Αποκαλύπτονται όλο και πιο καθαρά, ακόμα και στον πιο αφελή, οι πραγματικοί στόχοι της κυβέρνησης στον τομέα της υγείας, τους οποίους επιδιώκει να κρύψει πίσω από την στοχοποίηση και τις αναστολές υγειονομικών.

Το νοσοκομείο της Ικαρίας όπως και πολλά σε όλη τη χώρα καταρρέει. 22 υγειονομικοί σε τιμωρητική αναστολή – απόλυση, καμία αντικατάστασή τους. Στο νοσοκομείο ακόμα και πριν την άδικη επίθεση στους υγειονομικούς δεν λειτουργούσε η χειρουργική κλινική, τώρα ούτε και η παθολογική!! Αναγκαίες ειδικότητες χρόνια τώρα, ή δεν καλύπτονται με προσλήψεις ή είναι οι γιατροί περιφερόμενοι από νοσοκομείο σε νοσοκομείο.

Τι συμβαίνει λοιπόν με τους ασθενείς; Πόσο στοιχίζει μία απλή χειρουργική επέμβαση; Έχουν, και για πόσο, τη δυνατότητα να πληρώνουν;

Παράδειγμα: Ασθενής πρέπει επειγόντως να χειρουργηθεί. Μεταβαίνει στο Νοσοκομείο Σάμου. Μένουν τέσσερις μέρες εκεί μαζί με συνοδό. Την στέλνουν πίσω ορίζοντάς της νέο ραντεβού μετά από 10 μέρες. Γυρίζουν στο νησί και επιστρέφουν. Την ετοιμάζουν για χειρουργείο, αναβάλλουν ξανά την εγχείρηση, την στέλνουν ξανά πίσω λέγοντάς της ότι θα την ειδοποιήσουν. Εδώ οι ευθύνες του διοικητή για τον τρόπο που λειτουργεί το νοσοκομείο είναι τεράστιες, γιατί η ασθενής κινδύνευε να πάθει παγκρεατίτιδα.

Πίσω στο νησί προσπαθεί να βρει λύση με κάποιο νοσοκομείο στην Αθήνα, κλείνει ραντεβού ωστόσο άλλος χειρουργός από το νοσοκομείο Σάμου την ειδοποιεί να πάει για χειρουργείο. Ξανά ταξίδι με συνοδό. Επιτέλους χειρουργήθηκε! Γλύτωσε την παγκρεατίτιδα.

Πόσο στοίχισε μια απλή χειρουργική επέμβαση που θα μπορούσε να γίνει και στο νοσοκομείο της Ικαρίας αν είχε την απόλυτα αναγκαία στελέχωση;

Για εισιτήρια με το πλοίο 3 φορές πήγαινε έλα, 180. Για ξενοδοχείο (14×25 οι πιο οικονομικές διανυκτερεύσεις), 350, για φαγητό κλπ. το λιγότερο 400. Ρωτάμε τον κ. διοικητή του νοσοκομείου που υπόγραψε το διώξιμο των υγειονομικών αντί να υπογράφει προσλήψεις, μπορεί να σκεφτεί πόσες φορές μπορούν να πληρώσουν οι ασθενείς ακόμα κι αν έχουν δουλειά ή σύνταξη, για ένα απλό χειρουργείο, όταν στόχος της κυβέρνησης τον οποίο με πάθος υλοποιεί ο ίδιος, είναι να μετατραπεί το νοσοκομείο της Ικαρίας όπως και πολλά σ’ όλη τη χώρα σε κέντρο υγείας; Συνειδητοποιεί τα στοιχειώδη που οφείλει να γνωρίζει π.χ. γιατί ασθενείς φτάνουν μέχρι την πόρτα του χειρουργείου και τους γυρνάνε πίσω, υποβάλλοντας τους, ειδικά αν είναι από άλλο νησί, σε δυσβάσταχτα έξοδα και σε απίστευτη αγωνία;

Υπάρχουν ανάλογα παραδείγματα με ασθενείς να μεταβαίνουν πολύ συχνά στην Αθήνα που το μόνο που καταδείχνουν είναι ότι καμία σκοτούρα δεν έχει η κυβέρνηση και ο διοικητής εν προκειμένω, όπως και ο βουλευτής του νομού, για την υγεία μας και αν μπορούμε να τα βγάλουμε πέρα οικονομικά, ψάχνοντας τα εναπομείναντα δημόσια Νοσοκομεία, ταξιδεύοντας από νησί σε νησί η στην πόλη αν ο καιρός το επιτρέπει. Ο μόνος στόχος που έχουν είναι να συρρικνώσουν στο ελάχιστο τη δημόσια υγεία και να σπρώξουν όσους αντέχουν οικονομικά στον ιδιωτικό τομέα, στον οποίο η κυβέρνηση ετοιμάζεται να διαθέσει και την δημόσια υποδομή στην υγεία.

Το ελάχιστο που οφείλουμε να κάνουμε είναι να ενωθούμε όλοι, σωματεία, φορείς, συλλογικότητες, πολιτικές δυνάμεις, και να σταματήσουμε τον καθαρά πολιτικό στόχο της κυβέρνησης και όλων όσων την υπηρετούν, που είναι ολοφάνερος: να μετατρέψει σε πανάκριβο εμπόρευμα το στοιχειώδες δικαίωμα για δημόσια δωρεάν υγεία για όλους.

πηγή: Λαϊκός Δρόμος