Την Κυριακή της 29ης Μαΐου διεξήχθησαν προεδρικές εκλογές στην πολύπαθη Κολομβία. Τα τελευταία χρόνια και επί θητείας του ακροδεξιού Ιβάν Ντούκε, η Κολομβία έχει χρησιμοποιηθεί ως μέσο πίεσης και στρατιωτικής απειλής από τον αμερικάνικο ιμπεριαλισμό εναντίον της Βενεζουέλας.

Παράλληλα, η κυβέρνηση Ντούκε αρνήθηκε να εφαρμόσει την ειρηνευτική συμφωνία με το FARC, εξαπολύοντας όλα αυτά τα χρόνια ένα δολοφονικό ανθρωποκυνηγητό με αιχμή του δόρατος τις παραστρατιωτικές συμμορίες, που έχουν δολοφονήσει χιλιάδες πρώην μαχητές του FARC, αγροτοσυνδικαλιστές, ιθαγενείς αγωνιστές και πρωτοπόρα στοιχεία διαφόρων κοινοτήτων εντός της χώρας.
Τέλος τα τελευταία χρόνια, στην Κολομβία, όπως και σε άλλες χώρες της περιοχής, αναπτύχθηκαν μεγάλοι παλλαϊκοί αγώνες, ενάντια στην αντιλαϊκή πολιτική, στην κάκιστη διαχείριση της πανδημίας και στην αστυνομοκρατία.

Μέσα σε αυτό το πλαίσιο την πρωτιά στις εκλογές απέσπασε ο Γκουστάβο Πέτρο. Ο πρώην δήμαρχος της πρωτεύουσας Μπογκοτά και πρώην αντάρτης του FARC, είναι ο γενικώς θεωρούμενος ως προοδευτικός υποψήφιος, φορέας μια ρεφορμιστικής, σοσιαλδημοκρατικής πλατφόρμας.
Το παραδοσιακό κόμμα της Δεξιάς του Ιβάν Ντούκε, ο οποίος δεν είχε δικαίωμα επανεκλογής, εισέπραξε τη λαϊκή αποδοκιμασία και υποχώρησε στην τρίτη θέση.

Προς έκπληξη κάποιων, αντίπαλος του Πέτρο στον κρίσιμο δεύτερο γύρο των εκλογών θα είναι ο Ροδόλφο Ερνάντεζ, εκατομμυριούχος πολιτικός που θεωρείται κάτι μεταξύ Τραμπ και Μπολσονάρο της Κολομβίας. Φαίνεται πως το καθεστώς της Κολομβίας, διαβλέποντας τη χρεοκοπία του παραδοσιακού δεξιού κόμματος, πόνταρε σε νέο άλογο, στον 77χρονο Ερνάντεζ, του οποίου ο προεκλογικός αγώνας επικεντρώθηκε κυρίως στη διαφθορά, όπως συχνά συμβαίνει με δεξιούς αντιδραστικούς υποψηφίους σε εκλογές.

Ο Γκουστάβο Πέτρο και ο συνασπισμός του οποίου ηγείται απέσπασαν το 40.33% των ψήφων, ενώ ο Ερνάντεζ το 28.15%. Ο δεύτερος γύρος θα διεξαχθεί στις 19 Ιουνίου και αν και η διαφορά είναι μεγάλη, καθόλου βέβαιη δεν θεωρείται η τελική επικράτηση του Πέτρο, καθώς το καθεστώς θα παίξει και τα ρέστα του προκειμένου να συσπειρώσει όσες δυνάμεις μπορεί πίσω από τον «αντισυστημικό» τάχα Ερνάντεζ.
Σε κάθε περίπτωση και στην περίπτωση της Κολομβίας, επιβεβαιώνεται η διάθεση των λαών της Λατινικής Αμερικής για αλλαγή πλεύσης από τις πολιτικές της Δεξιάς, που είναι και συνδεδεμένη με την αμερικάνικη επικυριαρχία.

πηγή: Λαϊκός Δρόμος