Κάπου το 1905, ένας φυγόδικος Αμερικάνος, ο Γουίλιαμ Πόρτερ, την κοπάνησε από το Τέξας και κατέφυγε την Ονδούρα. Εκεί, άλλαξε το όνομα του σε O’ Henry κι έγραψε ένα βιβλίο, με ιστορίες επιστημονικής φαντασίας, πέρα για πέρα αληθινής. Τίτλος του, “Τα Λάχανα και οι Βασιλιάδες”
Σε μια από τις ιστορίες, ο Ναύαρχος, μιλά για μια φανταστική χώρα, την Ανχουρία, που την ονομάζει Δημοκρατία της Μπανάνας και περιγράφει – σα να ζει σήμερα στη Βενεζουέλα ή τη Βολιβία – τους υπόγειους φονικούς σχεδιασμούς για να λεηλατηθεί η εξουσία.
“…The ousted office-holders and military favourites organized a new “Liberal” party, and began to lay their plans for a re-succession. Thus the game of Anchurian politics began, like a Chinese comedy, to unwind slowly its serial length”.
“…Οι εξόριστοι αξιωματούχοι και οι συμπαθούντες στρατιωτικοί οργάνωσαν ένα νέο ‘φιλελεύθερο’ κόμμα και άρχισαν να φτιάχνουν σχέδια για να ξαναπάρουν την εξουσία. Έτσι ξεκίνησε το παιχνίδι στην πολιτική της Ανχουρίας σαν Κινέζικη κωμωδία, που ξεδιπλώνει αργά την πλοκή της.”
Έπειτα ήρθε η United Fruit Company, των ΗΠΑ εμπνεύσθηκε από “τη δημοκρατία της μπανάνας” κι έκανε όλη τη Λατινική Αμερική, μια απέραντη φυτεία φρούτων με δουλοπάροικους τους λαούς της.
Κι έτσι, λίγο ο Πόρτερ και περισσότερο η United Fruit Company, βάφτισαν “μπανανία”, κάθε χώρα, φτερό στον άγριο άνεμο της αμερικάνικης επικυριαρχίας.
Χτες βράδυ στο Σήμα, ακούγοντας τον πρέσβη της Βενεζουέλας, Φρέντυ Φερνάντεζ, μου ήρθε στο νου η δυστοπική φαντασία του Πόρτερ, με τα λάχανα και τους βασιλιάδες.
Ο Φρέντυ Φερνάντεζ έχει το πλεονέκτημα των ανθρώπων που παλεύουν για το λαό τους. Να μιλά χωρίς να ξεχνά την ποίηση.
Αναφέρθηκε στη νεοφιλελεύθερη φρίκη που τυλίγει σχεδόν όλες τις χώρες της Λατινικής Αμερικής και δολοφονεί τους λαούς της, στη μεγαλειώδη αντίστασή τους, την αγαπημένη Κούβα, στους 100 Κολομβιάνους αγωνιστές που δολοφονούνται κάθε μήνα και στον αγώνα που δίνει η χώρα του για να συνεχιστεί η Μπολιβαριανή Επανάσταση.

Στη Λατινική Αμερική, οι μαριονέτες του Πεντάγωνου, στρατιωτικοί εκπαιδευμένοι από τη School of America των ΗΠΑ, ναζί φυγάδες και νεοναζί φονιάδες, πράκτορες της Ισραηλινής Μοσάντ αλλά και αλήτες της Ιταλικής φασιστικής Ordine Nuovo, επιλέγονται, επιμορφώνονται από τη CIA και εξαπολύονται σε όλη τη λατινοαμερικάνικη επικράτεια, εφαρμόζοντας το Δόγμα Μονρόε, να είναι το κομμάτι αυτό της γης, η “πίσω αυλή” των ΗΠΑ.
Μαζί με τους λήσταρχους του ΔΝΤ ξεπουλούν τη γη, τον αέρα και το νερό των χωρών της και δολοφονούν τους λαούς της σε αγαστή συνεργασία με τη διατεταγμένη “δικαιοσύνη” και την ξεπουλημένη “δημοσιογραφία”.
Μόνο στη Βολιβία η πρόσφατη ιστορία κατέγραψε 180 πραξικοπήματα.
Οι τελευταίοι φονιάδες κραδαίνουν τη Βίβλο.
Το πώς οι λαοί της Λατινικής Αμερικής στέκονται όρθιοι και αντιστέκονται μετά από τόσες μαζικές δολοφονίες, άγρια βασανιστήρια, βγαλμένα μάτια, το κρεμασμένο κορίτσι με την κόκκινη μύτη και τη σφαγμένη “κόρη” του Νερούδα, αυτό είναι η ελπίδα του κόσμου.
Για την ιστορία και την αναγκαία αλληγορία, τον τίτλο του βιβλίου του ο Πόρτερ, “τα Λάχανα και οι Βασιλιάδες” τον δανείστηκε από ένα ποίημα του Lewis Carroll.
…Ήρθε ο καιρός, είπε ο ιππόκαμπος,
να μιλήσουμε για όλα.
Τα παπούτσια, τα καράβια, το βουλοκέρι,
τα λάχανα και τους βασιλιάδες,
γιατί η θάλασσα ζεματάει
και τα γουρούνια έχουν φτερά.

Νίνα Γεωργιάδου