Καθώς ετοιμαζόταν να περάσει, για πρώτη φορά, την πόρτα του σχολείου των λευκών, ο πατέρας της, Herman Counts, της είπε, “Κράτα μόνο ψηλά το κεφάλι”
Έτσι, στις 4 Σεπτέμβρη 1957, η Dorothy Counts, μπήκε στην αυλή του σχολείου των λευκών, του Harry Harding High School, στη Charlotte της Βόρειας Καρολίνας, κρατώντας ψηλά το κεφάλι, σε τεντωμένο λαιμό.
Όταν η σύζυγος του John Z. Warlick, αρχηγού του Συμβουλίου των Λευκών (White Citizens’ Council, μιας ακροδεξιάς ρατσιστικής οργάνωσης) παρότρυνε τ’ αγορια του σχολείου, να τη διώξουν, αυτά την κύκλωσαν, αλλά η κορμοστασιά της Ντόροθυ έπαιρνε απ’ την απόφασή της τέτοια περήφανη στάση, που άνοιξαν δρόμο για να περάσει.
Όταν στη συνέχεια, με την καθοδήγηση της κυρά Warlick και άλλων θιγμένων κυριών, τ’ αγόρια άρχισαν να λιθοβολούν τη Ντόροθυ, οι πέτρες τη χτυπούσαν στα πόδια αλλά δεν παραπάτησε ούτε μια φορά και δε χαμήλωσε ούτε για μια στιγμή το κεφάλι.
Όταν οι ευυπόληπτες κυρίες, με την καθοδήγηση της κυράτσας Warlick, παρότρυναν τα κορίτσια να τη φτύσουν, ο λαιμός της Ντόροθυ ήταν τόσο ψηλός, που αγνόησε τη χυδαιότητα και την παλιανθρωπιά και συνέχισε να περπατάει, ολόστητη και ατρόμητη, στην αυλή του σχολείου.
Όταν οι ‘ευυπόληπτες’ κυρίες των ‘αξιοσέβαστων’ πολιτών έκαναν διαμαρτυρία γύρω από την εκκλησία, με πλακάτ που έγραφαν, “Ο Θεός Σώζει τους Λευκούς” κι “Έξω οι Νέγροι απ΄τα σχολεία μας”, η Ντόροθυ δεν ήταν εκεί αλλά όλοι πια ήξεραν πόσο περήφανα είχε σηκωμένο ψηλά το κεφάλι.
Μ’ εκείνη τη στάση, σ’ εκείνη την αυλή του σχολείου, η Ντόροθυ πήρε κι έδωσε μάθημα ζωής.
Παρακίνησε όλα τα μαύρα παιδιά να περνάνε, χωρίς φόβο, τις κλειστές πόρτες και να διεκδικούν τη ζωή τους.
Η μικρή Ντόροθυ, με τον ψηλό λαιμό, ενέπνευσε τόσο, ώστε μέσα στις μαύρες γειτονιές του Χάρλεμ γεννήθηκαν ακόμη και Μαύροι Πάνθηρες.
Νίνα Γεωργιάδου
e-prologos.gr
