Την προηγούμενη περίοδο ξετυλίχτηκε ένα ισχυρό κύμα μαθητικών καταλήψεων και πολύμορφων κινητοποιήσεων, το οποίο με εναλλαγή και συνδυασμό των μορφών πάλης, συνεχίζεται μέχρι σήμερα. Πρόκειται για ένα κίνημα το οποίο έχει τα ίδια αιτήματα με τα συνδικάτα των εκπαιδευτικών βάζοντας στο επίκεντρο των διεκδικήσεων τη διασφάλιση των κατάλληλων υγειονομικών όρων λειτουργίας του σχολείου. Η έκταση και ο παλμός αυτού του κινήματος άσκησε σημαντική πολιτική πίεση στην κυβέρνηση, όπως αποδεικνύεται και από την αποφασιστικότητα της να το καταστείλει, αρχικά μέσω του στιγματισμού του ως «κίνημα ενάντια στη μάσκα» και –όταν αυτό απέτυχε- μέσω της σκληρής κρατικής καταστολής.

Αυτή η καταστολή επιχείρησε μάταια να αξιοποιήσει ενάντια στις κινητοποιήσεις των μαθητών και τους ίδιους τους εκπαιδευτικούς με την γνωστή απαράδεκτη απεργοσπαστική εγκύκλιο. Χαιρετίζουμε τους εκπαιδευτικούς που τίμησαν τον παιδαγωγικό τους ρόλο και αρνήθηκαν να μετατραπούν σε όργανα της κυβερνητικής καταστολής. Χαιρετίζουμε εκείνους τους διευθυντές που αξιοποίησαν όλα τα δυνατά περιθώρια για να προβάλλουν, μαζί με τους συλλόγους των διδασκόντων, αντίσταση στην απαράδεκτη κυβερνητική εγκύκλιο. Το γεγονός ότι στη συντριπτική πλειοψηφία των σχολείων του Πειραιά, η υπουργική απόφαση έμεινε εντελώς ανενεργή δείχνει τη δύναμη των εκπαιδευτικών και γενικά των εργαζομένων να αντιστέκονται στην πράξη στους αντιλαϊκούς, αντιεκπαιδευτικούς νόμους και κατευθύνσεις των κυβερνήσεων του συστήματος.

Ωστόσο, σε αντίθεση με τη στάση που κράτησε η μεγάλη πλειοψηφία εκπαιδευτικών και διευθυντών, υπήρξε μία μικρή μειοψηφία διευθυντών η οποία κράτησε μια απαράδεκτη στάση. Προσπαθώντας να φανεί «βασιλικότερη του βασιλέως» στον διοικητικό μηχανισμό του Υπουργείου, επέδειξε ιδιαίτερη προθυμία να παίξει το ρόλο του παιδονόμου και να μετατραπεί άμεσα ή έμμεσα σε γρανάζι των πιέσεων του κράτους απέναντι στους μαθητές και τους εκπαιδευτικούς. Αυτοί οι λίγοι διευθυντές έφτασαν στο σημείο να αρνούνται στα παιδιά το δικαίωμα στη δημοκρατική συζήτηση και τις γενικές συνελεύσεις για τον καθορισμό της στάσης τους, να παίρνουν τροχούς απέναντι σε καταλήψεις. Σε άλλες περιπτώσεις, ορισμένοι διευθυντές επιχείρησαν να υλοποιήσουν, παρακάμπτοντας τον Σύλλογο Διδασκόντων, την εγκύκλιο για εξ αποστάσεως εκπαίδευση σε υπό κατάληψη σχολεία, είτε στέλνοντας πρόγραμμα στους γονείς είτε ζητώντας απουσίες (!).

Αυτή η στάση έδρασε αντικειμενικά συμπληρωματικά στην κατασταλτική στάση μιας σειράς στελεχών της Τοπικής Διοίκησης.

Tο Δ.Σ. της ΕΛΜΕ, στηρίζοντας έμπρακτα τους μαθητικούς αγώνες και προωθώντας την αγωνιστική συμμαχία εκπαιδευτικών-γονιών-μαθητών κατήγγειλε με ανακοίνωση τις ενέργειες αυτές, έκανε άμεση παρέμβαση όπου ενημερώθηκε και προειδοποίησε με ανακοίνωση του για το ενδεχόμενο να προχωρήσει σε συγκεκριμένες καταγγελίες. Αποφάσισε, επίσης, να έρθει σε επαφή και να καλέσει στην ΕΛΜΕ συγκεκριμένους διευθυντές (χωρίς φυσικά να είναι κάθε περίπτωση διευθυντή ίδια) για να ακούσει και τη δική τους εκδοχή, να μεταφέρει την αποφασιστική αντίθεση της ΕΛΜΕ με τέτοιες συμπεριφορές και να συζητήσει το ζήτημα με τους συλλόγους διδασκόντων στα συγκεκριμένα σχολεία.

Στην πορεία, ορισμένοι διευθυντές οδηγήθηκαν σε μεγαλύτερη ή μικρότερη αναδίπλωση, κάτω από την πίεση του αγώνα των μαθητών και την παρέμβαση της ΕΛΜΕ (σταμάτησαν π.χ. τις πιέσεις και τις απειλές ενάντια σε μαθητές).

Άλλοι, πατώντας ουσιαστικά σε δυο βάρκες, προσπάθησαν να υλοποιήσουν την εγκύκλιο, χωρίς να έρθουν σε πλήρη ρήξη με την ΕΛΜΕ και τους συναδέλφους (π.χ. “έστειλα πρόγραμμα, ζήτησα απουσίες, αλλά δεν πίεσα και κανέναν”). Η στάση αυτή μεγάλωσε την πίεση στους συναδέλφους, μετέφερε ατομικά την ευθύνη στον καθένα, αποδυναμώνοντας τη δυνατότητα συλλογικής αντίστασης.

Ένας παραιτήθηκε από τη θέση του διευθυντή ενώ κάποιοι άλλοι, παρά το ότι έκαναν μία μερική αυτοκριτική, επέμειναν στην απαράδεκτη λογική ότι ως κρατικοί υπάλληλοι ήταν υποχρεωμένοι να εφαρμόσουν τις κατευθύνσεις του Υπουργείου. Θεωρούμε περιττό να αναφέρουμε που θα βρίσκονταν η ανθρωπότητα αν αυτές οι λογικές κυριαρχούσαν…

Όσον αφορά τους διευθυντές που έκαναν σε κάποιο βαθμό μία αναδίπλωση, μένει αυτή να εκφραστεί στις πράξεις τους στο μέλλον.

Ωστόσο, ειδική αναφορά πρέπει να γίνει στον διευθυντή του 4ου ΓΕΛ Κερατσινίου, ο οποίος –όπως και άλλες φορές στο παρελθόν- επέδειξε ιδιαίτερο ζήλο στην υλοποίηση των εντολών του Υπουργείου με σκοπό την καταστολή των μαθητικών αγώνων. Αρχικά, απέστειλε email στους γονείς που τόνιζε το παράνομο της κατάληψης και αναπαρήγαγε το επιχείρημα του Υπουργείου ότι με τις καταλήψεις διαδίδεται ο κορονωιός (!). Λες και για τα χιλιάδες κρούσματα που υπάρχουν σήμερα, τα χιλιάδες πια κλειστά τμήματα και σχολεία, φταίνε οι μαθητικοί αγώνες…Τελείωνε δε το email με την εξής φράση: “παρακαλούμε να συμβάλλεται στην συλλογική προσπάθεια, για τη αποφυγή της διάδοσης του covid19, με κάθε τρόπο που απορρέει από το ρόλο και την ευθύνη σας ως γονείς και κηδεμόνες ανήλικων μαθητών”. Ουσιαστικά, με πρόσχημα την πανδημία, καλούσε γονείς να δράσουν κατασταλτικά απέναντι στα παιδιά τους, τονίζοντας μάλιστα εκφοβιστικά την ευθύνη τους να το κάνουν, αφού ως γνωστόν, με το υπάρχον αυταρχικό νομοθετικό πλαίσιο, οι γονείς απειλούνται με την κατηγορία της παραμέλησης ανηλίκων όταν τα παιδιά προβαίνουν σε “παράνομες” πράξεις. Στην συνέχεια, έσπευσε να υλοποιήσει την εγκύκλιο της εξ αποστάσεως εκπαίδευσης σε υπό κατάληψη σχολεία, ασκώντας και πιέσεις σε εκπαιδευτικούς, όταν όλο το συνδικαλιστικό κίνημα και η πλειοψηφία των εκπαιδευτικών αρνήθηκε να την εφαρμόσει και έδινε μάχη να μην περάσει. Ήταν τέτοια η «θέρμη» εφαρμογής της εγκυκλίου στο 4ο ΓΕΛ Κερατσινίου, ώστε, σύμφωνα με καταγγελίες γονιών και μαθητών, απαγορεύτηκε σε μαθητή να πάρει μέρος στο (εξ αποστάσεως) μάθημα, επειδή συμμετείχε στις κινητοποιήσεις, όπως δηλαδή απαιτούσε η εγκύκλιος.

Η συνολική στάση του συγκεκριμένου διευθυντή στο ζήτημα της ΕξΑΕ σε υπό κατάληψη σχολείο συγκέντρωσε τη δικαιολογημένη οργή και αγανάκτηση γονιών της περιοχής. Με πρωτοβουλία των τελευταίων, πραγματοποιήθηκε συνάντηση με το Διευθυντή στο χώρο του σχολείου και η συντριπτική πλειοψηφία των περίπου 50 γονιών καταδίκασε την στάση του. Στην συνάντηση αυτή είναι χαρακτηριστικό ότι αρνιόταν επίμονα να επιτρέψει ακόμα και την πραγματοποίηση Γενικής Συνέλευσης στους μαθητές του σχολείου του κάτι που αναγκάστηκε, μετά από πολύ πίεση γονιών, μαθητών και της ΕΛΜΕ Πειραιά, να το κάνει την επόμενη μέρα.

Ο συγκεκριμένος διευθυντής δεν απασχολεί πρώτη φορά την ΕΛΜΕ. Ενδεικτικά πέρσι, πραγματοποιήθηκε παρέμβαση στο σχολείο επειδή απαιτούσε την σύγκληση Συλλόγου Διδασκόντων με μοναδικό θέμα την καταδίκη (από το Σύλλογο Διδασκόντων) της διαφορετικής άποψης που τόλμησε να εκφέρει συνάδελφος στον Σύλλογο! Έσπευσε να αγοράσει ακόμα και κάμερες για την υλοποίηση της άλλης απαράδεκτης εγκυκλίου που απέρριψε μαζικά ο κλάδος, αυτή της ταυτόχρονης αναμετάδοσης του μαθήματος σε μαθητές που απουσιάζουν λόγω covid. Παρά τις προσπάθειες και τις επανειλημμένες παρεμβάσεις της ΕΛΜΕ Πειραιά, ο Διευθυντής του σχολείου επιμένει στην παραπάνω στάση. Αρνήθηκε ακόμα και να έρθει στο Δ.Σ. της ΕΛΜΕ, παρότι κλήθηκε. Συνολικά, όχι μόνο δεν έδειξε καμία απολύτως διάθεση συνεννόησης με το σωματείο, αλλά και βρέθηκε ενεργητικά απέναντι σε αυτό και στη συντριπτική πλειοψηφία των συναδέλφων του Πειραιά που έδιναν τη μάχη.

Ξεκαθαρίζουμε ότι τέτοιες συμπεριφορές δεν θα γίνουν ανεκτές. Μαζί με τη μεγάλη πλειοψηφία των συναδέλφων θα αντιπαρατεθούμε με αυτές αποφασιστικά και με όλους τους τρόπους.

Το Δ.Σ. της ΕΛΜΕ θα εξετάσει, σε επόμενο χρόνο, το ενδεχόμενο ενεργοποίησης της διαδικασίας διαγραφής, σύμφωνα με το άρθρο 8 του καταστατικού της ΕΛΜΕ.

Συνεχίζουμε να στηρίζουμε τον δίκαιο αγώνα των μαθητών. Δυναμώνουμε τη δική μας πάλη απέναντι στην αντιλαϊκή πολιτική. Τα κοινά αιτήματα μαθητών-εκπαιδευτικών, που είναι ρεαλιστικά και αναγκαία, γίνονται ακόμα πιο επιτακτικά όσο τα κρούσματα αυξάνονται στον γενικό πληθυσμό και στα σχολεία. Έστω και τώρα, με ευθύνη της κυβέρνησης, να παρθούν μέτρα για άμεσα και δωρεάν τεστ στα σχολεία για εκπαιδευτικούς και μαθητές, ουσιαστική και δωρεάν ιχνηλάτηση των κρουσμάτων και μείωση των μαθητών στις τάξεις. Πριν να είναι αργά. Συνεχίζουμε να απαιτούμε την απόσυρση της κατάπτυστης Υπουργικής Απόφασης που θέλει να μετατρέψει τους εκπαιδευτικούς απεργοσπάστες των μαθητικών καταλήψεων και κινητοποιήσεων.

ΕΛΜΕ Πειραιά