Υπάρχει πρώτη ύλη. Ή αλλιώς,  υπάρχει ακροατήριο. Και ο Μπογδάνος ρίχνει διαρκώς γέφυρες απευθυνόμενος στα κατώτερα αισθήματα της κοινωνίας.  

Δεν υπάρχει ακροδεξιά  προσέγγιση που να μην έχει ενσωματώσει στο λόγο του. Δεν υπάρχει αποτρόπαιος συλλογισμός που να μην τον έχει κάνει πολιτική θέση. Δεν υπάρχει εμετική μισαλλοδοξία που να μην την μεταφέρει στην κομματική αντιπαράθεση.

Η υιοθέτηση της αφίσας για τις αμβλώσεις η συμπάθεια προς τον Ρουπακιά , η υπόδειξη συνδικαλιστών στις αρχές και του Ερντογάν ως… εμπρηστή , η βλασφημία κατά του ΑΚΕΛ για «ντροπιαστικό» παρελθόν, οι αθέμιτες επιθέσεις σε αντιπάλους, ή μισαλλοδοξία για αδύναμους και ξένους, η εκπομπή μίσους και ευτέλειας με εξυπνακίστικες ατάκες, σαν την εισβολή τανκς στην ΕΡΤ ανήκουν σ’ αυτό το ρεπερτόριο.

Καθώς πέρασε από τη χειρότερη σχολή της μιντιοκρατίας ξέρει πώς να προκαλεί για να βρίσκεται πρώτο τραπέζι πίστα στην επικαιρότητα.

Ως ύφος δημόσιας παρουσίας συνδέει τη φραστική βοθρολογία του Τζήμερου, την ιδεολογική επιδεξιότητα του Βορίδη και την κραυγάζουσα προβοκατορολογία του Γεωργιάδη, σε ένα είδος εντελώς δικό του: τον Μπογδανισμό.