Στους άξονες που έθεσε η τελευταία Σύνοδος Κορυφής για το Προσφυγικό κινούνται οι χώρες της ΕΕ, αναζητώντας νέες πρακτικές αποτροπής εισόδου αλλά και αποκλεισμού από την ευρωπαϊκή επικράτεια προσφύγων και μεταναστών.
Οι επιμέρους διαφοροποιήσεις αποτελούν μόνιμο σημείο τριβών και σφοδρών αντιπαραθέσεων με απώτερο στόχο να διασφαλίσει στο εσωτερικό της η καθεμία υγειονομική ζώνη, ελάχιστης ως μηδενικής υποδοχής προσφύγων. Και όλα αυτά ενώ η βάρβαρη αντιμεταναστευτική πολιτική της ΕΕ έχει ουσιαστικά αποδώσει, μειώνοντας κατά 80% τις ροές από το 2015, αυξάνοντας κατακόρυφα τις μαζικές απορρίψεις ασύλου και τις απελάσεις για όσους κατατρεγμένους γλύτωσαν από τις αναχαιτίσεις στη Μεσόγειο, τα σιδερόφρακτα σύνορα, τα τείχη που υψώθηκαν.
Τη σκυτάλη από τις χώρες του Βίζενγκραντ παρέλαβε η κυβέρνηση της Ιταλίας Κόντε, με τον Σαλβίνι να πρωτοστατεί στη διαμόρφωση μιας αγριότερης ατζέντας, υιοθετώντας μια απάνθρωπη πολιτική απαγόρευσης ελλιμενισμού σε ιταλικό έδαφος πλοίων που διασώζουν θαλασσοπνιγμένους, αν δεν διαμοιράζονται οι διασωθέντες και σε άλλες χώρες. Εκφράζοντας ωμά τις θέσεις και διαθέσεις όλου του ακροδεξιού μπλοκ, ο Σαλβίνι χρησιμοποιεί την κλασσική δημοφιλή φασιστική ρητορική, αντιπαραθέτοντας τα εκατομμύρια των εξαθλιωμένων Ιταλών απέναντι στην απέραντη απελπισία χιλιάδων ξεριζωμένων ανθρώπων, λες και είναι οι πρόσφυγες ή οι μετανάστες που οδηγούν τον ιταλικό λαό στην εξαθλίωση. Στην άτυπη σύνοδο των Ευρωπαίων υπουργών Άμυνας, η Ρώμη απειλούσε για απόσυρση από τη στρατιωτική επιχείρηση «Σοφία», αν δεν εφαρμοστεί τουλάχιστον η πρότασή της για εναλλάξ ελλιμενισμό πλοίων στη Γαλλία, την Ισπανία, τη Μάλτα και την Ελλάδα. Αλλά και σε οικονομικό επίπεδο οι εκβιασμοί προς Γερμανία και Γαλλία εντείνονται με απειλές για διακοπή μέρους της χρηματοδότησης της Ιταλίας στον ευρωπαϊκό κορβανά αν δεν προχωρήσουν οι απαιτήσεις της κυβέρνησης Κόντε. Το διακύβευμα για την ιταλική κυβέρνηση και η όξυνση των σχέσεων με Μέρκελ και Μακρόν δεν είναι μόνο το Προσφυγικό, που αξιοποιείται περισσότερο ως πρόσχημα για αλληλοεκβιασμούς, αλλά και οι ευρύτερες αξιώσεις της Ιταλίας στα πλαίσια της ΕΕ. Στην ίδια σύνοδο, η Αυστρία εμφανίστηκε με μια ακόμα πιο προωθημένη πρόταση για πλήρη στρατιωτικοποίηση του Προσφυγικού, ζητώντας την ανάπτυξη στρατιωτικών δυνάμεων στα σύνορα για την απώθηση των προσφυγικών ροών και τη μόνιμη πλέον εμπλοκή του στρατού.
Πρόκειται για άλλη μια ξεκάθαρα κτηνώδη πρακτική, η ένοπλη αντιμετώπιση ταλαίπωρων, που αν και απορρίφθηκε, ωστόσο εκφράζει την ουσία της αντιμεταναστευτικής πολιτικής της απροσπέλαστης ΕΕ. Πέρα και έξω από τόνους υποκρισίας και επικλήσεις σε ανθρωπιστικές αξίες, όλα τα απάνθρωπα μέτρα που εφαρμόζονται στις πλάτες εκατοντάδων χιλιάδων προσφύγων και μεταναστών, έχουν στόχο να τους απωθήσουν με όποιο κόστος, εκμηδενίζοντας τα όποια δικαιώματά τους, προπαγανδίζοντας και επιβάλλοντας την αντίληψη ότι όλος αυτός ο κόσμος είναι ανεπιθύμητος και όλα τα μέσα για τον αποκλεισμό του θεμιτά. Προς το παρόν θα ενισχυθεί σημαντικά με 10.000 ο μηχανισμός περιφρούρησης Frontex.
Εκτός από την Αυστρία και τις χώρες του Βίζενγκραντ, η δυναμική προσχώρηση της Ιταλίας ενισχύει τα ακροδεξιά μέτωπα, ενόψει των ευρωεκλογών, που ήδη εξαπολύουν τη μαύρη εκστρατεία τους, συσπειρώνοντας σύσσωμες από ακροδεξιές κυβερνητικές δυνάμεις ως φασιστικές συμμορίες εκμεταλλευόμενες στο έπακρο το Προσφυγικό, βλέποντας να φουσκώνουν τα ποσοστά τους. Με δηλώσεις του ο Όρμπαν, από κοινού με το νέο του σύμμαχο Σαλβίνι, υπογράμμισε ότι « η χώρα του απέδειξε ότι η μετανάστευση δια της χερσαίας οδού μπορεί να σταματήσει διότι πρέπει να βοηθάμε όποιον έχει προβλήματα στη χώρα του, αλλά όχι να φέρνουμε τα προβλήματα στη δική μας, ο Σαλβίνι (απέδειξε σ.σ.) ότι η μετανάστευση μπορεί να μπλοκαριστεί και στη θάλασσα», επιχαίροντας ταυτόχρονα για τον αποκλεισμό των ΜΚΟ από τις θαλάσσιες διασώσεις. Από την άλλη οι ισχυρότερες χώρες της ΕΕ, Γερμανία και Γαλλία, οι πραγματικοί αρχιτέκτονες του ευρωπαϊκού φρουρίου, αλλά κυρίως βασικοί πρωταγωνιστές στα ιμπεριαλιστικά σφαγεία, είτε στηρίζοντας είτε συμμετέχοντας ενεργά στις κάθε είδους επεμβάσεις που προκάλεσαν τα πρωτοφανή προσφυγικά κύματα, εμφανίζονται και πάλι ως οι προστάτες των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, οι μετριοπαθείς φιλοευρωπαϊκές δημοκρατικές δυνάμεις, εξωραΐζοντας το ρόλο τους και τη στρατηγική τους. Η σκληρή γραμμή του Όρμπαν, το πακέτο μέτρων που πρότειναν οι Ακροδεξιοί, οι πιέσεις που ασκούσαν, πρωτίστως η εκλογική τους άνοδος, έδωσε σημαντικό έρεισμα και διευκόλυνε τη μετατόπιση όλου του ευρωπαϊκού οικοδομήματος από τις ψευτοδιακηρύξεις του 2015 μέχρι τις πρακτικές που τελικά υιοθετήθηκαν, αλλά σε καμία περίπτωση δεν διαμόρφωσε την ευρωπαϊκή αντιπροσφυγική ατζέντα ανεξάρτητα από τις επιδιώξεις ή τα συμφέροντα της Γερμανίας, της ευρωπαϊκής ατμομηχανής, ή της Γαλλίας. Η ποινικοποίηση της δράσης των ΜΚΟ και η έξωσή τους από τη θαλάσσια διάσωση, σχετίζονται με τις αποφάσεις του σκληρού πυρήνα της ΕΕ να εκμηδενιστεί η μεταφορά προσφύγων και μεταναστών, να περάσει το μήνυμα ότι η διαδρομή τους θα σταματάει στη Λιβύη ή την Τουρκία. Ακόμα και οι βαριές κατηγορίες που απαγγέλθηκαν στη Σάρα Μαρντινί για συμμετοχή σε εγκληματική οργάνωση και παράνομη διακίνηση ανθρώπων, σε μια νέα κοπέλα, πρόσφυγα από τη Συρία που σε προηγούμενο διάστημα εξυμνούσαν τον ηρωισμό της και σήμερα βρίσκεται φυλακισμένη, έχουν στόχο να τρομοκρατήσουν όσους εμπλέκονται σε επιχειρήσεις διάσωσης που η ΕΕ πλέον δεν εγκρίνει. Η γαλλική κυβέρνηση περιφρουρεί τα σύνορά της, συνεχίζει τις επαναπροωθήσεις προς την Ιταλία, η γερμανική προχωράει με τις διακρατικές συμφωνίες επιστροφών με Ισπανία και Ελλάδα ενώ διαπραγματεύεται με την Ιταλία, εξασφαλίζοντας μια σχετική ενδοκυβερνητική ηρεμία, ικανοποιώντας αρκετές από τις δεσμεύσεις των Χριστιανοκοινωνιστών.
Στα πλαίσια αυτών των μεταβατικών διακρατικών συμφωνιών η Γερμανία θα έχει το δικαίωμα, από το Σεπτέμβρη, να απελαύνει πίσω στην Ελλάδα, μέσα σε 48 ώρες, όσους πρόσφυγες συλλαμβάνονται στα γερμανοαυστριακά σύνορα και έχουν καταθέσει αίτημα ασύλου στη χώρα μας μετά την 1η Ιουλίου του 2017. Φυσικά όλοι οι πρόσφυγες υποχρεώνονται έτσι και αλλιώς να καταθέτουν αιτήσεις στις χώρες εισόδου, ώστε να κρατηθούν σ’ αυτές, περιμένοντας την έκβαση του αιτήματός τους. Επομένως, με αυτήν τη λογική όσοι συλλαμβάνονται αναπόφευκτα θα απελαύνονται πίσω στις χώρες εισόδου. Περιττό να σημειωθεί ότι η ελληνική κυβέρνηση έκανε άμεσα αποδεκτές τις γερμανικές απαιτήσεις, υποστηρίζοντας ότι δεν διαταράσσεται ο κυβερνητικός σχεδιασμός, ότι μέχρι το τέλος του χρόνου η Γερμανία θα ξεπαγώσει τις οικογενειακές επανενώσεις –που μονομερώς εδώ και ένα χρόνο έχει μπλοκάρει- θα χορηγήσει βοήθεια στην Ελλάδα με εξειδικευμένο προσωπικό για την ταχεία εξέταση των αιτήσεων ασύλου. Και βέβαια όσοι επαναπροωθούνται στην Ελλάδα θα οδηγούνται σε δομές στην ενδοχώρα και θα υπάγονται στη γνωστή διαδικασία χορήγησης ασύλου και υποχρεωτική παραμονή στην Ελλάδα ή απέλαση από την ΕΕ. Οι περίφημες δομές της ενδοχώρας, άθλιοι χώροι με αναρίθμητες ελλείψεις και απαράδεκτες συνθήκες διαβίωσης που προκαλούν τη δίκαιη οργή των εγκλωβισμένων, φαίνεται ότι αποτελούν πανάκεια για το υπουργείο Μεταναστευτικής Πολιτικής. Εκεί θα μεταφέρει 3.500 πρόσφυγες μέχρι το τέλος Σεπτέμβρη από τον καταυλισμό της Μόριας στη Λέσβο, που μετρά σχεδόν 10.000 ανθρώπους. Να θυμίσουμε ότι υποτίθεται ο αρχικός στόχος, όπως διαβεβαίωνε η κυβέρνηση, το 2015, ήταν ακριβώς το αντίθετο. Ο σταδιακός απεγκλωβισμός των χιλιάδων προσφύγων που βρίσκονται έγκλειστοι και εγκαταλελειμμένοι στη χώρα μας, το δικαίωμά τους να προχωρήσουν στις χώρες προορισμού, το δικαίωμά τους να ζήσουν. Στη συνέχεια από τις χώρες προορισμού φτάσαμε στην επαναπροώθηση πίσω στην Τουρκία, στους διπλά εγκλωβισμένους σε κέντρα κράτησης των νησιών, στα στρατόπεδα και στα προαναχωρησιακά κέντρα, στις απελάσεις με συνοπτικές διαδικασίες. Χωρίς καμία διέξοδο. Αρκεί να υλοποιούνται οι ευρωπαϊκές διαταγές. Οι ιμπεριαλιστικές θηριωδίες να συγκαλύπτονται, πρόσφυγες και μετανάστες να περιθωριοποιούνται, ο λαός να συνηθίζει ότι τα στρατόπεδα συγκέντρωσης και η στέρηση κάθε ανθρώπινου δικαιώματος για μια μερίδα πληθυσμού αποτελεί μια αναπόφευκτη λύση. Επιδίωξή τους η λαϊκή αλληλεγγύη να στερεύει, η ξενοφοβία και ο ρατσισμός να θεριεύουν. Οι λαϊκές δυνάμεις δεν μπορούν να μένουν μοιρολατρικά θεατές και να αποδέχονται όλη αυτήν τη βαρβαρότητα. Οφείλουν και πρέπει να βγουν στο προσκήνιο, να υψώσουν τη φωνή τους, να σηκώσουν τις αντιστάσεις τους.
e-prologos.gr
