Χάθηκε πρόωρα ο σ. Βαγγέλης Μπούσης

Την Παρασκευή 17 Γενάρη έγινε η κηδεία του Βαγγέλη Μπούση. Στη κηδεία παραβρέθηκαν και σύντροφοι από το Μ-ΛΚΚΕ. Επικήδειο εκφώνησε ο σύντροφος Γιάννης Μακρίδης που δημοσιεύεται παρακάτω. 

 «Με βαθιά θλίψη μαζί με ένα πλήθος συγγενών, φίλων, συναδέλφων από το σωματείο Μετάλλου και συντρόφων  αποχαιρετούμε για τελευταία φορά τον σύντροφο Βαγγέλη Μπουση. 

Κανείς δεν είναι έτοιμος για τέτοιες στιγμές. Δεν θα φανταζόμουν, ότι θα στεκόμουν εδώ για να του απευθύνω το τελευταίο αντίο. Σε αποχαιρετούμε λυπημένοι, αλλά και περήφανοι . Περήφανοι, όχι μόνο γιατί ήσουν ένας αγωνιστής, αλλά κι ένας άνθρωπος.

Ο  Βαγγέλης πραμαντιώτης στην καταγωγή προέρχονταν από φτωχή οικογένεια και γι αυτό  ήρθε σε επαφή με τις ιδέες της Αριστεράς και αυτό ήταν που τον καθόρισε. Από μικρή ηλικία, μπήκε στους αγώνες δουλεύοντας πρώτα ως επαγγελματίας χρυσοχόος και στην συνέχεια σαν εργαζόμενος στο μέταλλο . Πέρασε δυσκολίες ο Βαγγέλης στη ζωή του τις ξεπέρασε με την βοήθεια της γυναίκας του Ιουλίας που του στάθηκε και σε αυτές τις τελευταίες δύσκολες στιγμές του με απόλυτη αξιοπρέπεια. Έφτασε να γίνει απόμαχος πλέον της δουλειάς και δεν μπόρεσε να χαρεί καλά καλά τη σύνταξή του.

Τον Βαγγέλη το γνώρισα μέσα στις μεγάλες κινητοποιήσεις στα Γιάννενα. Και πρώτα πρώτα σαν συνδικαλιστή στο Σωματείο Μετάλλου μέλος της διοίκησης του ενεργό στη μάχη εναντία εκμετάλλευση της εργοδοσίας ενεργό στη μάχη για το κλείσιμο ου εργοστασίου που δούλευε. Τα σημαντικά πολιτικά-κοινωνικά γεγονότα της τελευταίας δεκαετίας πολλές φορές τα περπατήσαμε μαζί και ειδικότερα  αυτά που αφορούσαν το κίνημα την πραγματική Αριστερά και την  προοπτική της . Τον θυμάμαι μαζί με την Ιουλία στην πρώτη μεγάλη σύσκεψη για τα μνημόνια στο εργατικό κέντρο όπου για πρώτη φορά μιλήσαμε για το πώς πρέπει να παλέψει το κίνημα και οι αγωνιστές του.  Μιλήσαμε πολλές φορές για τους αγώνες για τη βελτίωση της ζωής του λαού, για ανεξαρτησία, για δημοκρατία και κοινωνική πρόοδο. Τον προβλημάτιζε πάρα πολύ η συμμετοχή των εργαζομένων και του λαού στις μεγάλες κινητοποιήσεις.

 Ο Βαγγέλης αντιμετώπισε τη ζωή με αισιοδοξία και πάθος χωρίς περιττές κακίες και μεμψιμοιρία με αγάπη για τους συντρόφους, τους συναγωνιστές, τους συναδέλφους και πάνω απ’ όλα για την οικογένειά του.

Σύντροφε μας

Φεύγεις σε μια εποχή δύσκολη για του εργαζόμενους που είμαι όμως βέβαιος ότι δεν θα ήθελες να χάσεις με τίποτα και που σε χρειαζόμαστε εμείς οι σύντροφοι σου περισσότερο από ποτέ. Και το λέμε αυτό γιατί στις μεγάλες κινητοποιήσεις έδινες το παρόν μαζί μας.

Ήταν σημαντική η απώλεια για την τάξη μας και το κίνημά της. Όσο κι αν μας λείψει η αισιοδοξία, να είσαι βέβαιος ότι θα σε θυμόμαστε για πάντα, θα τιμήσουμε τη μνήμη σου, θα συνεχίσουμε στον δρόμο του αγώνα. Σ’ αποχαιρετάμε στο τελευταίο σου ταξίδι, με σεβασμό για την προσφορά σου στους αγώνες της εργαζομένων στη χώρα μας, στο λαό και την πατρίδα μας, για την κοινωνική δικαιοσύνη.

Σ’ αποχαιρετάμε υπογραμμίζοντας αυτό που και εσύ ήξερες πολύ καλά. Ότι η ζωή δε χάνεται. Καταξιώνεται μέσα στους αγώνες. Συνεχίζεται μέσα σ’ αυτόν. Γιατί ο θάνατος δεν μπορεί να σταματήσει το δικό μας ιστορικό ταξίδι για την απελευθέρωση του ανθρώπου.

Aντίο αγαπημένε μας σύντροφε, οι σύντροφοι, οι συνάδελφοί σου από το σωματείο Μετάλλου και οι φίλοι σου σε αποχαιρετούν με βαθιά συγκίνηση και εκφράζουν τα βαθειά συλλυπητήρια στους οικείους του, τη γυναίκα του Ιουλία και τα παιδιά του Μάρα και Άρη»