του Άρη Χατζηστεφάνου

Την Τρίτη το Ισραήλ πραγματοποίησε μια από τις μαζικότερες τρομοκρατικές επιθέσεις των τελευταίων δεκαετιών. Τουλάχιστον εννέα άτομα σκοτώθηκαν, μεταξύ των οποίων ένα ανήλικο κοριτσάκι και 2.750 τραυματίστηκαν, από τους οποίους εκατοντάδες βρίσκονται σε κρίσιμη κατάσταση. Τα βίντεο ανθρώπων που προσπαθούν να συρθούν στο έδαφος κρατώντας στα χέρια τα εσωτερικά όργανά τους έχουν γεμίσει το διαδίκτυο. Γιατί λοιπόν στη Δύση δεν χρησιμοποιούμε τη λέξη τρομοκρατία;

Γιατί πολύ απλά ο όρος χρησιμοποιείται εδώ και δεκαετίες για να περιγράφει τις επιθέσεις που πραγματοποιούν ένοπλες ομάδες στο πλαίσιο μιας μάχης με έναν ισχυρότερο αντίπαλο. Δεν θα εξετάσουμε εδώ αν αυτές οι ομάδες βρίσκονται πάντα στη σωστή πλευρά της ιστορίας αλλά τις σχέσεις εξουσίας ανάμεσα στους «τρομοκράτες» και τους διώκτες τους.

Η βρετανική αυτοκρατορία αποκαλούσε τρομοκράτες όσους μάχονταν την στρατιωτική κατοχή της – από την Κύπρο μέχρι την Ιρλανδία και τις κτήσεις της στην Αφρική. Οι Ηνωμένες πολιτείες διατηρούσαν τον Νέλσον Μαντέλα στις λίστες των τρομοκρατών μέχρι το 2008, δηλαδή εννέα χρόνια από τη στιγμή που ολοκλήρωσε τη θητεία ως πρόεδρος της Νότιας Αφρικής και 15 χρόνια από όταν έλαβε το Νόμπελ ειρήνης.

Οι ίδιοι αποικιοκράτες και νεοαποικιοκράτες αποφασίζουν ακόμη ποιος θα αποκαλείται τρομοκράτης, ακόμη και αν η θέση τους είναι ακραία μειοψηφική. Σήμερα λόγου χάρη θεωρείται έγκλημα για τα διεθνή μέσα ενημέρωσης να μην αποκαλείς την Χαμάς «τρομοκρατική οργάνωση», παρά το γεγονός ότι από τις 193 χώρες μέλη του ΟΗΕ μόνο 35 την έχουν χαρακτηρίσει έτσι. Τα ίδια τα Ηνωμένα Έθνη άλλωστε αναγνωρίζουν ότι η Χαμάς είναι «πολιτικό κίνημα» και όχι τρομοκρατική οργάνωση. Αντίστοιχη είναι η εικόνα και για την Χεζμπολάχ, η οποία εκτός των άλλων συμμετέχει εδώ και δεκαετίες στην κυβέρνηση του Λιβάνου μέσω δημοκρατικών εκλογών.

Αντίθετα το κράτος του Ισραήλ οικοδομήθηκε επάνω στην τρομοκρατία. Σιωνιστικές παραστρατιωτικές οργανώσεις όπως η Irgun και η Lehi, η οποία αρχικά συνεργαζόταν με τη φασιστική Ιταλία και τη ναζιστική Γερμανία, αυτοαποκαλούνταν «τρομοκρατικές» και πραγματοποιούσαν σειρά αιματηρών επιθέσεων τη δεκαετία του 1940. Ας μην ξεχνάμε άλλωστε ότι ο μετέπειτα πρωθυπουργός του Ισραήλ, Μεναχέμ Μπέγκιν, ήταν μέλος του Irgun ενώ ο πατέρας του σημερινού Συμβούλου Εθνικής Ασφάλειας του Ισραήλ, Γιτζάκ Χανεγκμπί, ήταν μέλος της Lehi.

To κράτος του Ισραήλ παραμένει πιστό σε αυτή την παράδοση της τρομοκρατίας. Οι παλαιότερες εκτελέσεις Ιρανών επιστημόνων αλλά και του επικεφαλής της Χαμάς είναι απλώς η κορυφή του παγόβουνου σε σειρά επιθέσεων που πληρούν όλες τις προϋποθέσεις για να χαρακτηριστούν τρομοκρατικές – ακόμη και αν ωχριούν απέναντι στη συνεχιζόμενη γενοκτονία.

Αυτή την εβδομάδα όμως το Ισραήλ προχώρησε ένα βήμα παραπέρα. Μετέτρεψε χιλιάδες ανθρώπους σε κινητές βόμβες και τους άφησε να κυκλοφορούν σε κεντρικές περιοχές του Λιβάνου. Η ίδια η στόχευση μελών της Χεζμπολ΄αχ αποτελεί τρομοκρατική ενέργεια. Ο τρόπος όμως με τον οποίο πραγματοποιήθηκε αποτελεί τυφλό τρομοκρατικό χτύπημα.

Θα περίμενε κανείς ότι όσοι εδώ και δεκαετίες θρηνούν κάθε χρόνο για τον Θάνο Αξαρλιάν και άλλα θύματα τρομοκρατικών επιθέσεων, σήμερα θα διαδήλωναν έξω από την ισραηλινή πρεσβεία. Το κοριτσάκι που σκότωσε χτες το Ισραήλ είναι ο Αξαρλιάν του Λιβάνου. – για την ακρίβεια, ένας από τους χιλιάδες Αξαρλιάν που έχει δολοφονήσει το Ισραήλ στο Λίβανο τις τελευταίες δεκαετίες.

Υπάρχουν βέβαια σημαντικές διαφορές. Ο Θάνατος του Αξαρλιάν ήταν ένα ατύχημα σε μια στοχευμένη επίθεση της 17 Νοέμβρη εναντίον του τότε υπουργού Οικονομικών Γιάννη Παλαιοκρασσά, για την οποία η οργάνωση ζήτησε επανειλημμένα συγγνώμη σε προκηρύξεις της. Για το Ισραήλ που έφτασε να σκοτώνει σκοτώνει έως και 117 παιδιά την ημέρα στη Γάζα, ο θάνατος ενός ακόμη κοριτσιού είναι μέγεθος πολύ μικρό για να καταγραφεί.

πηγή: info-war.gr