Ας το ξεκαθαρίσουμε για μία ακόμα φορά. Η ταξική πάλη είναι σαν τη ζωή. Έχει στροφές, γυρίσματα, παλινωδίες, εκπλήξεις και δεν μπαίνει σε καλούπια. Ως εκ τούτου, η πρόσφατη αντιδραστική «ανακάλυψη» της κυβέρνησης για τις πορείες και τις διαδηλώσεις θα πρέπει να αντιμετωπισθεί με σθένος, αντοχή, σχέδιο, ευρηματικότητα, αλλά κυρίως με τη γραμμή των μαζών. Όσο δεν γίνεται υπόθεση των πολλών, τόσο θα πολλαπλασιάζονται οι κινήσεις απελπισίας, τα «show» και οι «αγωνιστικοί ελιτισμοί» σαν κι αυτούς που ζήσαμε τελευταία. Η εμπειρία του κινήματος έχει καταγράψει τον τρομοκρατικό νόμο του Καραμανλή (778), τον αντιεκπαιδευτικό 815 και μικρότερους άλλους που κατέρρευσαν υπό το βάρος της οργής των πολλών. Έτσι πρέπει να βαδίζουμε και όχι χτυπώντας το κεφάλι μας στον τοίχο και μάλιστα αθετώντας συμφωνίες μεταξύ οργανώσεων. Θα θυμηθούμε και θα πράξουμε ή θα κυριαρχήσει ο κουφός ηγεμονισμός;

▲▼▲

Θυμάστε τα παχιά λόγια για τη βαρειά βιομηχανία της Ελλάδας που είναι ο τουριστικός τομέας; Και ύστερα ήλθε ο κορονοϊός και τσακίζεται στα βράχια η δήθεν βιομηχανία. Περιμένουμε αεροπλάνα και τουρίστες από το εξωτερικό όπως ο διψασμένος λίγο νερό και τα ξενοδοχεία, ταβέρνες κλπ παρακαλούν να αρθούν οι περιορισμοί και οι απαγορεύσεις μπας και δουν άσπρη μέρα. Τη δεκαετία του ’80, με ψήγματα περηφάνιας λέγαμε ως χώρα ότι δε θα γίνουμε «τα γκαρσόνια της Ευρώπης»· τώρα παρακαλάμε για το αντίθετο και μηχανευόμαστε κάθε μέσο για να υποδεχτούμε τους ξένους. Αλλά η οικονομία είναι συγκεκριμένο πράγμα. Δεν είναι αφηρημένη ψυχολογία και βαφτίσματα της κότας σε ψάρι ώστε να κορδωνόμαστε για τη βαρειά κι ανύπαρκτη βιομηχανία.

Νικηφόρος Ζερβός

πηγή: Λαϊκός Δρόμος