Σε όλη τη διάρκεια των κοινωνιών οι οποίες βασίζονταν στο γένος, τη φυλή, τις φρατρίες ο πρωτότοκος γιος ήταν σαν πρωταθλητής. Τάπαιρνε όλα για να μην τεμαχίζεται η περιουσία ανάμεσα στα πολλά παιδιά και μηδενίζεται στον χρόνο.

Τηρουμένων όλων των πολιτικών αναλογιών, κάπως έτσι σκέφτηκαν οι σύγχρονοι πολιτικοί, δημογέροντες, τιμαριούχοι, αγάδες, έμποροι σ’ ό,τι αφορά στις τράπεζες.

Να θωρακιστούν αμέσως τα τοκογλυφικά ιδρύματα, αυτό προστάζουν σ’ όλους τους τόνους ευρωπαίοι και ντόπιοι αγοραλάγνοι, δηλαδή καπιταλιστές.

Αφού «μπουκώθηκαν» στη διάρκεια της κρίσης με 46 δις ευρώ, τώρα επανέρχονται.

Να βρούμε λύση στα κόκκινα δάνεια (αλήθεια γιατί κόκκινα;) κραυγάζουν. Να πάρουμε τα σπίτια όλου του κόσμου. Να πιούμε το αίμα της χήρας και του ορφανού.

Να πουλήσουμε αέρα κοπανιστό. (Σ’ όλον τον κόσμο, το λεγόμενο «άυλο χρήμα» δηλαδή φούσκες, είναι έξι φορές περισσότερο από την πραγματική οικονομία).

Αυτές ακριβώς οι τράπεζες είναι που έδωσαν θαλασσοδάνεια σε φίλους και μπιστικούς της εξουσίας, που χρηματοδότησαν τον αστικό δικομματισμό (ΠΑΣΟΚ και ΝΔ) που κάθε τρεις και λίγο βγαίνουν, σα ζόμπι, παγανιά για να κλαφτούν ότι είναι ετοιμόρροπες, άρα χρειάζονται νέα χρηματοδοσία.

Θυμηθήκαμε ότι στην αρχαία ελληνική γλώσσα δεν υπήρχε λέξη για την ακίνητη περιουσία. Υπήρχε πχ ο «σιτοπώλης» αλλά όχι ο «οικοπώλης» ούτε ο «κτηματοπώλης». Στον σύγχρονο αστικό κόσμο οι τραπεζίτες θέλουν να πουλήσουν και την ίδια μας τη μάνα προκειμένου να έχουν κερδοφορία.

Οπότε όταν περνάμε έξω από μία τράπεζα ας μην σκεφτούμε «ποιος την έκλεψε» αλλά «πώς την έφτιαξαν».