Για τις αντιδραστικές θέσεις της ΔΑΠ-ΝΔΦΚ για την τριτοβάθμια εκπαίδευση έχουμε γράψει ουκ ολίγες φορές στο παρελθόν. Φέτος, στη βάση και της ανάληψης της κυβερνητικής εξουσίας από την Νέα Δημοκρατία, οι θέσεις της ΔΑΠ μία προς μία «δικαιώνονται» και «γίνονται πράξη», όπως γράφει και η «γαλάζια» παράταξη στην ιστοσελίδα της. Η φοιτητική παράταξη της Νέας Δημοκρατίας, από την αρχή της φετινής ακαδημαϊκής χρονιάς υποστήριξε τόσο την κατάργηση του ασύλου, όσο και τα αντιλαϊκά-αντιεκπαιδευτικά μέτρα των διαγραφών φοιτητών που ξεπερνούν τα ν+2 έτη και της εξίσωσης των πτυχίων των αποφοίτων των δημοσίων πανεπιστημίων με εκείνα των ιδιωτικών κολεγίων. Τη στιγμή που χιλιάδες φοιτητές έμπαιναν στις γενικές συνελεύσεις και με τους συλλόγους τους κατέβαιναν στους δρόμους, η ΔΑΠ καλούσε τους φοιτητές να παλέψουν για «ανοιχτές σχολές». Όταν τα ΜΑΤ χτυπούσαν φοιτητές και έπνιγαν τις φοιτητικές διαδηλώσεις στα χημικά, η ΔΑΠ έδινε συγχαρητήρια στην αστυνομία που «έκανε τη δουλειά της». Κι αν αυτή ήταν η στάση της ΔΑΠ όλο το προηγούμενο διάστημα, έχει ιδιαίτερη σημασία να σταθούμε στη στάση που τήρησε κατά τη διάρκεια της πανδημίας του κορωνοϊού.
Αφού λοιπόν, η ΔΑΠ ανακοίνωσε ως «υπεύθυνη» δύναμη την αναστολή λειτουργίας των γραφείων της (μιας και ούτως ή άλλως η διανομή των «γαλάζιων» σημειώσεων μπορούσε να γίνει και ηλεκτρονικά), στη συνέχεια πρότεινε την παράταση του ωραρίου των φοιτητικών λεσχών. Βέβαια, η ΔΑΠ δεν πρόλαβε στο σημείο αυτό το υπουργείο Παιδείας, που λίγες μέρες αργότερα αποφάσισε να κλείσει όχι μόνο τις λέσχες σίτισης, αλλά και τις φοιτητικές εστίες και να στείλει τους εστιακούς φοιτητές στα σπίτια τους, όταν μια σειρά εστίες είχαν και καταγεγραμμένα κρούσματα κορωνοϊού! Η ΔΑΠ όμως δε βρήκε ούτε μισή κουβέντα να πει για τους χιλιάδες φοιτητές που καλέστηκαν να εγκαταλείψουν τις εστίες τους. Μάλλον η φράση «δίπλα στον φοιτητή» δεν περιλαμβάνει τους εστιακούς συναδέλφους ή καλύτερα πρέπει να αλλάξει σε «σχεδόν δίπλα στον φοιτητή»…
Μετά από αυτό, η ΔΑΠ πρωτοστάτησε (μαζί με την ΚΝΕ) στην προβολή του «εθελοντισμού» και στη στήριξη του κυβερνητικού μέτρου για την κάλυψη των κενών στα νοσοκομεία από εθελοντές. Ο εθελοντισμός, όμως, της ΔΑΠ (και της κυβέρνησης) είναι κάλπικος. Η γνήσια ανθρωπιά, το αγνό αίσθημα αλληλεγγύης και αλληλοστήριξης που υπάρχει βαθιά στον λαό μας δεν έχει καμία σχέση με τον «εθελοντισμό» της ΔΑΠ-ΝΔΦΚ, πίσω από τον οποίο κρύβονται οι τραγικές ελλείψεις και τα χιλιάδες κενά στη δημόσια υγεία. Αν η ΔΑΠ υποστήριζε έστω και ελάχιστα το δημόσιο σύστημα υγείας, θα πρόβαλε έστω και προσχηματικά τα δίκαια αιτήματα των υγειονομικών για την άμεση κάλυψη όλων των αναγκών του ΕΣΥ. Αλλά εδώ η ΔΑΠ υποστηρίζει την αναγνώριση των ιδιωτικών πανεπιστημίων, πώς θα μπορούσε να ταχθεί υπέρ της δημόσιας και δωρεάν υγείας;
Σε ό,τι αφορά στην κακόφημη «τηλεκπαίδευση», η ΔΑΠ από την πρώτη στιγμή υιοθέτησε όλες τις προτάσεις του υπουργείου και της κυβέρνησης. Συγκεκριμένα, πρότεινε πέρα από τη σύγχρονη και ασύγχρονη τηλεκπαίδευση, τα μέσα αυτά να αξιοποιηθούν και στο μέλλον για τον «εκσυγχρονισμό» των μαθημάτων. Μέσα σε όλες τις προτάσεις για την «εξ αποστάσεως εκπαίδευση», δεν υπήρχε πουθενά η πρόταση να δοθεί η δυνατότητα σε όλους τους φοιτητές να παρακολουθήσουν τα τηλεμαθήματα, να δοθούν ηλεκτρονικοί υπολογιστές σε όσους δε διαθέτουν και να εξασφαλιστεί πρόσβαση στο διαδίκτυο για κάθε φοιτητή. Ίσως η ΔΑΠ ξέχασε την «υπόσχεση» του τέως πρωθυπουργού της ΝΔ για «δωρεάν wi-fi σε όλη την Ελλάδα»…
Εκτός από αυτό, η ΔΑΠ συστρατεύτηκε με την αντιεκπαιδευτική πολιτική του ταξικού αποκλεισμού χιλιάδων φοιτητών και της εντατικοποίησης των σπουδών, προτείνοντας να γίνουν τηλε-εξεταστικές, να δοθούν απαλλακτικές εργασίες (με απροσδιόριστη ύλη) και να δοθεί η δυνατότητα στους επί πτυχίω φοιτητές να δώσουν όλα τα μαθήματα που χρωστάνε και τον Σεπτέμβρη, κάτι που ούτως ή άλλως ισχύει σε όλες τις σχολές. Οφείλουμε, όμως, να επισημάνουμε ότι η ΔΑΠ έδειξε και μια ορισμένη «ευαισθησία» προς τα παιδιά των εργατικών-λαϊκών οικογενειών, προβάλλοντας τη θέση για «την παροχή δωρεάν υλικοτεχνικής υποδομής από το υπουργείο σε φοιτητές, βάσει οικονομικών κριτηρίων, με σκοπό την πρόσβαση όλων στα εργαλεία της εξ αποστάσεως εκπαίδευσης, η οποία θα επιστραφεί από τους δικαιούχους μετά το τέλος της τηλεκπαίδευσης…» Η ΔΑΠ δεν μπορεί ούτε καν να μην αναφερθεί στην επιστροφή του όποιου υλικοτεχνικού εξοπλισμού ίσως δινόταν στους φοιτητές. Γιατί για την ΔΑΠ η τηλεκπαίδευση ήρθε για να μείνει, όμως η φτώχεια και η ανεργία είναι φαινόμενα περιστασιακά, όπως και ο κορωνοϊός…
Τέλος, η «υπεύθυνη» ΔΑΠ-ΝΔΦΚ φρόντισε ως «πρώτη και καλύτερη» να ανακοινώσει πως «είναι αυτονόητο ότι δεν είναι δυνατόν να πραγματοποιηθούν για τη φετινή ακαδημαϊκή χρονιά οι φοιτητικές εκλογές», ενώ ούτε ένας σύλλογος πανελλαδικά δεν πρόλαβε καν να συζητήσει το συγκεκριμένο ενδεχόμενο. Φρόντισε με πλήρως αντιδημοκρατικό τρόπο η ΔΑΠ, να εξασφαλίσει ότι οι επόμενες εκλογές θα πραγματοποιηθούν του χρόνου, λες και αυτό είναι ζήτημα που θα το αποφασίσει η ΔΑΠ ή η οποιαδήποτε άλλη παράταξη. Δεν μπορούσε με καλύτερο τρόπο να αποδείξει η ΔΑΠ-ΝΔΦΚ σε πόση υπόληψη έχει τους φοιτητικούς συλλόγους, τα όργανα και τις δημοκρατικές διαδικασίες των φοιτητών.
Η ΔΑΠ, πριν, κατά τη διάρκεια και μετά την πανδημία απέδειξε με όλους τους τρόπους πως αποτελεί το μακρύ χέρι της αντιεκπαιδευτικής-αντιλαϊκής πολιτικής μέσα στις σχολές. Στέκεται σταθερά απέναντι στους φοιτητές και τα δικαιώματά τους, υποστηρίζει ότι η παιδεία δεν πρέπει να είναι «για όλους», επικροτεί όλα τα αντιδημοκρατικά μέτρα, από την απαγόρευση της κυκλοφορίας, τα πρόστιμα και την αστυνομικρατία, μέχρι την κατάργηση του ασύλου και τους ξυλοδαρμούς νεολαίων στις πλατείες. Καθόλου δεν ενδιαφέρονται η ΔΑΠ και η ΟΝΝΕΔ για την υγεία των φοιτητών και του λαού, παρά μόνο υποκριτικά, όπως και η κυβέρνηση την οποία στήριξαν απόλυτα όλη αυτή την περίοδο. Η ίδια κυβέρνηση που η ΔΑΠ ισχυρίζεται ότι «αντιμετώπισε με μνημειώδη επιτυχία το πρώτο κύμα έξαρσης της νόσου», είναι η ίδια που δεν άνοιξε κλίνες ΜΕΘ, που δεν έκανε παρά ελάχιστες προσλήψεις, που δεν άνοιξε ούτε ένα από τα νοσοκομεία που έκλεισε με την πολιτική της. Μέχρι εκεί φτάνει το ενδιαφέρον τους για την υγεία του λαού. Για όλους αυτούς τους λόγους το φοιτητικό κίνημα καλείται να απορρίψει την πολιτική της ΔΑΠ και να αγωνιστεί για να απομονωθούν τα αντιδραστικά ιδεολογήματα που προβάλλει η «γαλάζια» παράταξη μέσα κι έξω απ’ τις σχολές.
e-prologos.gr
