(“Η συνεργασία Κεμάλ – Μπολσεβίκων λειτούργησε ως ταφόπετρα του ποντιακού ζητήματος;”)

Σήμερα τιμούμε τη μνήμη των 353.000 ψυχών. Πρόκειται για τους Έλληνες του Πόντου που σφαγιάστηκαν στο όνομα την κεμαλικής “εθνικής εκκαθάρισης”. Πρόκειται για την Γενοκτονία των Ποντίων -την φρικιαστική, την απάνθρωπη. Στις εγκυκλίους που διαβάζονται στον Ελληνικό Στρατό ανήμερα της 19ης Μαΐου, στα σχολικά εγχειρίδια, σε αφιερώματα του Τύπου, σε ιστοσελίδες και στην αστική βιβλιογραφία ενσωματώνεται το εξής αντικομμουνιστικό αφήγημα: αυτό που έδωσε “φτερά” στον Κεμάλ να εξαπολύσει την Γενοκτονία ήταν η συμφωνία του με το νεοϊδρυθέν Σοβιετικό κράτος και η υλική ενίσχυση που αποκόμιζε από αυτό. Συμφωνία μεταξύ Νεότουρκων και Σοβιετικής Ρωσίας όντως υπήρξε.

Πώς και γιατί επισυνάφθηκε;; Το Σοβιετικό κράτος στα πρώτα του βήματα γνώρισε την επέμβαση του συνασπισμού της ΑΝΤΑΝΤ(14 κράτη συμπεριλαμβανομένου του στρατεύματος που έστειλε ο Βενιζέλος -23.351 στρατιώτες). Ο κίνδυνος “να πνιγεί το μωρό στην κούνια”(όπου “μωρό”: Σοβιετική Ρωσία) ήταν κάτι παραπάνω από υπαρκτός. Στο “μαλακό υπογάστριο” του πρώτου εργατικού κράτους αναπτύσσονταν το κίνημα των Νεοτουρκων. Πρόκειται για ένα κίνημα το οποίο γοργά και βίαια προχωρούσε στον μετασχηματισμό της πολυεθνικής Οθωμανικής Αυτοκρατορίας σε σύγχρονο έθνος-κράτος. Μπορούσε η Σοβιετική Ρωσία να έχει σε απόσταση αναπνοής άλλον έναν εχθρό -το κεμαλικό κράτος;; Θα άντεχε την ασφυκτική εξωτερική και εσωτερική πίεση;

Το γεγονός ότι το κράτος των εργατών για λόγους ΕΘΝΙΚΟΥ ΣΥΜΦΕΡΟΝΤΟΣ προχώρησε στην επισύναψη μιας διακρατικής συμφωνίας δεν έχει καμία σχέση με τα αντικομμουνιστικά ΠΑΡΑΜΥΘΙΑ. Κι επειδή εδώ τα πράγματα είναι σοβαρά, ας “μιλήσουν” -καλύτερα- οι ίδιες οι πηγές:

1. Οι Σοβιετικοί ΗΘΕΛΑΝ την ύπαρξη των χριστιανικών μειονοτήτων στην Μικρασία. Σοβιετικός απεσταλμένος στην Ελλάδα τον Απρίλη του 1922 -στα πλαίσια της εξελισσόμενης μικρασιατικής εκστρατείας- ανέφερε: «Γι’ αυτό θέλουμε να μείνουνε οι Ελληνες στη Μικρασία, όχι από κούφιο συναισθηματισμό, αλλά από ρεαλιστική αντίληψη για το αύριο και μεθαύριο.

Οι μειονότητες στην Τουρκία στάθηκαν από τη μία μεριά τροχοπέδη στον ολοκληρωτικό εξισλαμισμό της Βαλκανικής και Ανατολής και από την άλλη έγιναν η πηγή που τροφοδότησε τα εθνικά απελευθερωτικά κινήματα των λαών της Βαλκανικής από το 1770 ως τα χτες». (Κορδάτος Γ. (1955) «Μεγάλη Ιστορία της Ελλάδας», τόμος XIII (Αθήνα: «20ός αιώνας») σελ. 567).

Ωραία, θα πει κανείς. Αυτό έγινε κατόπιν εορτής -το 1922. Ποιος μας λέει ότι αυτή η πρόθεση υπήρχε κατά τη διάρκεια της Γενοκτονίας; Στις 27 Απριλίου 1920, ο Ελληνας πρόξενος στην Τιφλίδα έστειλε επιστολή στον ύπατο αρμοστή Κανελλόπουλο (ο οποίος με τη σειρά του το γνωστοποίησε στο υπουργείο των Εξωτερικών), όπου έγραφε τα εξής: «Ημετέρα επιτροπή Νοβοροσίσκ συνοδεύουσα κομισαίρ Μπολσεβίκων, οίτινες ανεγνώρισαν σύστασιν αρχών συμβουλίου Ποντίων Βατούμ, ανακοινοί ότι αυτοβούλως προτάσει ημετέρου συμβουλίου Νοβοροσίσκ μπολσεβικικαί αρχαί συνεννοηθείσαι μετά Μόσχας δέχονται υποβοηθήσωσι αγώνα Ποντίων επιτρέπουσαι οργάνωσιν επί τόπου, προσφέρουσι όπλα, όχι αξιωματικούς. Ερωτώσι τι δύναται συνεισφέρη Ελληνική κυβέρνησις εις αγώνα Ποντίων». (Φωτιάδης Κ. (2004) «Η γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου». Αθήνα: Ιδρυμα της Βουλής των Ελλήνων για τον Κοινοβουλευτισμό και τη Δημοκρατία σελ. 455).

Η απάντηση για την προσφορά βοήθειας ήταν αρνητική από την ελληνική πλευρά..

2. Όχι μόνο προσπάθησαν ΕΜΠΡΑΚΤΑ οι Σοβιετικοί να συμβάλλουν στην διατήρηση των χριστιανικών μειονοτήτων της περιοχής, αλλά ΒΟΗΘΗΣΑΝ με όλους τους τρόπους στο να σωθούν χιλιάδες ψυχές. Όπως χαρακτηριστικά αναφέρει ο Μητροπολίτης Τραπεζούντας Χρύσανθος, ο οποίος διετέλεσε αργότερα και Αρχιεπίσκοπος Αθηνών: «Οι “άθεοι” Μπολσεβίκοι, εν αντιθέσει προς ό,τι δεν έπραξαν αι “χριστιανικαί” Δυνάμεις της Δύσεως διά του κολοσσιαίου αυτών στόλου κατά την εν μηνί Αυγούστω 1922 πυρπόλησιν και σφαγήν της Σμύρνης (…) περισυνέλεξαν όλον τον χριστιανικόν εκείνον κόσμον και τον μετέφεραν με ασφάλεια στην Τραπεζούντα». (Διδώ Σωτηρίου, «Η Μικρασιατική Καταστροφή και η στρατηγική του ιμπεριαλισμού στην Ανατολική Μεσόγειο», εκδ. «Κέδρος», Αθήνα, 1975) Ο πρώην πρωθυπουργός Σκουλούδης, ανέφερε για το θέμα: «εις πολλάς περιστάσεις οι Τούρκοι συνέλαβον ολόκληρους πληθυσμούς, με σκοπόν να τους εκτοπίσουν και οι Μπολσεβίκοι εξηγόραζον από τους Τούρκους τους πληθυσμούς αυτούς. Εκτός αυτού, έθεταν εις την διάθεσιν των Ελλήνων και πλοία ίνα μεταφέρουν αυτούς από Τραπεζούντος εις τα έναντι ρωσικά παράλια». (Φωτιάδης, ο.π, σ. 209) Το χειρότερο απ’ όλα δεν είναι το ιστορικό ψέμα και η διαστρέβλωση -ακόμα κι αν αυτό γίνεται πάνω στο αίμα των 353.000 ελληνικών ψυχών.

Το χειρότερο απ’ όλα είναι ότι η αποσύνθεση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας και ο ΒΙΑΙΟΣ μετασχηματισμός της με σκοπό την εθνική ομοιογένεια πραγματοποιήθηκε στον απόηχο του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου και εξαιτίας αυτού. Ενός πολέμου ιμπεριαλιστικού, που κατέδειξε ότι το σύστημα -που οι λασπολόγοι υπηρετούν- έχει ΣΑΠΙΣΕΙ.

Το σύστημά τους, ο μονοπωλιακός καπιταλισμός -το τελευταίο στάδιο του καπιταλισμού, γεννά φτώχεια, πολέμους και γενοκτονίες. Σε αυτά τα πλαίσια τιμούμε τους Έλληνες του Πόντου προτάσσοντας, προάγοντας και επικοινωνώντας τον πραγματικό ΠΑΤΡΙΩΤΙΣΜΟ.

Παλεύοντας ώστε η εργατική τάξη και ο λαός θα γίνουν η ΚΥΡΙΑΡΧΗ ΔΥΝΑΜΗ του ΕΘΝΟΥΣ. Παλεύοντας για την ΕΘΝΙΚΗ ΑΝΕΞΑΡΤΗΣΙΑ και την ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ.

Βασίλης Μπάκος