Τρεις ταινίες σε επανέκδοση κερδίζουν τις εντυπώσεις την τρέχουσα κινηματογραφική εβδομάδα.
Τρεις ταινίες σε επανέκδοση κερδίζουν τις εντυπώσεις την τρέχουσα κινηματογραφική εβδομάδα. Πρόκειται για δύο ταινίες του Φεντερίκο Φελίνι, τις “Νύχτες της Καμπίρια” και “την “Ντόλτσε βίτα” (Γλυκιά ζωή), που ο μαέστρος γύρισε το 1957 και το 1960 αντίστοιχα και τον εμβληματικό “Οκτώβρη” που γύρισε ο Σεργκέϊ Αϊζενστάιν μαζί με το Γκριγκόρι Αλεξαντρόφ το 1927.
Ο Τζόνι Ντεπ σε μια πολύ καλή ερμηνεία υποδύεται καθηγητή που πάσχει από ανίατη ασθένεια στην ταινία “Ποτέ δεν είναι αργά κύριε καθηγητά”, του Γουέιν Ρόμπερτς ενώ εξαιρετικά ενδιαφέρον είναι το ψυχολογικό θρίλερ “Μητρικό ένστικτο”, του Ολιβιέ Μασέ Ντεπάς, ένας φόρος τιμής στο σινεμά του Χίτσκοκ και του Λιντς.
Προβάλλονται ακόμη η διασκεδαστική και έξυπνη παιδική ταινία κινουμένων σχεδίων “Μπάτε σκύλοι αλέστε 2”, του Κρις Ρενό καθώς και η 9η (!) συνέχεια της περιπέτειας “Μαχητές των δρόμων”του Ντέιβιντ Λιτς.
ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΡΓΑ ΚΥΡΙΕ ΚΑΘΗΓΗΤΑ
RICHARD SAYS GOOD BYE / THE PROFESSOR
Σκηνοθεσία: Γουέιν Ρόμπερτς
Πρωταγωνιστούν: Τζόνι Ντεπ, Ζόι Ντόιτς, Ρον Λίβινγκστον, Ρόζμαρι ΝτεΓουίτ, Ντάνι Χιούστον, Κάθριν Έβανς, Οντέσα Γιανγκ
Η ανίατη ασθένεια από την οποία πάσχει ο Ρίταρντ, καθηγητής στο Πανεπιστήμιο, δεν του δίνει πολύ χρόνο ζωής. Αρνείται να ακολουθήσει τη θεραπεία, η οποία θα του δώσει μια μικρή παράταση και προτιμά να ζήσει τον όσο χρόνο του μένει, εντελώς ελεύθερος να κάνει ό,τι θέλει. Έτσι επιδίδεται σε κάθε απόλαυση και κάθε «αμαρτία». Μιλάει όπως θέλει, καπνίζει και πίνει, κάνει σεξ, διασκεδάζει, ζει εντελώς αντισυμβατικά και στα όρια. Οι κοντινοί του άνθρωποι σοκάρονται από τη συμπεριφορά του αλλά ο Ρίτσαρντ αδιαφορεί, καθώς δεν έχει τίποτε να χάσει. Ο μόνος που γνωρίζει για την ασθένειά του είναι ένας συνάδελφός του, ο Πίτερ.
Μια διασκεδαστική μαύρη κωμωδία, παρά το δύσκολο θέμα της το οποίο προσεγγίζει. Πολύ καλός στον πρωταγωνιστικό ρόλο, ο Τζόνι Ντεπ καθώς και ο Ντάνι Χιούστον –στο ρόλο του Πίτερ- ο οποίος ήταν υποψήφιος για Χρυσή Σφαίρα.
ΜΠΑΤΕ ΣΚΥΛΟΙ ΑΛΕΣΤΕ 2
THE SECRET LIFE ON PETS 2
Σκηνοθεσία: Κρις Ρενό
Ο Μαξ είναι ένα οικιακό τεριέ, ο οποίος όταν η κυρία του αποκτά ένα γιο αισθάνεται πως πρέπει να τον προστατεύσει με κάθε τρόπο. Αυτό θα του δημιουργήσει διάφορες νευρώσεις! Ένα ταξίδι στην εξοχή με τον αδελφό του, τον μαλλιαρό Δούκα δε θα τον βοηθήσει ιδιαίτερα. Μόνον το τσομπανόσκυλο Κόκκορας θα κάνει τα δυο σκυλιά της πόλης να συνειδητοποιήσουν τις φοβίες τους.
Πανέξυπνη και διασκεδαστικότατη ταινία κινουμένων σχεδίων.
ΜΑΧΗΤΕΣ ΤΩΝ ΔΡΟΜΩΝ 9
FASTY AND FOURIOUS: HOBBS AND SHAW
Σκηνοθεσία: Ντέιβιντ Λιτς
Πρωταγωνιστούν: Ντουέιν Τζόνσον, Τζέισον Στέιθαμ, Ίντρις Έλμπα, Βανέσα Κίρμπι, Έλεν Μίρεν
Από την πρώτη στιγμή που ο πράκτορας Χομπς ήρθε αντιμέτωπος με τον παράνομο Σο, οι δύο τους δεν έπαψαν να αγωνίζονται ο ένας εναντίον του άλλου. Όταν όμως ο Μπρίξτον, ένας κυβερνοτροποποιημένος αναρχικός (;) απειλεί τον κόσμο, οι δυο ορκισμένοι εχθροί συνεργάζονται για να τον αντιμετωπίσουν.
ΜΗΤΡΙΚΟ ΕΝΣΤΙΚΤΟ
DUELLES
Σκηνοθεσία: Ολιβιέ Μασέ Ντεπάς
Πρωταγωνιστούν: Βέρλε Μπέτενς, Αν Κεσέν, Μεχντί Νεμπού, Αριέ Βορτχάλτερ
Δεκαετία του 1960, η Άλις και η Σελίν, ζουν σε δυο πανομοιότυπα σπίτια σε ένα προάστιο στις Βρυξέλλες. Είναι κολλητές φίλες, οι οικογένειές τους είναι πολύ δεμένες ενώ οι γιοι τους, Τεό και Μαξίμ, μεγαλώνουν μαζί σαν αδέλφια. Η ιδανική αυτή κατάσταση ανατρέπεται όταν ο γιος της Σελίν, ο Μαξίμ, σκοτώνεται σε δυστύχημα. Η ζωή των οικογενειών διαταράσσεται, η αγάπη θα μετατραπεί σε καχυποψία, η φιλία τους δοκιμάζεται.
Η ταινία είναι ένα πολύ δυνατό ψυχολογικό θρίλερ με το σκηνοθέτη να είναι γανερά επηρεασμένος από δυο μεγάλους συναδέλφους του: τον Άλφρεντ Χίτσκοκ και τον Ντέιβιντ Λιντς. Βασίζεται δε στο βιβλίο «Πίσω από το μίσος¨, της βελγίδας συγγραφέως, Μπάρμπαρα Αμπέλ.
Ο σκηνοθέτης, λέει: «Πρόκειται για τη μεταφορά στη μεγάλη οθόνη του μυθιστορήματος «Πίσω από το μίσος» της βελγίδας συγγραφέως Μπάρμπαρα Αμπέλ. Τη στιγμή που τελείωσα να διαβάζω το βιβλίο, ήξερα ότι έπρεπε να γίνει ταινία. Η ιστορία αυτή έχει όλα τα συστατικά που ήθελα να έχει το επόμενο project μου: ένα βαθιά ανθρωπιστικό θέμα από την οπτική γωνία ενός τρομακτικού ψυχολογικού θρίλερ. Παρόλο που η βασική ιδέα προέρχεται από το μυθιστόρημα, μπορούμε να πούμε ότι έγινε ελεύθερη απόδοση. Άλλαξα τη χρονική περίοδο και τοποθέτησα τα γεγονότα στη δεκαετία του ’60, σε αντίθεση με το βιβλίο που τοποθετείται στο παρόν. Η ιστορία της Αμπέλ είχε μια μοναδική Χιτσκοκική αύρα η οποία ταίριαζε άψογα στην αισθητική των 60s. Δεν ήθελα να κάνω μια ταινία που θα μιμούνταν μια κινηματογραφική προσέγγιση, ίσως να έπεφτε και στην παγίδα να χαρακτηριστεί παρωδία. Ήθελα μια «στιλιστική άσκηση» που θα αντλούσε έμπνευση από τις αναφορές αυτές και το βλέμμα ενός «μικρού Βέλγου σκηνοθέτη».
Έχω παρακολουθήσει τις ταινίες των Ντάγκλας Σερκ, Χίτσκοκ και Λιντς ασταμάτητα, οι σκηνοθέτες αυτοί είναι έμπνευση, δε σε συνθλίβουν με την ιδιοφυία τους, σε προσκαλούν να δοκιμάσεις κι εσύ. Με το συνεργείο μου λοιπόν, δοκιμάσαμε…»
«Το “Μητρικό ένστικτο” είναι μια ταινία για τις γυναίκες. Όλες μου οι ταινίες είναι. Ελπίζω να είναι και λίγο φεμινιστικές. Το αγαπημένο μου κομπλιμέντο είναι όταν μια γυναίκα έρχεται και μου λέει ότι θεωρούσε ότι την ταινία τη σκηνοθέτησε γυναίκα. Πάντα θεωρούσα πιο εύκολο να εκφράζομαι μέσα από γυναικείους χαρακτήρες- όταν δημιουργείς ένα γυναικείο χαρακτήρα, πρέπει να μπεις στο δέρμα της, να ψάξεις τη γυναίκα μέσα σου, να ανακαλύψεις τι είναι αυτό που μας συνδέει εγγενώς».
ΟΙ ΝΥΧΤΕΣ ΤΗΣ ΚΑΜΠΙΡΙΑ
LE NOTTI DI CABIRIA
Σκηνοθεσία: Φεντερίκο Φελίνι
Πρωταγωνιστούν: Τζουλιέτα Μαζίνα, Φρανσουά Περιέ, Αμαντέο Νατζάρι, Φράνκο Φαμπρίτσι, Άλντο Σιλβάνι, Φράνκα Μάρτζι, Ντόριαν Γκρέι
Με έντονο το δραματικό στοιχείο, η ταινία γυρίστηκε το 1957, κέρδισε το Όσκαρ καλύτερης ξενόγλωσσης ταινίας και η πρωταγωνίστρια Τζουλιέτα Μασίνα –και σύζυγος του σκηνοθέτη- κέρδισε το βραβείο ερμηνείας στις Κάννες.
Η Καμπίρια είναι μια καλόκαρδη πόρνη η οποία αναζητά τον αληθινό έρωτα. Όμως όλοι όσοι της υπόσχονται αγάπη το μόνο που θέλουν είναι να την εκμεταλλευτούν. Κάποιος της κλέβει την τσάντα, η Καμπίρια θέλει να πέσει στον Τίβερη, ο Όσκαρ που τον ερωτεύεται αποδεικνύεται προικοθήρας.
Ως καθαρά φελινική σκηνή, μπορεί να χαρακτηριστεί εκείνη με την υστερική θρησκευτική τελετή την οποία ο σκηνοθέτης αντιμετωπίζει με τρόπο ειρωνικό αλλά και τρυφερό.
Η ταινία, είναι το τρίτο μέρος μιας τριλογίας έχοντας προηγηθεί η «Λα στράντα» (1954) και «Οι σκιές του υποκόσμου» (1955). Και στις τρεις αυτές ταινίες συνυπάρχει το κοινωνικό με το δραματικό στοιχείο.
ΝΤΟΛΤΣΕ ΒΙΤΑ
DOLCE VITA
Σκηνοθεσία: Φεντερίκο Φελίνι
Πρωταγωνιστούν: Μαρτσέλο Μαστρογιάνι, Ανίτα Έκμπεργκ, Ανούκ Εμέ, Υβόν Φουρνό, Μαγκαλί Νοέλ, Αλέν Κουνί
Γυρίστηκε το 1960 και οι περισσότεροι τη θυμούνται για τα γυρίσματα στη Φοντάνα ντι Τρέβι και την αισθησιακή φιγούρα της Ανίτα Έκμπεργκ να περπατά και να βρέχεται μέσα στο διάσημο ρωμαϊκό σιντριβάνι.
Πρωταγωνιστής είναι ο Μαρτσέλο εξαιρετική ερμηνεία από τον Μαρτσέλο Μαστρογιάννι), ένας δημοσιογράφος ο οποίος τρέχει πίσω από τα σκάνδαλα των αστέρων του σινεμά και της αριστοκρατίας. Αναζητά τον πλούτο αλλά όταν χάνει τον καλύτερό του φίλο ανακαλύπτει πως το νόημα της ζωής δε βρίσκεται σε αυτό.
Η ταινία η οποία θεωρείται ως μία από τις σημαντικότερες όλων των εποχών, κατέχει την πρώτη θέση στην ιστορία του ιταλικού κινηματογράφου.
Βραβεύτηκε με το Χρυσό Φοίνικα στο Φεστιβάλ των Καννών 1960 και από την Ένωση Κριτικών Νέας Υόρκης την ίδια χρονιά. Τιμήθηκε με ένα Βραβείο Όσκαρ για τα κοστούμια της ενώ ήταν υποψήφια και στις κατηγορίες Σκηνοθεσίας, Σεναρίου και Καλλιτεχνικής Διεύθυνσης.
ΟΧΤΩΒΡΗΣ
Σκηνοθεσία: Σεργκέι Αϊζενστάιν, Γκριγκόρι Αλεξάντροφ
Πρωταγωνιστούν: Βλαντιμίρ Ποπόφ, Βασίλι Νικάντροφ, Μπορίς Λιβάνοφ
Το 1927, με τη συμπλήρωση 10 χρόνων από την Οκτωβριανή Επανάσταση, ο Σεργκέι Αϊζενστάιν -μαζί8 με τον Γκριγκόρι Αλεξαντρόφ- γύρισε τον «Οκτώβρη». Ήταν ακόμη νωπές οι εντυπώσεις από το «Θωρηκτό Ποτέμκιν», που είχε γυρίσει δυο χρόνια πριν, βασισμένο και εκείνο σε ιστορικά γεγονότα.
Εδώ ο μεγάλος σοβιετικός σκηνοθέτης, όπως και στο «Ποτέμκιν», δίνει ιδιαίτερη έμφαση στο ιδεολογικό μοντάζ ή μοντάζ των εντυπώσεων, πειραματίζεται πάνω σε αυτό, το εξελίσσει. Πρόκειται για το μοντάζ το οποίο ο ίδιος επινόησε και σκοπεύει στο να οδηγηθεί ο θεατής, στο να εξάγει μια ιδεολογική θέση από δύο σεκάνς με διαφορετικό εννοιολογικό περιεχόμενο η κάθε μία. Η διαφορά ανάμεσα στις δύο ταινίες είναι πως στον «Οκτώβρη» επιλέγει αντί της καθαρής μυθοπλασίας μια γραφή πιο ντοκιμαντερίστικη, σε μια προσπάθεια ρεαλιστικής απεικόνισης των όσων συνέβησαν κατά τη διάρκεια της Επανάστασης.
Έτσι παρακολουθούμε την επιστροφή του Λένιν από την εξορία και το κάλεσμά του να μην στηριχτεί η προσωρινή κυβέρνηση αλλά να γίνει η επαναστατική ανατροπή της, το πραξικόπημα του Κορνίλοφ εναντίον του Κερένσκι και την στήριξη από τη μεριά των Μπολσεβίκων της κυβέρνησης του δεύτερου, τους εργάτες να κάνουν σαμποτάζ και να ξηλώνουν τις σιδηροδρομικές γραμμές για να εμποδίσουν το στρατό να φτάσει στην Πετρούπολη κλπ. Βέβαια ο Αϊζενστάιν δεν παραλείπει να τονίσει την ταξική πάλη και το μίσος της άρχουσας αστικής τάξης εναντίον των μπολσεβίκων.
Η ταινία είναι βασισμένη στο μνημειώδες έργο του αμερικανού δημιογράφου Τζον Ριντ, «Οι δέκα μέρες που συγκλόνισαν τον κόσμο», ένα βιβλίο στο οποίο ο Ριντ καταγράφει τα ιστορικά γεγονότα και το οποίο χρησιμοποίησε το 1981 και ο Γουόρεν Μπίτι για τη δική του ταινία με τίτλο «Οι κόκκινοι».
Πηγή: Με στοιχεία από άρθρο του Στράτου Κερσανίδη στο stokokkino.gr
e-prologos.gr
