του Γιώργου Καγκουρίδη*

– Δουγειά δεν είχ’ ο διάολος…

– Τι σούρθε;

– Δε βλέπεις τι γράφει; Εκάτσανε κι εσκεφτήκανε να κάμουνε Ντουμπάϊ τη Κέρκυρα. Βάνουνε τσου πάντες όλους να γράφουνε και να λένε ό,τι τσου κατέβει. Είναι καλό, λέει, να μπαζώσουνε τη θάλασσα στου Καλυβιώτη, το λένε εφτά μελετητικές εταιρείες με πολύ μυαλό, και να κάμουνε μαρίνες κι αθερίνες τεχνητές, τί περί αναξιοποιήτου πρόκειται και εκτός Natoura κι Αρχαιολογίας, και τίποτις δε θα πειράξουνε παρά μόνο 370 τετρ. χλμ. θάλασσα κι όλονε το Καλυβιώτη μέχρι Αλυκές, τί ο Θέος δε τον έκαμε καλόνε το Καλυβιώτη κι αυτοί θα τόνε σιάξουνε, όχι για να τσεπώσουνε αλλά γιατί εξυπνήσαν’ ένα πρωΐ κι είπανε που έχουνε χρέος να κάμουνε ένα πρωτότυπο και καινοτόμο έργο, πεταλοειδούς σχήματος, υπό μορφή νησίδας, διότι η Κέρκυρα, πλην Βίδο έχει άλλες νησίδες; Κι επειδής το Βίδο είναι πιασμένο από τον ΟΙΚΟΣ εσκεφτήκανε του Καλυβιώτη που δεν είναι πιασμένος.

– Με σκότισες. 370 τετρ. χλμ. θάλασσα; Και τα πέριξ; Όλη η Κέρκυρα είναι 592. Τι θέλουνε να κάμουνε;

– Μαρίνα για 105 γιοτ, μεγάλα όχι μιτσά, σα και τη «Χριστίνα» του Ωνάση ένα πράμα. Και συμφωνούνε, λένε, το Υπουργείο Τουρισμού κι άλλα έξη Υπουργεία αλλά ακόμα την άδεια δε τήνε πήρανε. Αλλά θα ρωτήξουνε και το Δήμο άμα συμφωνεί, τί, όλα κι όλα! Θέλουνε και τη σύμφωνη γνώμη τση τοπικιάς κενωνίας. Εμείς για σας και τα μαγιά μας τρίχες.

– Και γιατί δεν τήνε ρωτήσανε τη τοπικιά κενωνία μπριχού ρωτήσουνε τα Υπουργεία; Μη και τα κάνουνε πλακάκια;

– Θα σου βάλω πιπέρι στη γκλώσσα. Άκου πλακάκια…

– Μα και καλά… Αυτοί θε νάναι μεσοθαλασσίς; Όξω δε θα βγαίνουνε;

– Θα βγαίνουνε. Θα κάμουνε μια γέφυρα 300 μέτρα μόνο, σα και τη γέφυρα του Κανονιού για να καταλάβεις, κι απ’ όξω θα κάμουνε καταστήματα, υπαίθριοι χώροι αναψυχής και εκδηλώσεων, οικίσκοι, χώροι συνεδρίων και συναυλιών κ.ά. για να μη πειράξουνε το κοινόχρηστο χώρο. Μόνο βελτιωτικές παρεμβάσεις θα κάμουνε μέχρι τσι Αλυκές.

– Και δικός τους είναι ο κοινόχρηστος;

– Ορέ κουτέ, θα τον αγοράσουνε.

– Και ποιός θα τσου τόνε πουλήσει;

– Αυτός που έχει το κοινόχρηστο.

– Και με τόσα εντρίγα δε θα τόνε πειράξουνε το κοινόχρηστο χώρο; Τ’ άντερα θα του βγάλουν’ απ’ το στόμα.

– Θα δουλέψει κόσμος και κοσμάκης. Ετετρακόσιοι νοματαίοι θα δουλεύουνε, λένε, άσε πόσοι άλλοι μέχρι να γένει. Θα δώκουμε όλοι γεια τση φτώχειας. Θα τρώμε όλοι με χρυσά κουτάγια. Με πρώτο τ’ Αλεύκι, το παραμελημένο και εξ αυτού επιλεγμένο. Εδώ θα τρέχει το χρήμα του ποιοτικού τουρισμού. Τι πέραν του χρήματος υπάρχει κάτι άλλο;

– Η Φύση; ο Θέος;

– Σοβαρολογείς; Από 270 μέχρι 350 κατομμύργια θα ρίξουνε. Μη σου πω και παραπάνου. Πόσο κάνει μία Φύση; Όλα έχουνε μια τιμή. Έτσι δεν είναι;

– Κι από πού τα όβολα;

– Θα τα βάλουν’ αυτοί. Αλλά κάτι άκουσα και για κάποιο Ταμείο Ανάκαμψης του Ιδιωτικού Τομέα αλλά δεν ηξέρω ποιό ταμείο είν’ αυτό. Μην είναι σα και το ΤΑΙΠΕΔ σκέφτομαι. Λες τελικά να τα πλερώσουμε οι ίδιοι; Όλο ταμεία εγιομίσαμε αλλά βάνεις το χέρι στη τσέπη κι όλο μπαμπακούγια βρίσκεις. Δεκάρα τσακιστή.

– Σεντ!

– Ορέ άμε εσύ και το σεντς σου. Ποιό σεντς;

– Εγώ εκείνο που δε καταλαβαίνω είναι γιατί εδιαλέξαν’ εμάς.

– Ά, ξέρω! Εδιάβασα. Γιατί εσκεφτήκανε πως μπορούνε ν’ αλλάξουνε τη τοπικιά οικονομία προς το καλύτερο. Πως θα βελτιώσουνε την ευρύτερη περιοχή που έχει ανάγκη να υποστηριχτεί και ν’ αναπτυχτεί.

– Πώς; Θέλω να ξέρω πώς!

– Άκουε τι εσκεφτήκανε. Άμα πιτύχει στου Καλυβιώτη, λένε, θα κάνουνε το ίδιο και σ’ άλλα μέρη τση Ελλάδας. Από θάλασσα έχουμε να πιούν’ κι οι κότες. Τα Ντουμπάϊ μας ελείπουνε. Και να προσέξουμε είπανε γιατί άμα δε θέλουμ’ εμείς υπάρχουν κι αλλού πορτοκαγιές που κάνουν πορτοκάγια. Αμή…

– Παναπεί όχι για το συφέρο τους αλλά γιατί αγαπάνε τσου Λευκιμμιώτες;

– Και γιατί η Κέρκυρα όλη δεν έχει κατάλληλες μαρίνες, ν’ αράζουνε τα κότερα.

– Και θα τσι κάμουν’ αυτοί; Εδώ μια μαρίνα στο Καφέ Γυαλί επήγαμε να κάμουμε κι όλο την εγκαινιάζουμε αλλά από ρεζουμέ νιέντε.

– Τώρα κουβέντες χαλεύεις;

– Όχι, λέω μη τα λένε για κάνα ψήφο.

– Για κουτά παιδιά τσούχεις τσου Λευκιμμιώτες;

– Δεν ηξέρω. Μας εσκοτίσανε.

*Από το facebook