Ο κατήφορος των ΣΥΝΕΚ – ΔΑΚΕ – ΠΕΚ δεν έχει τελειωμό. Πρώτα υπονόμευσαν, μεθόδευσαν και επέβαλαν το σταμάτημα της απεργίας – αποχής στην τελευταία ΓΣ των Προέδρων, σπέρνοντας τον τρόμο στον κλάδο για πειθαρχικές κυρώσεις, περικοπές μισθών, απολύσεις. Στη συνέχεια και για να στρογγυλέψουν αυτό το ξεπούλημα, έκαναν λόγο για «άλλες μορφές αγώνα». Ένα μήνα μετά ακόμα περιμένουμε να τις δούμε! Στο μεταξύ η ηγεσία του ΥΠΑΙΘ με το μαστίγιο και το καρότο προωθεί εντατικά την αξιολόγηση στα σχολεία και ο κλάδος είναι ουσιαστικά και τυπικά ακάλυπτος, χωρίς συνδικαλιστική στήριξη. Έπειτα αρνήθηκαν πεισματικά την πραγματοποίηση νέων Γενικών Συνελεύσεων ώστε να καθορίσει ο κλάδος με συλλογικό και δημοκρατικό τρόπο τη στάση του. Υποχρέωσαν έτσι 36 ΕΛΜΕ να βρουν διέξοδο στο καταστατικό της ΟΛΜΕ απαιτώντας το προφανές που θα έπρεπε να κάνει το συνδικάτο, να πραγματοποιηθούν Γενικές Συνελεύσεις! Ακόμα αντιμετώπισαν εχθρικά την πρωτοβουλία αρκετών ΕΛΜΕ – ΣΕΠΕ, οι οποίες συντονίζοντας τη δράση τους, υιοθέτησαν μια γραμμή άμεσης και αποφασιστικής συνέχισης του αγώνα κηρύσσοντας απεργία – αποχή στα σχολεία των περιοχών ευθύνης τους.

Η στάση αυτών των δυνάμεων στην πραγματικότητα σημαίνει υποταγή στην κυβερνητική πολιτική και στα αντιεκπαιδευτικά μέτρα που επιβάλλει το ΥΠΑΙΘ. Επιχειρούν να υποτάξουν την Ομοσπονδία και τον κλάδο μπροστά στον αντισυνδικαλιστικό – αντεργατικό ν. «Χατζηδάκη» ο οποίος μετατρέπει τη συνδικαλιστική δράση και την απεργία σε ποινικό αδίκημα. Για να υπηρετήσουν καλύτερα αυτό τον προσανατολισμό έφτασαν στο σημείο να πάρουν απόφαση από το ΔΣ της ΟΛΜΕ για να παραγγείλουν μια νέα νομική γνωμοδότηση με προκατασκευασμένα και στημένα ερωτήματα, όχι για τη συνέχιση του αγώνα, αλλά για το σταμάτημά του, για πάρουν τις ανάλογες απαντήσεις που προσδοκούσαν. Το γεγονός αυτό επιβεβαιώνεται και από την άρνηση των ΔΑΚΕ – ΣΥΝΕΚ – ΠΕΚ να πάρουν υπόψη την εμπειρία των ΕΛΜΕ – ΣΕΠΕ οι οποίες κάνουν πράξη την απεργία –αποχή. Επιβεβαιώνεται ακόμα και από την άρνησή τους η όποια γνωμοδότηση να αφορά την απόφαση μας να συνεχίσουμε τον αγώνα ενάντια στην αξιολόγηση με νέα απεργία – αποχή. Και όπως πάντα ξεχνούν ότι πέρα από τις γνωμοδοτήσεις, η νομιμότητα του αγώνα μας κρίνεται από το δίκαιο των αιτημάτων μας, από την μαζικότητα, και την αποφασιστικότητά μας.

Παράγγειλαν και δημοσίευσαν λοιπόν μια γνωμοδότηση για να επιβάλουν το σταμάτημά του αγώνα, για να διευκολύνουν και να ενισχύσουν την προπαγάνδα του τρόμου που συστηματικά σπέρνουν εδώ και εβδομάδες! Για να επισφραγίσουν και να δώσουν το απαραίτητο «νομικό κύρος» στην πολιτική τους απόφαση να λήξουν την απεργία – αποχή.

Αλήθεια όμως, ποιους αφορά το ερώτημα της «γνωμοδότησης» που μιλά για επαναπροκήρυξη της απεργίας – αποχής «με το ίδιο περιεχόμενο και αιτήματα»; Δεν γνωρίζουν ότι αποτελεί κεκτημένη εμπειρία και τακτική του εργατικού κινήματος να διαφοροποιεί τα αιτήματα και τις διεκδικήσεις του για να περιφρουρήσει τις απεργιακές του κινητοποιήσεις, θωρακίζοντάς τες και νομικά, όταν τα δικαστήρια την κρίνουν παράνομη ή και καταχρηστική; Αυτή την πρακτική εφάρμοσαν και οι ΕΛΜΕ – ΣΕΠΕ που, με δικές τους γνωμοδοτήσεις και εξώδικα που κατέθεσαν προς τις ΔΔΕ και το ΥΠΑΙΘ, προχώρησαν σε κήρυξη νέας απεργίας – αποχής. Πρόσφατο παράδειγμα αποτελεί η ΑΔΕΔΥ που προκήρυξε 3 φορές την απεργία – αποχή από την αξιολόγηση στο δημόσιο το 2014 ενώ τα δικαστήρια την έκριναν παράνομη. Μάλιστα οι ΣΥΝΕΚ, που σήμερα επικαλούνται τις «ποινές», έκαναν παντιέρα τους την απεργία – αποχή του Δημοσίου, το προηγούμενο διάστημα! Το ίδιο ακριβώς έκαναν επανειλημμένα οι διοικητικοί υπάλληλοι στο Πανεπιστήμιο στην απεργία τους που κράτησε τρεις μήνες. Το ίδιο συνέβη με την συνέχιση της απεργίας στο ΜΕΤΡΟ και πολλά άλλα παραδείγματα.

Η συγκεκριμένη όμως γνωμοδότηση, παραβλέπει και παρακάμπτει εσκεμμένα:

• την αυτοτέλεια και αυτονομία των πρωτοβάθμιων συνδικαλιστικών οργανώσεων έναντι των δευτεροβάθμιων και τριτοβάθμιων συνδικαλιστικών οργανώσεων στις οποίες μετέχουν
• το τεκμήριο νομιμότητας που διέπει την συνταγματικά κατοχυρωμένη απεργία και που καθιστά υποχρεωτική για το κράτος – εργοδότη την προσφυγή στα Δικαστήρια για την κήρυξη παράνομης μίας απεργίας
• τα υποκειμενικά και αντικειμενικά όρια του δεδικασμένου κάθε δικαστικής αποφάσεως, διευρύνοντας αυθαίρετα αυτά ώστε να καταλαμβάνουν κάθε απεργιακή κινητοποίηση ανεξάρτητα της ταυτότητας των διαδίκων – συνδικαλιστικών οργανώσεων, των αιτημάτων, του τρόπου και της μεθόδου κήρυξης κάθε απεργίας

Με τις κατά παραγγελία γνωμοδοτήσεις τους, σαν και την τελευταία, επιβεβαιώνεται ξανά ότι οι συνδικαλιστικές δυνάμεις που κυριαρχούν στην ηγεσία της ΟΛΜΕ έχουν χαράξει μια στρατηγική εχθρική απέναντι στην αγωνιστική δράση των ΕΛΜΕ. Αυτή τη φορά όμως ξεπέρασαν κάθε όριο αφού επιτίθενται ανοιχτά και στοχοποιούν τους ίδιους τους συναδέλφους! Η επικέντρωση στις «συνέπειες των μελών του σωματείου» για την υλοποίηση απόφασης του σωματείου ξεπερνά σε φιλοεργοδοτισμό όλες τις μέχρι τώρα συνήθεις πρακτικές! Είναι απερίγραπτη, φιλοεργοδοτική και άκρως επικίνδυνη! Ας μην ξεχνάμε πως σε αντίστοιχο γνωμοδοτικό σημείωμά της η ΟΛΜΕ, στις αρχές Σεπτέμβρη κατά την έναρξη της απεργίας – αποχής, προειδοποιούσε ότι όσοι εκπαιδευτικοί θα συμμετέχουν στην απεργία – αποχή θα υποστούν κυρώσεις με βάση το νόμο και θα πρέπει να προσφύγουν στα δικαστήρια για να τις προσβάλουν. Κάτι που δεν επαληθεύτηκε ποτέ από τις εξελίξεις.

Και δεν σταματούν εδώ την χυδαία επίθεση ενάντια στον κλάδο και την κατασυκοφάντηση της απεργίας – αποχής! Οι ίδιες δυνάμεις προχώρησαν ένα ακόμα βήμα παραπέρα, εισάγοντας για πρώτη φορά την ατομική ευθύνη του κάθε εκπαιδευτικού χωριστά, στον οποίο μετακυλίεται – σύμφωνα πάντα με την εν λόγω γνωμοδότηση – ο έλεγχος της νομιμότητας μιας απεργίας που έχει προκηρυχθεί από νόμιμα συνεστημένη συνδικαλιστική οργάνωση. Πρόκειται για μια ενέργεια που δεν τόλμησαν να κάνουν ούτε οι πλέον αντιδραστικές κυβερνήσεις των τελευταίων δεκαετιών! Αν έγραφαν τέτοια πράγματα η Κεραμέως ή ο Κόπτης θα τους κατήγγειλε η Ομοσπονδία αμέσως, ή τουλάχιστον θα όφειλε να το πράξει. Δεν έχει συμβεί όμως ποτέ στην ιστορία του εργατικού κινήματος στη χώρα, τουλάχιστον μετά την μεταπολίτευση, το συνδικάτο να υποδεικνύει στο Υπουργείο και εργοδότη μας το πως θα στραφεί ενάντια σε κάθε εκπαιδευτικό, με τη βοήθεια «γνωμοδοτήσεων».

Συνάδελφοι,

Όλες οι απαντήσεις για τη νομιμότητα του αγώνα, και της κήρυξης νέας απεργίας – αποχής υπάρχουν. Πρώτα από όλα, η νομιμότητα του αγώνα έχει κριθεί στη μεγαλειώδη συμμετοχή για δεύτερη φορά στην απεργία – αποχή, μετά την περσινή άνοιξη, στην απεργία 11/10 και στα συγκλονιστικά συλλαλητήρια, στη μάχη που δίνεται ακόμη και τώρα, μετά την άνωθεν υπονόμευση, καθυστερώντας και αποτρέποντας την εφαρμογή της αξιολόγησης, υποχρεώνοντας το ΥΠΑΙΘ σε απανωτές παρατάσεις. Οι απαντήσεις υπάρχουν στο αίτημα πολλών ΕΛΜΕ για κήρυξη νέας απεργίας – αποχής, αλλά και στη συμμετοχή των εκπαιδευτικών στην απεργία – αποχή που κήρυξαν τα πρωτοβάθμια σωματεία. Η απάντηση δόθηκε ήδη από τους εργαζόμενους στην COSCO που συνέχισαν ανυποχώρητα τον απεργιακό αγώνα τους, παρά τις καταδικαστικές αποφάσεις των δικαστηρίων και νίκησαν, περιφρονώντας το ν. «Χατζηδάκη» στην πράξη!

Οι παρατάξεις που έχουν την πολιτική ευθύνη για αυτή την εξέλιξη, προσπαθούν να κρύψουν την ανοιχτή πολιτική επιλογή τους να επιβάλουν τη γραμμή της Κεραμέως στο εκπαιδευτικό κίνημα με κάθε μέσο και κάθε κόστος, αποκαλύπτοντας ξεδιάντροπα τον ρόλο τους. Επιδιώκουν με κάθε τρόπο να μπλοκάρουν τη συμμετοχή των εκπαιδευτικών στις προκηρυγμένες ΓΣ και να σπείρουν τον φόβο και την τρομοκρατία για να ανακόψουν την προσπάθεια κήρυξης νέας απεργίας – αποχής. Γι’ αυτό και αναπαράγουν τρομοκρατικά στον δημόσιο λόγο τους τις διαβόητες «ειδικές πειθαρχικές κυρώσεις» του ν. «Κεραμέως». Γι’ αυτό κραδαίνουν απειλητικά τις καταδικαστικές αποφάσεις των δικαστηρίων. Γι’ αυτό και επιστρατεύουν τέλος και τις γνωμοδοτήσεις των νομικών συμβούλων. Πρωταγωνιστικό ρόλο στο αποκρουστικό αυτό σχέδιο του αγώνα έχουν όχι μόνο η ΔΑΚΕ και η ΠΕΚ αλλά και οι ΣΥΝΕΚ – η παράταξη του ΣΥΡΙΖΑ – που επιδιώκουν να διευκολύνουν το πέρασμα της αξιολόγησης. Άλλωστε ο ΣΥΡΙΖΑ έχει συμφωνήσει με τον ΟΟΣΑ ως κυβέρνηση. Η πολιτική αυτών των συνδικαλιστικών δυνάμεων πρέπει να απομονωθεί και να απορριφθεί από τους εκπαιδευτικούς.

Η πλειοψηφία της ΟΛΜΕ αντί να παραγγέλνει «κατά το δοκούν» γνωμοδοτήσεις με παρελκυστικά και κατευθυνόμενα ρωτήματα για να αποσπάσει πληρωμένες απαντήσεις «κλείνοντας το μάτι» στην κυβέρνηση – εργοδότη, αντί να θέτει φραγμούς στο εργατικό – εκπαιδευτικό κίνημα, καλά θα κάνει να σταθεί στο ύψος των περιστάσεων, να ενεργήσει ως εκπρόσωπος των εκπαιδευτικών κι όχι του ΥΠΑΙΘ και να δώσει μέχρι τελικής νίκης τον αγώνα ενάντια στη διάλυση της Δημόσιας Δωρεάν Παιδείας, στην παραπέρα ιδιωτικοποίησή της, στην κατηγοριοποίηση, την αξιολόγηση σχολείων και εκπαιδευτικών και την κατάργηση κάθε εργασιακού και συνδικαλιστικού δικαιώματος.

Μέσα από τις ΓΣ των σωματείων τις επόμενες μέρες η μαχόμενη εκπαίδευση να δώσει ηχηρή απάντηση!

Οι ΕΛΜΕ – ΣΕΠΕ που επαναπροκηρύσσουν την απεργία – αποχή δείχνουν το δρόμο που πρέπει να ακολουθήσει ο κλάδος!

Στις ΓΣ των ΕΛΜΕ που γίνονται τις επόμενες μέρες (22 – 26/11) να πάρουμε μαζικά αποφάσεις συνέχισης της απεργίας αποχής!

Συνεχίζουμε μέχρι την νίκη!

Νοέμβριος 2021

Αγωνιστικές Παρεμβάσεις

Συσπειρώσεις Κινήσεις ΔΕ