Η ασχετοσύνη του υπουργείου παιδείας με την παιδεία και την παιδαγωγική φαίνεται συχνά-πυκνά από πολλές ανακοινώσεις του και πρωτοβουλίες, που λαμβάνει. Μία από τις τελευταίες του είναι η επικείμενη θεσμοθέτηση του “δασκάλου εμπιστοσύνης”.

Τι θα πει “δάσκαλος εμπιστοσύνης”; Ένας είναι σε κάθε σχολείο; Προκαθοριζόμενος από το υπουργείο παιδείας; Οι άλλοι εκπαιδευτικοί είναι όλοι ανάξιοι εμπιστοσύνης; Αυτός είναι ένας δήθεν τιμητικός θεσμός, που στην ουσία του είναι άκρως υποτιμητικός κι απαξιωτικός για την εκπαιδευτική κοινότητα στο σύνολο της.

Αλλά είναι συνάμα κι ανεδαφικός, δυσλειτουργικός κι εκτός ελληνικής εκπαιδευτικής πραγματικότητας. Δεν έχουμε ακόμη στην Ελλάδα, ευτυχώς, σχολεία-εργοστάσια των 3.000-4.000 μαθητών, που οι σχέσεις είναι απολύτως απρόσωπες, για να έχουμε ανάγκη θεσμοθέτησης προσωποίησης ουσιαστικά της απρόσωπης σχέσης μαθητή-εκπαιδευτικού, που γίνεται με το θεσμό και στο πρόσωπο του “δασκάλου εμπιστοσύνης”, όπως γίνεται σε χώρες της Δ. Ευρώπης και στην Αμερική.

Άσχετη κ. Κεραμέως, η εμπιστοσύνη μεταξύ μαθητών κι εκπαιδευτικών στα ελληνικά σχολεία, που ξαναλέω, δεν είναι εργοστάσια, δεν θεσμοθετείται και δεν προκαθορίζεται, χτίζεται μέρα με τη μέρα, ώρα με την ώρα και λειτουργεί και δημιουργεί σχέσεις, που είναι πολυαναφορικές και που δεν είναι μονοσήμαντες.

Αλλά αυτά είναι ψιλά γράμματα για σας. Αφήστε, που οι μαθητές εδώ δεν είναι τόσο ρομποτάκια και πειθήνιοι, όσο θα θέλατε εσείς προσωπικά κι όσο είναι σε άλλα εκπαιδευτικά συστήματα, που είναι οργανωμένα έτσι κι αμφισβητούν πια εδώ ανοιχτά τους θεσμούς κι αντιδρούν στην όποια προσπάθεια επιβολής τους….άλλα ψιλά γράμματα αυτά.

Έφη Ψωίνου