Κυκλοφόρησε το νέο τεύχος του περιοδικού “Πορεία” – Προμηθευτείτε το

Το έγκλημα στα Τέμπη υπήρξε σημείο καμπής για τις πολιτικές εξελίξεις. Όχι απλά επειδή από μόνο του κατέδειξε με τον πιο καθαρό τρόπο τη βαρβαρότητα της πολιτικής των ιδιωτικοποιήσεων και της ασυδοσίας των «επενδυτών» που αποτέλεσε και την κορωνίδα των μνημονίων. Η αλήθεια από μόνη της ποτέ δεν είναι αρκετή. Γίνεται μοχλός ανατροπών και προοδευτικών διεργασιών μόνο όταν υψώνεται στις σημαίες και τα πανό της ταξικής πάλης. Όπως έγινε τις μέρες που ακολούθησαν μετά τη σύγκρουση των τρένων, όταν ποτάμια λαού και νεολαίας πλημμύρισαν όλες τις πόλεις της Ελλάδας. Αυτές οι, μετά από πολλά χρόνια, μαζικές κινητοποιήσεις αναστάτωσαν έναν φαινομενικά πακτωμένο πολιτικό χάρτη.

Αυτές οι κινητοποιήσεις αμφισβήτησαν για πρώτη φορά με σοβαρούς όρους, την πολιτική ηγεμονία μιας ακραία δεξιάς κυβέρνησης στο τέλος της τετραετίας της. Μιας κυβέρνησης που έχοντας εξασφαλίσει την απόλυτη πειθαρχία των ΜΜΕ και την ανοχή-προσαρμογή της κοινοβουλευτικής αντιπολίτευσης σε μια βαθιά αντιλαϊκή πολιτική, τέσσερα χρόνια τώρα σαρώνει δικαιώματα και κατακτήσεις, χωρίς ουσιαστικούς τριγμούς και αντιστάσεις. Αυτή η κυβέρνηση της ΝΔ που όλο αυτό το διάστημα εμφανίζονταν άτεγκτη και αλαζονική, τσαλακώθηκε μέσα σε δέκα ημέρες παλλαϊκών κινητοποιήσεων. Και αυτό είναι το πιο κρίσιμο το πιο φωτεινό συμπέρασμα των τελευταίων γεγονότων. Και από αυτή την άποψη πρέπει να κριθεί και ο ποικιλόχρωμος ρεφορμισμός που την κρίσιμη στιγμή της εξόδου του λαού και της νεολαίας στο δρόμο, κράταγε κεριά, πνιγόταν στη θλίψη και κήρυττε για μια ακόμη φορά την… σιωπή.

Η χώρα οδηγείται σε εκλογές. Οι εκλογές προσφέροντας σχεδόν πάντα διέξοδο και λύση στο αστικό πολιτικό σύστημα, λύτρωσαν για μια ακόμη φορά όλες αυτές δυνάμεις που αν και ορκίζονται στους αγώνες στα λόγια, στην πράξη τους φοβούνται, τους υποτιμούν και τους υπονομεύουν. Όπως έκαναν άλλωστε και τα δύσκολα αυτά τέσσερα χρόνια. Και ειδικά όταν με πρόσχημα την πανδημία η κυβέρνηση της ΝΔ επιχείρησε να εδραιώσει ένα βαθιά αντιδραστικό καθεστώς με αστυνομοκρατία και φασιστικού τύπου μέτρα, με στόχο πάντα την ανεμπόδιστη επιβολή μιας ακραία αντιλαϊκής πολιτικής. Ήταν τότε που ΣΥΡΙΖΑ-ΠΑΣΟΚ-ΚΚΕ έδιναν άλλοθι σε αυτή την πολιτική και που με τη στάση ανοχής και προσαρμογής που τήρησαν πρόσφεραν επί της ουσίας στήριξη στις αντιδραστικές τομές που επέβαλε η ΝΔ σε όλους τους τομείς της οικονομικής και κοινωνικής ζωής.

Τώρα, μπροστά στις κάλπες παρουσιάζονται όλοι αυτοί ως σωτήρες. Με ψέματα και μισές αλήθειες επιχειρούν να σβήσουν τις ολέθριες ευθύνες τους για την πολιτική στήριξη που πρόσφεραν στην εγκληματική πολιτική της ΝΔ. Τώρα παρουσιάζονται ως τιμητές των αγώνων όλοι αυτοί που σε μια κρίσιμη περίοδο της μεταπολιτευτικής ιστορίας του τόπου, με τη στάση τους επιβεβαίωναν τις άθλιες βουλές του Χρυσοχοϊδη όταν απαγόρευε τις συναθροίσεις στο όνομα της δημόσιας υγείας. Και συνηγορούσαν στο κυβερνητικό αφήγημα, ότι ο λαός κινδυνεύει από τους αγώνες του ενάντια σε αυτή την εγκληματική πολιτική και όχι από την εφαρμογή της. Είναι οι ίδιες δυνάμεις που μπροστά στον ορυμαγδό αντιλαϊκών μέτρων και το νόμο Χατζηδάκη, με την πολιτική της ακρίβειας και της φτώχειας να δημιουργούν ασφυκτικές συνθήκες για το λαό, κατέβασαν επί της ουσίας ρολά στο συνδικαλιστικό κίνημα. Που παρά τα βροντερά λόγια έγιναν κήρυκες της ανημπόριας, της αδράνειας, των αναβολών και της… σιγής.

Η παγκόσμια οικονομική κρίση εξακολουθεί, με υφέσεις και εξάρσεις να διαμορφώνει το κάδρο των ανταγωνισμών και των συγκρούσεων. Σε αυτά τα πλαίσια οι αναδιατάξεις ισχύος των μεγάλων ιμπεριαλιστικών δυνάμεων, προδικάζουν πολέμους και γενίκευση των συρράξεων. Όπως συμβαίνει με τον πόλεμο στην Ουκρανία που οδηγείται σε κλιμάκωση με ολέθριες συνέπειες για τους λαούς της Ευρώπης. Με αυτά τα δεδομένα η πολιτική της εξάρτησης και της υποτέλειας την οποία υπηρετούν και υπηρέτησαν όλα τα αστικά κόμματα και οι κυβερνήσεις τους γίνεται μια περίσφικτη θηλιά για το λαό και προάγγελος μεγάλων κινδύνων για τη νεολαία. Είναι η πολιτική της εμπλοκής στους πολέμους και τους εγκληματικούς νατοϊκούς σχεδιασμούς, των γιγαντιαίων εξοπλιστικών προγραμμάτων και της μετατροπής της χώρας σε απέραντη αμερικανική βάση και προγεφύρωμα. ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΣΥΡΙΖΑ, ότι και να τάζουν προεκλογικά είναι προδιαγεγραμμένο να υπηρετήσουν τα ίδια αλλότρια για το λαό και τον τόπο συμφέροντα. Την ίδια βάρβαρη πολιτική της φτώχειας, της εξάρτησης και της υποτέλειας στους ξένους δυνάστες. Όπως και όλα τα κόμματα που δεν παίρνουν καθαρή θέση απέναντι στο ζήτημα αυτό προβάλλοντας τα μεγάλα καίρια αιτήματα για την έξοδο της χώρας από ΝΑΤΟ και ΕΕ.

Από αυτή την άποψη το μετεκλογικό τοπίο είναι προκαθορισμένο και φαλκιδευμένο. Όσοι τάζουν ανατροπές και καλύτερες μέρες για το λαό και το κίνημα, δείχνοντας κάλπες και «μετρώντας βουλευτές» πρέπει να μετρηθούν στους εχθρούς και τους υπονομευτές του μέλλοντος. Το μέλλον δεν θα έρθει από μοναχό του… δεν θα βγει από το παραβάν. Οι ελπίδες του λαού και της νεολαίας βρίσκονται στους αγώνες ενάντια σε αυτή τη πολιτική. Αγώνες που απαιτούν μαζικότητα, διάρκεια και σωστό προσανατολισμό. Που στην Ελλάδα σήμερα, είναι ανάγκη να αναμετρηθούν και με την πολιτική της εξάρτησης. Ώστε η πάλη για ειρήνη, δημοκρατία, εθνική ανεξαρτησία και σοσιαλισμό να έχει βάσεις, περιεχόμενο και προοπτική.

Στην πολιτική μάχη των εκλογών έχει αξία να στηριχτούν οι δυνάμεις που παλεύουν για αυτούς τους αγώνες. Οι δυνάμεις που πιστεύουν σε αυτούς τους αγώνες. Όπως οι δυνάμεις της Πορείας και του Μ-Λ ΚΚΕ που όπως και στο παρελθόν, σε όλα αυτά τα κρίσιμα γεγονότα της τελευταίας τετραετίας, με την πολιτική και τη στάση τους υπήρξαν σταθερός πομπός αυτών των αναγκαίων αγώνων. Αυτό είναι το πρόσταγμα των καιρών. Κάθε άλλο δίλημμα είναι «κάλπικο» και αποπροσανατολιστικό. Κάθε ψήφος που υπακούει σε άλλα διλήμματα είναι «χαμένη».

Άλλωστε, στον πολιτικό χάρτη των δυνάμεων που αναφέρονται στην αριστερά, τα κρίσιμα ζητήματα του ιμπεριαλισμού, της εξάρτησης και του αγώνα για εθνική ανεξαρτησία, υποτιμώνται, αντιμετωπίζονται με στρεβλώσεις και λάθη. Αυτές οι δυνάμεις υπονομεύουν τη πάλη του λαού μας για εθνική ανεξαρτησία ως προϋπόθεση για κάθε κοινωνική πρόοδο και αλλαγή. Αυτή την πάλη που για τον λαό μας είναι τόσο παλιά όσο και το ελληνικό κράτος που δημιούργησε η εξαρτημένη και υποτελής ντόπια μεγαλοαστική τάξη. Που στην πραγματικότητα αποτελεί το επίδικο όλων των μεγάλων αγώνων του λαού και της νεολαίας μας. Των αγώνων που συνδέονται όσο τίποτε άλλο με το κομμουνιστικό κίνημα. 80 χρόνια πριν ιδρύεται η ΕΠΟΝ. Η νεολαία που έγραψε μερικές από τις πιο λαμπρές σελίδες της ιστορίας μας. Η Πορεία κρατάει σφιχτά το ιστορικό νήμα. Αντλεί εμπειρία, πίστη και αισιοδοξία… σταθερά και χωρίς αμφιβολίες…

ΕΑΜ ΕΛΑΣ ΕΠΟΝ ο δρόμος των λαών.