Αργήσαμε, σύντροφε. Αργήσαμε πολύ.
Πρέπει να πούμε το δικό μας τραγούδι.

Εδώ ο κόσμος έχει πάρει κυριολεκτικά φωτιά, οι ιεράρχες το χαβά τους. Τώρα που ανοίγουν όλα τα μαγαζιά, το μαγαζί της εκκλησίας τους να μείνει κλειστό; Άδικο! Μαγαζί χιλιετιών. Όταν οι αλυσίδες καταστημάτων, τα σουπερμάρκετ, δεν υπήρχαν ούτε καν στη σκέψη του ανθρώπου, ή με άλλα λόγια ήταν στα δέντρα και τρώγαν βελανίδια, τα μαγαζιά των διαφόρων θεών του κόσμου ήταν σε πλήρη λειτουργία. Κεριά όλων των ειδών, καρβουνάκια, λουμίνια, λιβάνια και διάφορες ουσίες …υπέρβασης προς το θείο, παγκάρια, δίσκοι, τρισάγια, ευχέλαια, γάμοι, κηδείες, προφητείες και βασκανίες. Ε! Τι θα γίνει τώρα, θα το κλείσουμε το μαγαζί; Και μάλιστα χωρίς να …παρεμβληθεί κομμουνιστικός δάκτυλος;

Ούτως διαγραφομένης τοσαύτης απειλής, κοτζάμ Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως αναγκάστηκε να γράψει επιστολή, για την έκτακτη κατάσταση. Κήρυξε ανυπακοή στην κοσμική εξουσία για τη Θεία Κοινωνία. Στην επιστολή του προς όλες τις άλλες ιερατικές αρχές, αφού υπογράμμισε την «υπακοή» της εκκλησίας στις υποδείξεις των υγειονομικών και πολιτικών αρχών, δήλωσε πως η υπακοή ισχύει «…μέχρις όμως του σημείου καθ’ ο ου θίγεται η ουσία και το κέντρον της πίστεως ημών. Η συγκατάβαση της Εκκλησίας φθάνει μέχρι Σταυρού, αρνείται όμως την κατάβασιν εξ αυτού, εξ υπακοής προς τας αρχάς και τας εξουσίας του κόσμου τούτου, όταν αμφισβητείται το Μυστήριον των μυστηρίων της ζωής της, η Θεία Ευχαριστία».

Ο Βαρθολομαίος Κωνσταντινουπόλεως, που η προηγούμενη ηχηρή πράξη του ήταν να αναγνωρίσει την φασιστόπνευστη αποσχιστική εκκλησία της Ουκρανίας, αφού είναι γνωστόν ότι η εκκλησία δεν ανακατεύεται στην πολιτική, δήλωσε πως η υπακοή είχε χρονικό ορίζοντα. Μέχρι τις 2 Ιουνίου. Από τις 3 Ιουνίου και μετά, όμως, νισάφι. Επιστροφή στο κουταλάκι. Το ασημένιο. 2.000 χρόνια κουταλάκι. Τώρα θα το καταργήσουμε; Και όμως. Την κίνηση εκσυγχρονισμού, της δισχιλιετούς εκκλησίας, την έκανε ο Αμβρόσιος Καλαβρύτων, αλλά έχοντας χάσει την έξωθεν καλή μαρτυρία, κανείς ιερατικός δεν του έδωσε σημασία. Θυμάστε που μοίραζε αγιασμό, σαν φάρμακο για τον κορονοϊό, σε ατομικές μερίδες, σε μπουκαλάκια. Τι ωραία ιδέα. Θεία κοινωνία σε σφηνάκια, δε θα μπορούσε να είναι κάποιος εκσυγχρονισμός; Όχι;

Όχι. Το Πατριαρχείο δεν ασχολήθηκε, χριστιανικά θλιβόμενο, με το βασανιστικό θάνατο ενός μαύρου παιδιού του Θεού, στη μακρινή Αμερική. Άφησε να ασχοληθεί ο Πάπας με αυτό, μερικά χιλιόμετρα αριστερά στο χάρτη, στη Ρώμη, που χαρακτήρισε τον ρατσισμό, Αμαρτία.

Στη μακρινή Αμερική πάλι, ο Τραμπ με τη Βίβλο, στο χέρι, ασκεί το ρατσισμό. Τι εγκλήματα έχουν γίνει, αιώνες τώρα, με τη Βίβλο στο χέρι!! Δε σταματά μπροστά στο τσουνάμι των κινητοποιήσεων. Αποκαλεί το λαό του τρομοκράτες και κατεβάζει το στρατό, ενάντια στον εχθρό λαό που δεν υπακούει στην Εξουσία, του. Ας προσέξει λίγο και ο Βαρθολομαίος μήπως η ανυπακοή «προς τας αρχάς και τας εξουσίας του κόσμου τούτου», παρεξηγηθεί από τον «άλλα λέει η θειά μου κι άλλα ακούν τ’ αυτιά μου», Τραμπ και τον πάρει η μπάλα της …τρομοκρατίας.

★★★

Είπαμε πως ο κόσμος έχει πάρει κυριολεκτικά φωτιά. Δε θα έλειπαν οι «ενσωματωμένοι» δημοσιογράφοι, από το χαμό. Άρπαξαν τη μάνικα για να βοηθήσουν στο σβήσιμο. Δουλειά και δουλεία τους. Και άρχισαν τις στρογγυλεύσεις εννοιών.

«Περισσότεροι από 18.000 στρατιώτες της Εθνοφρουράς συνδράμουν τις αστυνομικές δυνάμεις σε πάνω από 29 πολιτείες των ΗΠΑ». (Διεθνή ΜΜΕ). Δεν πρόκειται για συνδρομή σε περιοδικό, ρε κοράκια, συνδρομή σε Θανάτους είναι. Από κοντά και ο δικός μας Παπαχελάς: «Στην Αμερική υπάρχει αυτή τη στιγμή μια γενικευμένη αναστάτωση. Κάποια στιγμή θα ξεφουσκώσει, σε μια βδομάδα, δέκα μέρες…». Θα συνωστισθούν, θα συνωστισθούν στην παραλία της Σμύρνης και θα βαρεθούν με άλλα λόγια και θα φύγουν.

Δεν ξέρουμε πότε θα ξεφουσκώσει και τι θα αφήσει πίσω της η φουσκοθαλασσιά, αλλά μας μένει η αποστροφή του Καναδού πρωθυπουργού, Τριντό, «Παρακολουθούμε με τρόμο αυτά που συμβαίνουν στην Αμερική». Αυτά. Και με τη βίβλο στο χέρι.
Ποτιστική βροχή, στην εποχή της κινηματικής ξηρασίας, οι διαδηλώσεις ενάντια στην αστυνομική βία και το ρατσισμό, σε όλο τον κόσμο. Για τον κάθε, έναν ξεχωριστά, Φλόιντ.

Τάνια Ζωγράφου

πηγή: Λαϊκός Δρόμος