινόπωρο του 2010, γράφαμε: 
«…είναι η απόφαση της εκδοτικής ομάδας ….να κάνει ένα ακόμα βήμα, να αποκτήσει ένα «εργαλείο», μια δημόσια φωνή. Είναι ακόμη μια πεποίθηση, ότι όλοι εμείς που αποφασίσαμε την έκδοση της, μπορούμε να συνεχίσουμε να περπατάμε μαζί τον κοινό δρόμο στον οποίο συναντηθήκαμε, ακόμα ποιο θαρρετά ποιο συντεταγμένα! Όπως οι καιροί επιτάσσουν. 

Και πιο κάτω 

…Ο κοινωνικός χάρτης της χώρας αλλάζει και η πυξίδα στις δύσκολες αυτές συνθήκες θέλει να αποτελέσει ένα εργαλείο πολιτικού προσανατολισμού και κριτικής σκέψης. Να ορθώσει μια σταθερή και δυνατή φωνή υπεράσπισης των δικαιωμάτων των εργαζομένων…»

Έτσι πορεύτηκε από το φθινόπωρο του 2010 (1ο τεύχος ) μέχρι την άνοιξη του 2014 (9^ο τεύχος). Αυτά τα χρόνια καταπιάστηκε με όλα τα ζητήματα που απασχόλησαν τον Καριώτικο κόσμο: 

Με τις δημοτικές εκλογές, το σύστημα υγείας, τους ΧΑΔΑ, την ανακύκλωση, με τα ζητήματα εκπαίδευσης, τη μεταφορά των μαθητών, το γηροκομείο… 

Ανέδειξε όσο ήταν δυνατό ζητήματα και πλευρές του πολιτισμού στο νησί μας. 

Βρέθηκε στην πρώτη γραμμή των αγώνων: Με την επιτροπή αγώνα για να μην κλείσει ή να μην υποβαθμιστεί το νοσοκομείο… για να μην κλείσει το γηροκομείο, μαζί με τους κατοίκους για να δρομολογηθούν λύσεις για το πρόβλημα των σκουπιδιών, πρωτοστατώντας στον τερματισμό της καύσης του ΧΑΔΑ Αγίου Κηρύκου. 

Υπερασπίστηκε τους συλλογικούς αγώνες της ενότητας και της αλληλεγγύης των εργαζομένων. 

Κατήγγειλε τις επεμβάσεις των ιμπεριαλιστών στον τόπο μας και σε κάθε άλλη χώρα. 

Στη ζωή όμως τα πράγματα δεν εξελίσσονται γραμμικά! Πολλές φορές η πραγματικότητα μας αναγκάζει να επιβραδύνουμε ή να κάνουμε βήματα πίσω αλλά πάντα κοιτώντας μπροστά και μακριά. Είναι πολλά τα μέτωπα. Οι ανάγκες είναι μεγάλες. Οι δυνάμεις ακόμα δεν επαρκούν. Υποκειμενικοί και αντικειμενικοί λόγοι λοιπόν ανέκοψαν την φόρα της πυξίδας. Η έκδοσή της σταμάτησε την άνοιξη του 2014. 

Πού ήταν όμως η ΠΥΞΊΔΑ όταν δεν ήταν «εδώ»; 

   Στη πραγματικότητα ήταν πάντα παρούσα. Γιατί η ΠΥΞΙΔΑ είναι οι άνθρωποί της.  

Στα σωματεία, τα χωριά, τους πολιτιστικούς συλλόγους, δεμένοι με τις αγωνίες της τοπικής κοινωνίας ήμασταν όλοι παρόντες στους αγώνες και της κινητοποιήσεις που συνεχίζονταν για τα μικρά και μεγάλα προβλήματα της Ικαρίας και όχι μόνο. 

Σήμερα τα πράγματα έχουν γίνει χειρότερα. Τα απανωτά μνημόνια των κυβερνήσεων ΠΑΣΟΚ ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ, η παγίωση αυτής της κατάστασης και η εμπέδωση της λογικής «δεν γίνεται τίποτα, είμαστε αναγκασμένοι να δεχθούμε τα μέτρα», έργο κυρίως του ΣΥΡΙΖΑ, οδήγησαν το λαό και τη νεολαία στην αδράνεια, την αδιαφορία και την αποστροφή από τη πολιτική. 

Η ανάγκη των καιρών επιτάσσει: 

Να αποκαλύπτουμε τις αιτίες της πολιτικής της φτώχειας και της εξαθλίωσης του λαού. 

Να ορθώσουμε ένα πύργο αντίστασης στην πολιτική της εξάρτησης και της βαρβαρότητας.

Να πορευτούμε στο δρόμο του αγώνα, της ενότητας και της αλληλεγγύης. 

Να αντιστρέψουμε το κλίμα του «δεν γίνεται τίποτα».  

Σ ΄ αυτά βρίσκεται η ελπίδα να ανακοπεί η επέλαση των βάρβαρων πολιτικών να ανοίξει ο δρόμος για καλύτερες μέρες. 

Γι αυτό η έντυπη έκφραση της πυξίδας ξαναδίνει το παρόν. Το φύλλο της νέας έκδοσης της πυξίδας είναι εδώ!! Ξαναπιάσαμε λοιπόν το νήμα και συνεχίζουμε. Για μας είναι ένα στοίχημα που θα το κερδίσουμε μαζί με τους συναγωνιστές, τους φίλους, τους αναγνώστες μας…

η πυξίδα να μείνει εδώ!!

                                                                                         Σταυρινάδης Στέλιος