Η απεργία έχει στόχο να επιστήσει την προσοχή στη συνεχιζόμενη ανισότητα στη χώρα

Η ολοήμερη απεργία των γυναικών στις 24/10/2023 αναμένεται να φέρει τη χώρα σε αδιέξοδο, με πολλούς εργαζόμενους του δημόσιου τομέα, ακόμη και την πρωθυπουργό της Ισλανδίας, Katrín Jakobsdóttir, να αρνούνται να κάνουν οποιαδήποτε αμειβόμενη ή μη αμειβόμενη εργασία.

Οι διοργανωτές της απεργίας ελπίζουν ότι αυτό θα επιστήσει την προσοχή στο χάσμα αμοιβών μεταξύ των φύλων της Ισλανδίας, καθώς και να τονίσει τη συνεχιζόμενη μάχη κατά της βίας λόγω φύλου.

Η απεργία οργανώθηκε από την BSRB, την Ισλανδική Ομοσπονδία Δημοσίων Εργαζομένων, μαζί με 40 διαφορετικές οργανώσεις.

Η δράση προέρχεται από ένα κίνημα βάσης και έχει υιοθετήσει το σύνθημα: «Kallarðu þetta jafnrétti?», που μεταφράζεται σε «Αυτό το ονομάζεις ισότητα;»

Οι διοργανωτές πίσω από τη μεγαλύτερη απεργία της Ισλανδίας τα τελευταία 48 χρόνια πιστεύουν ότι η αξία των γυναικών για την κοινωνία είναι χρόνια υποτιμημένη.

Λένε επίσης ότι οι δουλειές που παραδοσιακά συνδέονται με τις γυναίκες συνεχίζουν να υποτιμώνται και να αμείβονται ελάχιστα.

Νοσοκόμοι, δάσκαλοι και εκείνοι στον κλάδο της αλιείας είναι μεταξύ εκείνων που πρωτοστατούν.

Η απλήρωτη εργασία και άλλες οικιακές δουλειές ενθαρρύνονται να σταματήσουν για την ημέρα.

Η απεργία, γνωστή ως kvennafrí (ημέρα των γυναικών) στην Ισλανδία, στοχεύει επίσης στην καταπολέμηση της βίας λόγω φύλου.

Πάνω από το 40% των γυναικών στη σκανδιναβική χώρα έχουν βιώσει σεξουαλική βία με βάση το φύλο στη διάρκεια της ζωής τους.

Είναι η πρώτη απεργία αυτού του είδους μετά την πρώτη ημερήσια απεργία των γυναικών στις 24 Οκτωβρίου 1975, κατά την οποία το 90% των γυναικών της Ισλανδίας αρνήθηκαν να εργαστούν και προκάλεσε σεισμική αλλαγή στη χώρα.

Η απεργία του 1975 ήλπιζε να «αποδείξει την απαραίτητη εργασία των γυναικών για την οικονομία και την κοινωνία της Ισλανδίας».

Μια συγκέντρωση πραγματοποιήθηκε στην πρωτεύουσα της Ισλανδίας, Ρέικιαβικ, όπου οι γυναίκες εξέφρασαν τα αιτήματά τους για ισότητα. Οι Redstockings, ένα ριζοσπαστικό φεμινιστικό κίνημα, ερμήνευσαν μια σειρά από τραγούδια που απαιτούσαν ίση αμοιβή και μεταχείριση,

Σίγουρα είχε μακροχρόνιο αντίκτυπο στην Ισλανδία. Το επόμενο έτος, το κοινοβούλιο της Ισλανδίας ψήφισε νόμο που εγγυάται την ίση αμοιβή. Οι μετέπειτα απεργίες, όπως η απεργία της Μαύρης Δευτέρας της Πολωνίας το 2016 και η Διεθνής Απεργία των Γυναικών, έχουν διαμορφωθεί με βάση τις μεθόδους της Ισλανδίας.

Θεωρήθηκε επίσης ότι ήταν καταλύτης στην εκλογή της Vigdís Finnbogadóttir το 1980 – της πρώτης δημοκρατικά εκλεγμένης γυναίκας προέδρου στον κόσμο.

Δεν είναι η Ισλανδία πρωτοπόρος στην ισότητα των γυναικών;

Στα χαρτιά ναι. Η Ισλανδία θεωρείται παγκόσμιος ηγέτης στην ισότητα. Η χώρα βρίσκεται στην κορυφή της παγκόσμιας κατάταξης για το χάσμα των φύλων του Παγκόσμιου Οικονομικού Φόρουμ για το 2023 για 14η συνεχή χρονιά – αλλά εξακολουθεί να έχει μισθολογικό χάσμα 21%.

Έχοντας την παγκόσμια φήμη που έχει, η Ισλανδία έχει την ευθύνη να «βεβαιωθεί ότι ανταποκρινόμαστε σε αυτές τις προσδοκίες», λέει η Freyja Steingrímsdóttir, συντάκτρια επικοινωνίας για την Ισλανδική Ομοσπονδία Δημοσίων Εργαζομένων.

«Μιλάμε για εμάς, για την Ισλανδία, σαν να είναι ένας παράδεισος για την ισότητα», λέει. «Αλλά ένας παράδεισος για την ισότητα δεν πρέπει να έχει μισθολογικό χάσμα 21% και το 40% των γυναικών να υφίστανται βία λόγω φύλου ή σεξουαλικής βίας στη ζωή τους. Δεν είναι αυτό που επιδιώκουν οι γυναίκες σε όλο τον κόσμο.