Η ελληνική δημόσια εκπαίδευση δεν πάσχει από σύστημα διορισμού εκπαιδευτικών-είχε κατά καιρούς διάφορα με τα καλά και τα κακά τους-αλλά εδώ και χρόνια πάσχει από έλλειψη μόνιμων διορισμών, την οποία το νέο σχέδιο νόμου κάθε άλλο παρά να καλύψει έρχεται. Αυτό είναι ένα σύστημα μη διορισμών ουσιαστικά. Ανεβάζει τον πήχη των προσόντων για να φέρνει για όλο και περισσότερους τον κόφτη. Κι αυτό αποδεικνύεται και μόνο από το γεγονός-αφήνω απέξω τη μείωση του μαθητικού πληθυσμού, τις συγχωνεύσεις σχολείων και τμημάτων, τις συνταξιοδοτήσεις μας στα 67 κλπ.-ότι για τη δημιουργία οργανικών θέσεων, προκειμένου να υπάρξουν μόνιμοι διορισμοί, απαιτείται σύμφωνη γνώμη υπουργού παιδείας και υπουργού οικονομικών, όπως προβλέπεται και στο νομοσχέδιο, όπου ο τελευταίος δύσκολα θα συναινέσει. Δημοσιονομική προσαρμογή γαρ. Θα γίνουν προφανώς κάποιοι διορισμοί στην ειδική αγωγή, γιατί οι ελλείψεις της σε μόνιμο προσωπικό είναι τραγικές-και θα δούμε τελικά πόσες και υπό ποιο καθεστώς θα είναι κι αυτές, κρατάμε μικρό καλάθι-αλλά η γενική παιδεία θα μείνει μάλλον με αναπληρωτές και ωρομισθίους, που το νομοσχέδιο ιδιαιτέρως μάλιστα τους τελευταίους τους μνημονεύει….στη λογική του «φύγε εσύ, έλα εσύ» ανεβοκατεβαίνοντας στους νέους πίνακες, που θα προκύψουν.

Παρατηρώντας προσεκτικά τα συστήματα διορισμού εκπαιδευτικών στην Ελλάδα αρκετά χρόνια, αυτό, που διαπιστώνει κανείς, είναι ότι όσο αυξάνονται τα κριτήρια ή αλλιώς τα προσόντα διορισμού κάθε φορά, από σύστημα σε σύστημα, τόσο απαξιώνονται τα προηγούμενα κριτήρια (το βασικό πτυχίο με το διαγωνισμό ΑΣΕΠ, η προϋπηρεσία τώρα) και τόσο επισφαλέστερη γίνεται η θέση εργασίας και των ήδη εργαζομένων στην εκπαίδευση και των νεοεισερχομένων με το ανάλογο σύστημα την κάθε φορά.

Το νέο σύστημα «διορισμού» εκπαιδευτικών δεν αποσκοπεί άμεσα στο διορισμό εκπαιδευτικών, προκειμένου να καλύψουν τα οργανικά κενά νέοι μόνιμοι και τα λειτουργικά κενά της εκπαίδευσης αναπληρωτές, ούτε πολύ περισσότερο να εξυπηρετήσει τις γνωστικές και παιδαγωγικές ανάγκες της γι΄ αυτό μάλιστα και αναγνωρίζει και μοριοδοτεί μεταπτυχιακά σχετικά και άσχετα με την εκπαίδευση και τα αντικείμενα διδασκαλίας, αντιμετωπίζοντας τα όλα αθροιστικά κι όχι ποιοτικά. Εδώ ο υπουργός μας φέρνει σύστημα διορισμού κι αναγνωρίζει μεταπτυχιακά και ακαδημαϊκά προσόντα αβέρτα, χωρίς καμία διάκριση, όταν δεν έχει π.χ. αποσαφηνίσει νομοθετικά ποια μαθήματα-αντικείμενα απομένουν τελικά στο νέο λύκειο και πόσα και ποια από αυτά θα εξετάζονται. Για να καταλάβετε το άρπα-κόλλα της παιδαγωγικής του….

Ποιος είναι ο σκοπός του νέου συστήματος «διορισμών» των εκπαιδευτικών; Α) Το να περάσει νομοθετικά το προσοντολόγιο και η κουλτούρα της αξιολόγησης του για όλους στην εκπαίδευση-γι΄αυτό και το νέο σχέδιο νόμου δεν αφορά μόνο τους αναπληρωτές και τους αδιόριστους, αλλά και τους μόνιμους εκπαιδευτικούς-αξιολόγηση με βάση το προσοντολόγιο, που διαρκώς θα εμπλουτίζεται συνήθως κοστίζοντας και Β) το να φτιαχτεί ο επόμενος στρατός των μανατζαρέων της εκπαίδευσης, που παράλληλα όμως πολλοί από αυτούς λόγω άσχετων με την εκπαίδευση προσόντων θα μπορούν μέσω κινητικότητας, που αυτός είναι ο τελικός στόχος μαζί με την ελαστικοποίηση των σχέσεων εργασίας, να καλύπτουν διάφορες θέσεις στελεχών στη δημόσια διοίκηση. Εργαζόμενοι πασπαρτού δηλαδή. Η εμπειρία για τους γνωρίζοντες μάλιστα δείχνει ότι οι προερχόμενοι από το χώρο της εκπαίδευσης στη δημόσια διοίκηση αποδεικνύονται συχνά οι πιο κατάλληλοι.

Στα κοινωνικά κριτήρια, που συμπεριλαμβάνει το σχέδιο νόμου για το «διορισμό», δεν θα σταθώ, θα πω μόνο ότι είναι επίφαση κοινωνικού κράτους, επίφαση κράτους πρόνοιας. Τίποτε άλλο.

Και τέλος για να λέμε τα πράγματα έξω από τα δόντια, σ΄αυτό το νομοσχέδιο «διορισμού» εκπαιδευτικών η μόνη έντιμη στάση όλων των παιδαγωγών εκπαιδευτικών-όσων καταλαβαίνουν τον όρο-των εν ενεργεία, των μονίμων, των αναπληρωτών όποιας κατηγορίας και συνθήκης, είτε της ειδικής αγωγής, που πολλοί-θεμιτό- τρέφουν προσδοκίες, είτε της γενικής παιδείας, που οι περισσότεροι δεν έχουν φρούδες ελπίδες και αυταπάτες, αλλά εξακολουθούν να παλεύουν και να αγωνίζονται, αλλά και των εν δυνάμει, αυτών, που φιλοδοξούν να γίνουν εκπαιδευτικοί, που αντιμετωπίζονται ως άνθρωποι-πολυεργαλεία, ως πασπαρτού, είναι να απαιτήσουν την άμεση απόσυρσή του. Αυτό το νομοσχέδιο δεν παίρνει διορθώσεις ψιλικατζίδικου τύπου, βελτιώσεις ποσοστώσεων και μορίων γιατί πατάει στη μωρία, που καλλιεργεί και στον αλληλοσπαραγμό μας. Αλλά έτσι δεν χτίζεις εκπαίδευση και πολύ περισσότερο παιδεία. Έτσι μόνο την αποδομείς και την γκρεμίζεις έχοντας στη δούλεψή της προσοντούχα πιονάκια, προσοντούχα μεν, αλλά πιονάκια. Ποιον βολεύει αυτό προφανές και κατανοητό.

Έφη Ψωίνου, ( «μόνιμη» εκπαιδευτικός  ΠΕ78 (πρώην ΠΕ13) και ΠΕ01, όπου το 2ο πτυχίο μου δεν αναγνωρίζεται ως επιπλέον προσόν, αλλά μ΄αυτό μου αναγνωρίζεται 2η ειδικότητα μόνο για συμπλήρωση ωραρίου. Πασπαρτού κι

εγώ).

Υ.Γ. : Τα χαιρετίσματά μου στην κ. Μέρκελ. Καλώς ήρθε στη χώρα της. Εμείς Φιλοξενούμενοι είμαστε εδώ.