Λίγες μέρες μετά την  παραπάνω ανακοίνωση του Μ-Λ ΚΚΕ, αναρτήθηκε στις «Αντιγειτονιές» ένα κείμενο που ασκούσε κριτική στις δημοσιογραφικές απόψεις του Πέτρου Παπακωνσταντίνου με αφορμή ένα άρθρο του στην  «Καθημερινή» για το συγκεκριμένο θέμα. Και αφού κριτίκαρε τις όντως λαθεμένες απόψεις και εκτιμήσεις του Π.Π. ότι οι εξελίξεις στη Συρία όπως έγραφε: «εδραίωσαν την αίσθηση μιας αμερικανικής ηγεσίας πού δεν γνωρίζει που πατά και προς τα πού βαδίζει, καθώς υπνοβατεί στον δρόμο του απομονωτισμού, παραιτούμενη από τον ηγετικό της ρόλο», στο τέλος το κείμενο στις «Αντιγειτονιές» τσουβαλιάζει αυτές τις απόψεις του Π.Π. με τις Θέσεις του Μ-Λ ΚΚΕ, γράφοντας χαρακτηριστικά: «Πιο “ισορροπημέ­να”, την ίδια άποψη για την περίπου αναγκαστική φυγή των ΗΠΑ από τη Συρία, εντοπίζουμε και στην ανακοίνωση που εξέδωσε για τις εξελίξεις το Μ-Λ ΚΚΕ: “Αν οι τάσεις αυτές και οι πολύμορφες διεργασίες που συντελούνται, εδραιωθούν και κυριαρχήσουν στη διεθνή σκηνή, τότε οι ΗΠΑ αντιμετωπίζουν τον κίνδυνο να εξοστρακιστούν από την πρώτη θέση και μεγάλες ανατροπές θα σημειωθούν στα πλαίσια του αδιάκοπου ανταγωνισμού των μεγάλων ιμπεριαλιστικών δυνάμεων και στη βάση των νέων παγκόσμιων συσχετισμών δυνά­μεων που διαμορφώνονται”».

Δε γνωρίζουμε ποια σκοπιμότητα υπηρετούν οι επιθέσεις που ξεκίνησαν το τελευταίο διάστημα οι σύντροφοι του ΚΚΕ (μ-λ) ενάντια στις θέσεις του Μ-Λ ΚΚΕ, αλλά αν θέλουν να συνεχίσουν σ’ αυτόν το δρόμο θα πρέπει τουλάχιστον να σταματήσουν να διαστρεβλώνουν και να παραποιούν τις από­ψεις μας μέσα από βολικά τσουβαλιάσματα και να ασκήσουν κριτική στις πραγματικές μας θέσεις.

Η παραπάνω ανακοίνωση του Μ-Λ ΚΚΕ, εκτός από όλα όσα αναφέρει για τη γενικότερη πολιτική των ΗΠΑ στη Μ. Ανατολή, υπογραμμίζει για το συγκεκριμένο ζήτημα: «Δεν πρόκειται βέβαια οι ΗΠΑ να αποδεχτούν την εξασθένηση των θέσεών τους και να αποσυρθούν από τη Μέση Ανατολή. Συγκεντρώνουν την προσοχή και τις δυνάμεις τους στις δυο πλευρές μιας πελώριας τανάλιας που σφίγγει, από Δύση και Ανατολή, τη Μ. Ανατολή. Στη δυτική πλευρά συγκροτούν μέτωπο δυνάμεων με Ισραήλ-Αίγυπτο-Ελλάδα-Κύπρο, ενώ στην ανατολική πλευρά η απόφαση Τραμπ να καταγγείλει τη συμφωνία με το Ιράν για το πυρηνικό του πρόγραμμα και να θέσει αυτήν τη χώρα στο στόχαστρο πολεμικής επίθεσης, στα πλαίσια της νέας στρατηγικής των ΗΠΑ, δείχνει πως προετοιμάζεται με συμμάχους τις πετρελαιομοναρχίες του Κόλπου, με πρώτη τη Σαουδική Αραβία, να συνεχίσει το αιματοκύλισμα της περιοχής για να ανακτήσει τον έλεγχο και να προωθήσει τα συμφέροντά του».

Αυτή μας η τοποθέτηση είναι «ίδια», όπως ισχυρίζεται ο συντάκτης του κειμένου στις «αντιγειτονιές», ή βρίσκεται ακριβώς στον αντίποδα της άποψης ότι η «αμερικανική ηγεσία δεν γνωρίζει πού πατά και προς τα πού βαδίζει, καθώς υπνοβατεί στον δρόμο του απομονωτισμού, παραιτούμενη από τον ηγετικό της ρόλο»;

Ένας τέτοιος αυθαίρετος ισχυρισμός ότι πρόκειται για την «ίδια άποψη», και ένα τέτοιο απαράδεκτο τσουβάλιασμα, δεν αποτελούν κατάφωρη διαστρέβλωση και παραποίηση των θέσεων του Μ-Λ ΚΚΕ; Αλήθεια μ’ αυτό τον τρόπο θέλουν να αντιπαρατεθούν στις απόψεις μας;

Εκτός κι αν θεωρούν οι σ. του ΚΚΕ (μ-λ) πως δεν υπάρχει καμιά εξασθένηση των θέσεων του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού την τελευταία δεκαπενταετία στη Μ. Ανατολή αλλά και παγκόσμια, ή ότι η απόφαση των ΗΠΑ να αποσύρουν τα στρατεύματά τους από τη Συρία -αν υλοποιηθεί-, θα εκφράζει την επίτευξη των στόχων τους και όχι την αποτυχία τους να επιβάλουν στη χώρα τούς κατακτητικούς σκοπούς τους.

Εμείς υποστηρίζουμε ότι οι ΗΠΑ απέτυχαν οκτώ χρόνια μετά την επέμβασή τους στη Συρία το 2011 να επιβάλουν τα κατακτητικά τους σχέδια, να ανατρέψουν δηλαδή τον Άσαντ, να τον κρεμάσουν ή να τον κομματιάσουν όπως έκαναν με τον Σαντάμ και τον Καντάφι, και να εγκαθιδρύσουν μια κυβέρνηση ανδρεικέλων με τους λακέδες του «ελεύθερου συριακού στρατού», που τους οργάνωσαν, τους εξόπλισαν και τους καθοδήγησαν σ’ έναν ανελέητο αγώνα για την κατάκτηση της εξουσίας στη Συρία. Όχι μόνο δεν πέτυχαν οι ΗΠΑ το βασικό τους στόχο, να κατακτήσουν τη Συρία, αλλά η κυβέρνηση Άσαντ με τη στήριξη του ρώσικου ιμπεριαλισμού κέρδισε τον πόλεμο και  συνέτριψε τους λακέδες της Δύσης, ανατρέποντας τα επιθετικά σχέδια του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού στη χώρα.

Είναι φανερό ότι υπάρχουν σοβαρές διαφωνίες στην αμερικάνικη ηγεσία για την απόσυρση των αμερικάνικων στρατευμά­των από τη Συρία και ενδεχόμενα για τη γενικότερη πολιτική των ΗΠΑ στη Μ. Ανατολή. Αυτό δείχνει η στάση του υπουργού Ά­μυνας, Μάτις, να παραιτηθεί εκφράζοντας τη διαφωνία του με την απόφαση Τραμπ και πιέζοντας έτσι να αρθεί η απόφαση για την απόσυρση.

Απεναντίας, ήταν πολύ χαρακτηριστική η τοποθέτηση του Τραμπ στο υπουργικό συμβούλιο στις 2 Γενάρη 2019 για το συγκεκριμένο ζήτημα. «Η Συρία έχει χαθεί εδώ και πολύ καιρό. Και εκτός αυτού, μιλάμε για άμμο και θάνατο. Γι’ αυτό μιλάμε. Δε μιλάμε για κάποιο τεράστιο πλούτο». Στον κυνισμό τους οι δηλώσεις Τραμπ, αν και δεν πρέπει να τις παίρνουμε τοις μετρητοίς, απηχούν τις προτεραιότητες της σημερινής διοίκησης των ΗΠΑ. Και φαίνεται πως αυτές τις προτεραιότητες και ιεραρχήσεις σε ό,τι αφορά τη γενικότερη πολιτική του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού τις εξέφρασε με τον πιο χαρακτηριστικό τρόπο ο νέος υπουργός Άμυνας, Σάναχαν, που αντικατέστησε τον Μάτις, στην πρώτη δήλωση που έκανε μόλις ανέλαβε το κρίσιμο πόστο του: «Ενώ εστιάζουμε στις εν εξελίξει επιχειρήσεις μας, να θυμάστε: Κίνα, Κίνα, Κίνα», θέτοντας την Κίνα στην κορυφή του ενδιαφέροντος της σημερινής ηγεσίας των ΗΠΑ.

Πηγή: Εφημερίδα Λαϊκός Δρόμος