“Αίσιο Τέλος” λέει η ΕΡΤ  ότι παίρνει η περιπέτεια των δύο μαθητών της Α’ Γυμνασίου από τη Γαύδο, μετά από την παρέμβαση του Πρωθυπουργού κατά την πρόσφατη επίσκεψή του στο ακριτικό νησί.

Ο Πρωθυπουργός φέρεται να δεσμεύτηκε να δοθεί λύση στο πρόβλημα των παιδιών που θα απορρίπτονταν λόγω απουσιών, αφού η οικογένειά τους, δεν είχε την παραμικρή δυνατότητα μετακίνησης στην Παλαιόχωρα όπου είναι και εγγεγραμμένα.

Ο κ. Μητσοτάκης, πρόταξε ότι ούτε η Πολιτεία επιδιώκει να ερημώνουν τα ακριτικά νησιά από τον νεανικό πληθυσμό και τις ελάχιστες οικογένειες που έχουν παραμείνει. Έτσι, δεσμεύτηκε ότι θα γίνει κατ’ εξαίρεση ρύθμιση προκειμένου να μπορούν να κάνουν τις σχολικές εργασίες στο σπίτι, μέσα από τηλεκπαίδευση και να μεταβαίνουν στην έδρα του σχολείου για τις γραπτές εξετάσεις.

Τέλος καλό, όλα καλά; Θεωρούμε πως όχι ! Αφού άφησαν τα δυο παιδιά του ακριτικού νησιού χωρίς σχολείο 4 μήνες, τώρα προκρίνουν τη “λύση” της τηλεκπαίδευσης! Προφανώς δεν είναι μια “λύση” έξω από τη λογική του υπουργείου Παιδείας καθώς διάφοροι “λαγοί” του κυβερνώντος κόμματος και όχι μόνο, εδώ και καιρό, έχουν προτείνει την τηλεκπαίδευση σε μικρά νησιά και απομακρυσμένες περιοχές αντί για την παροχή ζωντανής εκπαίδευσης.

Δεν έχει περάσει καιρός από τότε που η Μυκονιάτισσα βουλευτίνα της Ν.Δ, Κατερίνα Μονογυιού πρότεινε αντί για σχολεία να γίνουν μόνιμες δομές τηλεκπαίδευσης στα μικρά νησιά («μόνιμες δομές τηλεκπαίδευσης»).

Μάλιστα η βουλευτής απεύθυνε ερώτηση προς την υπουργό Παιδείας και Θρησκευμάτων εάν με βάση και την εμπειρία που έχει αποκτηθεί κατά τη διάρκεια της τηλεκπαίδευσης στη χώρα μας θα δημιουργηθούν μόνιμες δομές τηλεκπαίδευσης για τη Δευτεροβάθμια για τα μικρονήσια.

Πρόσφατα πάλι, η Χαρά Κεφαλίδου, βουλευτής Δράμας και Τομεάρχης Παιδείας και Θρησκευμάτων του ΠΑΣΟΚ-Κινήματος Αλλαγής, με αφορμή την απάντηση του Υπουργείου Παιδείας και Θρησκευμάτων, ότι δεν μπορεί να λειτουργήσει το ακριτικό Γυμνάσιο Γαύδου με 2 μαθητές, έκανε την παρακάτω δήλωση: «Η απάντηση του Υπουργείου Παιδείας, ότι δεν μπορεί να λειτουργήσει το ακριτικό Γυμνάσιο Γαύδου με 2 μαθητές, δεν γίνεται αποδεκτή. Η συμπεριφορά αυτή οδηγεί στην αναγκαστική μετακίνηση της οικογένειας με τα 2 παιδιά από την ακριτική Γαύδο σε άλλη περιοχή της Κρήτης. Αυτή δεν είναι πολιτική υποστήριξης της μικρο – νησιωτικότητας. Το Υπουργείο Παιδείας οφείλει να αναθεωρήσει την απόφαση του και να υιοθετήσει τις καλές πρακτικές που ισχύουν στα ψαροχώρια της Σκανδιναβίας, στις ορεινές περιοχές της Ευρώπης, στις απομακρυσμένες περιοχές του Καναδά και της Αυστραλίας, με τη λειτουργία της ηλεκτρονικής τάξης-σχολείου… Το Υπουργείο Παιδείας όφειλε και οφείλει να έχει προτεραιότητες. Να μεριμνήσει πρώτα για τη δημιουργία υποδομών για την εξ αποστάσεως εκπαίδευση σε όλα τα παραμεθόρια και δυσπρόσιτα σχολεία και να αναβαθμίσει τις υποδομές των σχολικών μονάδων. …».

Λοιπόν, αλήθεια, πρόκειται απλά για «αίσιο τέλος» ή μήπως για μεγάλη ευκαιρία για την κυρίαρχη εκπαιδευτική πολιτική; Η τηλεκπαίδευση ήρθε για να μείνει, σημείωνε με κάθε αφορμή το Υπουργείο Παιδείας τονίζοντας ότι η κυβέρνηση κατάφερε «να μετατρέψει την κρίση σε ευκαιρία».

Χρήστος Κάτσικας