Χρύσα Βαϊνανίδη

«Μπορεί να πέσαμε θύματα αστυνομικής αυθαιρεσίας, αλλά δεν θα ανεχτούμε το διασυρμό μας» – Επιστολή καταπέλτης των δύο εκπαιδευτικών

«Ακόμα και σήμερα δεν μπορούμε να αντιληφθούμε πώς βρεθήκαμε στο μάτι του κυκλώνα» λένε η Νιόβη και ο Φίλιππος, δασκάλα και καθηγητής αγγλικής, που συνελήφθησαν «τυχαία» κατά την επιχείρηση τρομοκράτησης των κατοίκων της Νέας Σμύρνης από τους αστυνομικούς της ομάδας ΔΡΑΣΗ την περασμένη Κυριακή.

Οι δυο εκπαιδευτικοί βγήκαν, όπως κάθε Κυριακή, να παίξουν ρακέτες στο Άλσος της Νέας Σμύρνης, δηλαδή στη γειτονιά τους, έχοντας όλα τα απαραίτητα δικαιολογητικά μετακίνησης. Μέχρι τότε, δεν μπορούσαν να διανοηθούν ότι λίγο αργότερα θα συλλαμβάνονταν και θα οδηγούνταν στη ΓΑΔΑ, όπου για έξι ώρες κανείς δεν τους εξηγούσε «το λόγο» της σύλληψής τους.

Η μαρτυρία των δύο εκπαιδευτικών έρχεται να προστεθεί στο «νοσηρό παζλ» των φαινομένων αστυνομικής βίας και αυθαιρεσίας, η συχνότητα των οποίων καταρρίπτει τους ισχυρισμούς περί “μεμονωμένων περιστατικών” . Αντιθέτως, οι καταγγελίες και τα video πολιτών που έχουν έρθει τον τελευταίο καιρό στο φως της δημοσιότητας δείχνουν ότι η βία των αστυνομικών δεν περιορίζεται πια στις διαδηλώσεις, αλλά επεκτείνεται σταδιακά σε όλες τις γειτονιές.

Ο κόσμος όμως, το φωνάζει. Δεν θέλει άλλα «μεμονωμένα περιστατικά».

«Αν κάτι μας πληγώνει, είναι η παντελής έλλειψη ενσυναίσθησης όσων παίζουν με τις ζωές μας. Δεν επιλέξαμε να αντιπαρατεθούμε με την αστυνομία, γιατί πραγματικά… δεν γνωρίζαμε τί συνέβαινε» εξηγούν. 

Επιστρέφοντας από το Άλσος στο σπίτι αναζήτησαν μια καφετέρια. Φτάνοντας στην πλατεία, είδαν κόσμο συγκεντρωμένο και αστυνομικούς. Δεν γνώριζαν τι συνέβαινε.

Τότε ένας αστυνομικός τους πλησίασε και είπε στον Φίλιππο να τον ακολουθήσει. «Όσο κι αν φαίνεται περίεργο, πλέον σκεφτόμαστε ότι ίσως τον “διάλεξε” γιατί έχει μακριά μαλλιά πιασμένα κοτσίδα. Όταν ζήτησα να μάθω τι συνέβαινε, ο αστυνομικός με ρώτησε αν ήμασταν μαζί, και μου είπε “έλα κι εσύ μαζί μας”.

Κι οι δυο μας ακολουθήσαμε τον αστυνομικό, χωρίς καμία αντίσταση. Εξακολουθούσαμε να αγνοούμε το τι είχε συμβεί. Δέκα λεπτά μετά, φτάναμε στη ΓΑΔΑ, φορώντας χειροπέδες, χωρίς ακόμα να ξέρουμε γιατί. Ό,τι ακολούθησε στη συνέχεια μας έχει σοκάρει και μας έχει αφήσει μουδιασμένους...»

Από το άλσος στο κρατητήριο

Το πρωί της Κυριακής τίποτα δεν προμήνυε ότι θα περνούσαμε τη μισή ημέρα μας στη ΓΑΔΑ. Ακόμα και τα τελευταία δευτερόλεπτα πριν την προσαγωγή και σύλληψή μας, δεν μπορούσαμε να φανταστούμε αυτό που είχε προηγηθεί ή θα επακολουθούσε.

Ευτυχώς ή δυστυχώς, δεν ήμασταν υποψιασμένοι για τα γεγονότα, ούτε είχαμε προλάβει να “μυρίσουμε” την ένταση στον αέρα. Ακόμα και σήμερα δεν μπορούμε να αντιληφθούμε πώς βρεθήκαμε στο μάτι του κυκλώνα. Αν κάτι μας πληγώνει, είναι η παντελής έλλειψη ενσυναίσθησης όσων παίζουν με τις ζωές μας. Δεν επιλέξαμε να αντιπαρατεθούμε με την αστυνομία, γιατί πραγματικά… δεν γνωρίζαμε τί συνέβαινε.

Την Κυριακή το μεσημέρι, όπως κάθε Κυριακή, βγήκαμε για να παίξουμε ρακέτες στο άλσος της Νέας Σμύρνης, στη γειτονιά μας (έχοντας φυσικά όλα τα απαραίτητα δικαιολογητικά μετακίνησης).

Επιστρέφοντας στο σπίτι, αναζητήσαμε ανοιχτή καφετέρια, για να πάρουμε έναν καφέ στο χέρι. Φτάνοντας στην πλατεία, περάσαμε πάνω από την πεζογέφυρα και είδαμε αρκετό κόσμο μαζεμένο, καθώς και πολλούς αστυνομικούς  – ακόμη δεν είχαμε ιδέα τι συνέβαινε.

Προχωρώντας μέσα από τον κόσμο, ένας αστυνομικός μας πλησίασε και είπε στον Φίλιππο να τον ακολουθήσει. Δεν ξέρουμε γιατί. Όσο κι αν φαίνεται περίεργο, πλέον σκεφτόμαστε ότι ίσως τον “διάλεξε” γιατί έχει μακριά μαλλιά πιασμένα κοτσίδα. Όταν ζήτησα να μάθω τι συνέβαινε, ο αστυνομικός με ρώτησε αν ήμασταν μαζί, και μου είπε “έλα κι εσύ μαζί μας”.

Κι οι δυο μας ακολουθήσαμε τον αστυνομικό, χωρίς καμία αντίσταση. Εξακολουθούσαμε να αγνοούμε το τι είχε συμβεί. Δέκα λεπτά μετά, φτάναμε στη ΓΑΔΑ, φορώντας χειροπέδες, χωρίς ακόμα να ξέρουμε γιατί. Ό,τι ακολούθησε στη συνέχεια μας έχει σοκάρει και μας έχει αφήσει μουδιασμένους.

Το χρονικό της κράτησης

–Από τις 15:30 που φτάσαμε στη ΓΑΔΑ μέχρι και τις 21:00 το βράδυ, κανείς δεν μας είπε τι συνέβαινε.

-Μας κρατούσανε με άλλα 9 άτομα, που δεν γνωρίζαμε, για ώρες.

-Μας ζήτησαν να παραδώσουμε τα κινητά μας. Η Νιόβη πρόλαβε να τηλεφωνήσει σε μια φίλη της και να της πει ότι επρόκειτο για παρεξήγηση, ότι κατά λάθος μας πήρανε επειδή περπατούσαμε στην πλατεία.

-Ώρες μετά, όσο ήμασταν στη ΓΑΔΑ, ένας αστυνομικός μας έκοψε πρόστιμα για παράνομη κυκλοφορία. Μας είπε ότι αν δεν υπογράφαμε την κλήση, τότε θα πήγαινε απευθείας στην εφορία.

-Γύρω στις 18:00 η Νιόβη είχε την πρώτη κρίση πανικού, ζητούσε βοήθεια και προσπαθούσε να πάρει ανάσες.

-Γύρω στις 20:00 μας είπαν για πρώτη φορά ότι τελικά έχουμε συλληφθεί και ότι έχουν ασκηθεί εις βάρος μας κατηγορίες για αδικήματα που πρώτη φορά ακούγαμε: «βία κατά υπαλλήλων και δικαστικών προσώπων από κοινού, απλή σωματική βλάβη τετελεσμένη από κοινού, εξύβριση κατά συναυτουργία, παραβίαση των μέτρων για την πρόληψη ασθενειών και αντίσταση κατά της αρχής»!

-Εκείνη τη στιγμή η Νιόβη έπαθε και δεύτερη κρίση πανικού.

–Μας ζήτησαν την απολογία μας και μας είπαν πως δεν ήταν απαραίτητο να έχουμε μαζί μας δικηγόρο. Αιτηθήκαμε τα κινητά μας και επικοινωνήσαμε με οικογενειακό φίλο για να μας στείλει δικηγόρο.

-Ο δικηγόρος μας, ο Σπυρίδων Αδάμ, έφτασε άμεσα, αλλά για πάνω από μία ώρα δεν τον άφηναν να μπει και να μας δει.

-Αφού αρνηθήκαμε κατηγορηματικά όλες τις κατηγορίες, η Νιόβη, σε κατάσταση σοκ, είπε στους αστυνομικούς πως κανονικά δεν θα έπρεπε να μας συλλάβουν, αλλά να μας ζητήσουν συγγνώμη για την ταλαιπωρία και να φροντίσουν για την ασφαλή μας μεταφορά προς το σπίτι μας.

Μετά από αυτή την πραγματικά σοκαριστική εμπειρία, εκφράζουμε τη βαθύτατη λύπη και απογοήτευσή μας, για όλο αυτό που υποστήκαμε. Είμαστε πολίτες, που μας συνέλαβαν κυριολεκτικά από το σωρό, με ψεύτικες, αναίτιες και αβάσιμες κατηγορίες, απλώς επειδή περπατούσαμε στη γειτονιά μας.

Είναι αδιανόητο να μην απαιτήσουμε την απόδοση ευθυνών προς κάθε κατεύθυνση. Μπορεί να πέσαμε θύματα αστυνομικής αυθαιρεσίας, αλλά δεν θα ανεχτούμε το διασυρμό μας